Πανθέοι – Η Νίνα Αυγουστάκη (Κόρα Καρβούνη), είναι δραστήρια, έξυπνη και προοδευτική. Μία ανεξάρτητη και σύγχρονη γυναίκα που διευθύνει ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας. Ο γάμος της με τον Λουκά Αυγουστάκη (Παντελής Δεντάκης), θεωρείται επιτυχημένος αλλά υπάρχει ένα αγκάθι σ’ αυτόν…
Η Νίνα περιγράφει τον γάμο της με τον Λουκά αλλά και τη φιλία της με τη Μάρμω: «Είμαι παντρεμένη με τον γιατρό και συνέταιρο του Αντρέα στην κλινική, Λουκά Αυγουστάκη. Ο γάμος μου θωρείται επιτυχημένος, αφού υπάρχει αγάπη, σεβασμός και αμοιβαία κατανόηση. Όμως υπάρχει και ένα αγκάθι σ’ αυτόν. Με τον Λουκά όσο κι αν προσπαθούμε δεν έχουμε καταφέρει να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας κάνοντας ένα παιδί. Αυτό με έχει οδηγήσει στο να αφοσιωθώ με όλη μου τη ψυχή στη διαχείριση του ξενοδοχείου μου. Κάθε βράδυ φοράω το πιο όμορφο, ψεύτικο χαμόγελό μου και προσπαθώ να ικανοποιήσω τις επιθυμίες των καλεσμένων μου… Όταν ο Ανδρέας μού σύστησε τη Μάρμω, αμέσως κατάλαβα ότι θα γίνουμε επιστήθιες φίλες. Όχι απλώς την αποδέχτηκα αλλά έγινα ο άνθρωπος που μπορεί να εμπιστευτεί. Είμαι η πρώτη που θα διακρίνει τη σπίθα μεταξύ Μάρμως και Κίτσου. Δεν θα την προτρέψω να κάνει κάτι μαζί του, όμως όταν το κάνει δεν θα την κρίνω. Θα τη στηρίξω και θα τη βοηθήσω να κρατήσει αυτή τη σχέση μυστική από τον Ανδρέα. Για μένα άλλωστε, το πάθος, ορίζει τη ζωή.»
Ο Λουκάς μιλά για τη σύζυγό του Νίνα και τον φίλο και συνέταιρό του Ανδρέα Πανθέο: «Λατρεύω τη γυναίκα μου, τη Νίνα. Αγαπώ και θαυμάζω τον χαρακτήρα, το φως και την καρδιά της. Μερικές φορές, άθελά μου, την πιέζω και τη στεναχωρώ που δεν μπορούμε να κάνουμε ένα παιδί. Όμως το θέλω τόσο πολύ. Στην κλινική είμαι ο 2ος πιο σημαντικός άνθρωπος, μετά τον Ανδρέα, φυσικά. Με τον Ανδρέα δεν είμαστε απλώς συνέταιροι. Είμαστε αδελφικοί φίλοι. Τον στηρίζω και με στηρίζει. Λέμε τα μυστικά μας και είμαστε πάντα ο ένας εκεί για τον άλλο. Έχουμε πολλά κοινά αλλά και βασικές διαφορές… Όταν αντιληφθούμε την απιστία των γυναικών μας θα αντιδράσουμε ακραία διαφορετικά. Ο ένας θα υπομείνει στωικά και με αξιοπρέπεια. Εγώ πάλι, όχι!»
