Για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και το bullying που βίωσε μίλησε στον Θέμη Γεωργαντά ο Παντελής Τουτουντζής.
«Bίωσα τα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια για ένα γκέι παιδί στην Ελλάδα του ’80, του ’90. Έχω μια ειλικρίνεια και με αυτό με έμαθαν οι γονείς μου να πορεύομαι. Όταν, λοιπόν, κατ’ αρχάς γεννιέται ένα παιδί δεν ξέρει τι του συμβαίνει και έχει να ντιλάρει αρχικά αυτό που από μόνο του είναι κάτι πάρα πολύ βαρύ για την ψυχολογία του. Αναρωτιέσαι από πολύ μικρή ηλικία τι είναι αυτό που σου συμβαίνει. Πως θα το ντιλάρεις;
«Θα το κρύψεις; Θα το πεις;»
Αρχίζεις μετά και απορροφάς και τα εξωτερικά σημεία που είναι η παραβίαση, το bullying, το να είσαι δακτυλοδεικτούμενος. Έχεις εκατό ταλέντα, έχεις του κόσμου τα καλά και όλα παραγκωνίζονται γιατί μερικοί, τότε τουλάχιστον και ευτυχώς όχι ακόμα, σε βλέπουν ως κάτι το διαφορετικό. Αυτό για την παιδική ψυχολογία είναι πολύ τραυματικό. Βαρέθηκα να ζητιανεύω την ευτυχία μου. Σκέψου, για κάποιον άνθρωπο πόσο όμορφη είναι αγκαλιά, το φιλί, ο έρωτας, η αποδοχή και για κάποιον άλλον άνθρωπο που δεν φταίει σε τίποτα να μην είναι. Να μην μπορεί να ονειρευτεί την οικογένεια, που δεν έκανα κανενός την χάρη, να μην μπορεί να ονειρευτεί το σπιτικό του, την αγάπη του, τον έρωτα, την συμπόνια.»
Η σχέση με το σύντροφό του
«Με τον σύντροφό μου είμαστε 15 χρόνια μαζί. Από τον δεύτερο χρόνο και μετά είχαμε ψάξει όλες τις διαδικασίες σε όλο τον πλανήτη για το πώς μπορούμε να αποκτήσουμε παιδιά και βρήκαμε τη λύση μέσω μιας καλής μας φίλης η οποία μας βοήθησε. Η πατρότητα είναι ότι πιο μαγικό μπορείς να φανταστείς. Όταν γεννιέται το παιδί, είναι σαν να κάνει ένα άνοιγμα η καρδιά σου και να λες: “Είχα τόσο χώρο ακόμη στην καρδιά μου; Θα ζούσα χωρίς αυτό;”. Όταν γίνεσαι γονιός καταλαβαίνεις τους δικούς σου τους γονείς. Εγώ όταν γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί, πήρα τηλέφωνο στους γονείς μου και ζήτησα συγγνώμη για όσα τους είχα κάνει από παιδί μέχρι τώρα. Έχω μια δομή για το πώς μεγαλώνω τα παιδιά. Έχω κάνει και δέκα χρόνια ψυχοθεραπεία σε προσωπικό επίπεδο. Λένε πως ένας άνθρωπος δεν χρειάζεται να κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία, όταν έχει κάνει ο γονιός του. Οπότε πήρα στοιχεία από την ψυχοθεραπεία, όσο αφορά την ελεύθερη έκφραση και το να παρατηρείς την ψυχή και τις ανάγκες του παιδιού σου. Είναι παιδιά όμως και θέλουν όρια».