Μετά από δώδεκα επεισόδια που μας συγκίνησαν, μας προβλημάτισαν και μας θύμισαν ότι η μαγεία βρίσκεται μέσα μας, ο κύκλος της «ΖΩΗΣ» έκλεισε την Παρασκευή 16/06.
Το τελευταίο επεισόδιο, που έγραψε τον επίλογο στην ιστορία που διηγήθηκε η Μαρία Καβογιάννη, συμβολίζει την κάθαρση και την απελευθέρωση της ψυχής.
Στο επεισόδιο αυτό, ήρθε η στιγμή που η Ζωή αγαπά ξανά τη ζωή μέσα από την αποδοχή του θανάτου, συμφιλιώνεται με τον χαμό του παιδιού της και σταματά να κατηγορεί τον εαυτό της. Σε κάθε στιγμή αυτού του ταξιδιού της, η Ζωή είχε πάντα δίπλα της τη Γιάννα (Ευδοκία Ρουμελιώτη).
Στη βάση της, η ιστορία της «ΖΩΗΣ» είναι μια ιστορία μιας βαθιάς φιλίας μεταξύ δύο πολύ διαφορετικών γυναικών. Όπως η Μαίρη Πόππινς, έτσι και η Ζωή στέκεται δίπλα σε όσους την έχουν ανάγκη, βοηθώντας τους να αντιληφθούν τα πολυδιάστατα και παράδοξα στοιχεία της ζωής. Από την εμπειρία της, μαθαίνει στην ίδια, αλλά και στους γύρω της ότι πραγματικότητα και φαντασία δεν είναι αλληλοαποκλειόμενα. Χρησιμοποιεί την κριτική σκέψη, την τύχη και τη φαντασία, όχι για να μας πείσει να δούμε τον κόσμο όπως εκείνη, αλλά για να μας ενθαρρύνει να βρούμε τη δική μας αυθεντική ματιά. Σε αντίθεση με την αγαπημένη γκουβερνάντα μικρών και μεγάλων, δεν είναι μόνη της. Δίπλα της σε κάθε αποστολή βρέθηκε η Γιάννα, μια υπέροχη, αστεία και αφελή νεαρή, που παλεύει κι αυτή με τον δικό της χαμό. Τον χαμό της παιδικής της ηλικίας. Όταν οι δυο τους έρχονται μαζί, η ιστορία παίρνει μια ακόμη πιο κωμική τροπή και οι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται είναι άκρως κωμικοτραγικές.
Επεισόδιο 12 – «ΟΥΡΑΝΙΑ»
Η επιστροφή στην αρχή των πάντων. Η τελευταία αποστολή της Ζωής είναι πολύ προσωπική και αφορά την Ουρανία, την κόρη που έχασε 25 χρόνια πριν. Σε αυτή την αποστολή, η Γιάννα δεν λαμβάνει μέρος. Αρνείται, καθώς η Ζωή της ζητά μια εξωφρενική χάρη. Η Ζωή παίρνει την απόφαση να βρει έναν τρόπο να πάει ξανά στον άλλο κόσμο για να βρει το χαμένο παιδί της. Προς έκπληξή της, αυτό που αντικρίζει και βιώνει εκεί, την οδηγεί στην ολοκληρωτική της αφύπνιση.
