Τον Προκόπη Αγαθοκλέους το τηλεοπτικό κοινό τον γνώρισε μέσα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη σειρά του Mega «Άγιος Παΐσιος- Από τα Φάρασα στον Ουρανό». Ο ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «TV Τύπος» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με τον ρόλο.
«Η απόδοση της πνευματικότητας αυτού του προσώπου και των τριών ηλικιών που θα υποδυθώ, της εφηβικής, της ενηλικίωσης και της εισόδου στον Άγιον Όρος. Οι δυσκολίες ήταν, κυρίως, πρακτικής φύσεως και απόδοσης μιας προσωπικότητας και ενός ανθρώπου που έζησε πολύ διαφορετικά από αυτό που ζω εγώ σήμερα», είπε ο Προκόπης Αγαθοκλέους.
Σε άλλο σημείο ρωτήθηκε αν υπήρχαν σκηνές και κομμάτια στο σενάριο που σε επηρέασαν ψυχολογικά. «Ψυχολογικά δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασαν. Ψυχικά, όμως, και πνευματικά με επηρέασαν, καθώς υπήρξαν και έντονες σκηνές που απαιτούσαν πολλά από τον ηθοποιό. Αυτό, βέβαια, ισχύει για όλους τούς ηθοποιούς. Ήταν ένα πολύ απαιτητικό σενάριο και δικαιολογημένα. Από όσο βλέπω μέχρι τώρα από όλους αυτούς τους ηθοποιούς θεωρώ ότι όλοι επηρεάστηκαν ψυχικά και πνευματικά από το μέγεθος και μόνο της αφήγησης των όσων βίωσε ο άγιος».
Μιλώντας περισσότερο για τον ρόλο εξήγησε αν παραδειγματίστηκε από τη ζωή του σε ορισμένα σημεία. «Θα ήθελα πολύ να έχω παραδειγματιστεί σε πολύ περισσότερα. Αυτά που κρατάω και δουλεύω είναι: Η ταπεινότητα, η ταπείνωση με την οποία αντιμετώπιζε τους ανθρώπους. Δεν κατατασσόταν κανείς κάτω από αυτόν, αλλά αυτός κάτω από όλους. Η υπομονή με την οποία αντιμετώπισε κάθε δυσκολία στη ζωή του, και ήταν πολλές… Η αγάπη του, που γενναιόδωρα προσφερόταν στον όποιον τη ζητούσε. Η τεράστια αγκαλιά που γινόταν για κάθε πονεμένο, καθώς και η απλότητα μέσα από την οποία αντιμετώπιζε τη ζωή και ό,τι τον περιέβαλλε», είπε χαρακτηριστικά ο ηθοποιός.
Στην ερώτηση αν ο ίδιος πιστεύει στον Θεό λέει: «Όντας ένας άνθρωπος που γεννήθηκε και μέσα σε ένα χωριό της επαρχίας, στη Λεμεσό της Κύπρου, είχα επαφή με τον Θεό και την Εκκλησία από μικρή ηλικία. Η επαφή αυτή από τα φοιτητικά μου χρόνια άρχισε να γίνεται όλο και πιο αραιή. Παρ’ όλα αυτά, η πίστη, η κυρίως πίστη που με Βοήθησε να αντεπεξέλθω ήταν η πίστη στο πρόσωπο αυτό που επρόκειτο υποδυθώ, στα έργα του και στις πράξεις του. Ακόμα, η βαθιά πίστη ότι όλοι μας μπορούσαμε να τα καταφέρουμε, να αγκαλιάσουμε Βαθιά και να μιλήσουμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σεβασμό και αγάπη για τη ζωή του αγίου».