Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην αγαπημένη σειρά του MEGA «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» και όπως είπε, οι συντελεστές ξεκαρδίζονται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
«Γελάμε κι εμείς πολύ. διασκεδάζουμε πάρα πολύ στο γύρισμα, ιδιαίτερα από τότε που προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο και είδαμε, γευτήκαμε την ανταπόκριση. Δεν σου κρύβω ότι το έργο το γνώριζα, το είχα παίξει για τέσσερις σεζόν στο θέατρο. Το θέατρο ήταν γεμάτο. Η τηλεοπτική μεταφορά ενέχει ένα κίνδυνο πως να κρατήσεις το χιούμορ, να μην προδώσεις το κείμενο και τους χαρακτήρες και να κάνεις τον κόσμο να περάσει καλά», είπε ο ηθοποιός.
«Όταν φτιάχνεις κάτι και περιμένεις να δεις την ανταπόκριση, η χαρά είναι πολύ μεγάλη για όλους μας», πρόσθεσε ευχαριστώντας τον Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. «Ο κόσμος αντιλαμβάνεται το χιούμορ της σειράς και περνάει από μέσα η κριτική για τον ρατσισμό».
«Είναι πολύ ωραίο να συνεργάζεσαι και να δουλεύεις με ανθρώπους που συνεννοείσαι με ένα βλέμμα. Με τους φίλους μου γελάω πολύ, με την πολύ κλειστή παρέα των φίλων μου. Σε αυτό το έργο γελάμε πολύ και στα γυρίσματα, και με το κείμενο, και με ευτράπελα που συμβαίνουν τριγύρω. Είναι η ευφορία, ότι τώρα παίζω κάτι που μου αρέσει, κι έχει μεγάλη ανταπόκριση».
«Δεν κοροϊδεύουμε τη ντοπιολαλιά, την στηρίζουμε φανατικά»
Για την προφορά των ρόλων δήλωσε πως μοιάζει με την προφορά των Σποράδων και της Μυτιλήνης. Στην αρχή η προφορά τον τρόμαξε όταν έπαιζε το έργο στο θέατρο.
«Κατάλαβα μετά ότι δεν υπήρχε λόγος να με τρομάζει, ίσα ίσα αυτό ολοκλήρωνε το αίσθημα του ρόλου και κατ’ επέκταση αυτό που αντιλαμβάνονταν οι θεατές για τον ρόλο. Δεν έγραψαν στα βλάχικα τους ρόλους για να κοροϊδέψουν, αλλά για να είναι πλήρες αυτό το αίσθημα. Εμείς δεν κοροϊδεύουμε τη γλώσσα, την ντοπιολαλιά, την στηρίζουμε φανατικά».
Η απώλεια του πατέρα και η απομόνωση στο κτήμα στη Μάνη
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης εξομολογήθηκε πως από μικρή ηλικία ήθελε να γίνει ηθοποιός. Ο παππούς του ασχολούταν ερασιτεχνικά με το θέατρο, είπε, και πιστεύει πως υπάρχει μία καλλιτεχνική φλέβα στην οικογένεια.
Φέτος έχασε τον πατέρα του και πήγε στην Μυτιλήνη προκειμένου να του κάνει ένα μνημόσυνο.
«Η απώλεια των γονιών καταχωρείται στον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Το ευχάριστο είναι ότι έφυγε πλήρης ημερών και με φροντίδα, κι αυτό σε ανακουφίζει».
«Πέρυσι που είχα αποφασίσει να μη κάνω θέατρο και τηλεόραση, έφυγα τέλη Σεπτέμβρη και γύρισα Αθήνα αρχές Μαΐου. Το απόλαυσα πραγματικά. Παρότι ήταν μία δύσκολη εποχή, εννοώ ψυχολογικά, το απόλαυσα σε σχέση με την Αθήνα. Ασχολήθηκα με τα δέντρα μου, τα κλάδεψα, έκανα βόλτα στη θάλασσα και το βουνό κάθε μέρα, είδα την αλλαγή των εποχών. Ήμουν μόνος μου και ερχόταν που και που η Βίκυ. Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η μοναχικότητα», είπε για το μικρό παράδεισο που έχει φτιάξει από κοινού με την Βίκυ Σταυροπούλου στη Μάνη.