Μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Μαρία Πολύζου. Η αθλήτρια δρόμων αντοχής με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της παιδικής κακοποίησης, μίλησε στο «Πάμε Δανάη!» για την σεξουαλική κακοποίηση που βίωσε και αναφέρθηκε στο σωματείο «Ελίζα», το οποίο έχει θέσει ως στόχο την προστασία των παιδιών που έχουν υποστεί ή κινδυνεύουν να υποστούν κακοποίηση ή παραμέληση.
«1 στα 5 παιδιά κακοποιείται»
«Το σωματείο ΕΛΙΖΑ είναι μία οργάνωση που υποστηρίζω με την ψυχή μου. Οι άνθρωποι εκεί δίνουν τη ψυχή τους για να σώσουν έστω και ένα παιδί. Έχω περάσει αυτό που λέμε ότι σήμερα γιορτάζουμε. Ένα παιδί που έχει κακοποιηθεί το κουβαλάει όλη του τη ζωή. 1 στα 5 παιδιά κακοποιείται», είπε αρχικά και πρόσθεσε:
«Θέλει δουλειά για να πολεμήσεις τους δαίμονές σου. Οι έρευνες δείχνουν πως παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση καταλήγουν στο αλκοόλ., στα ναρκωτικά και στην αυτοκτονία. Ένα παιδί νεαρό δεν μπορεί να διαχειριστεί με τίποτα αυτό που συμβαίνει. Νιώθει ντροπή και ενοχή, δεν έχει λόγο να υπάρχει».
«Πέρασαν πολλά χρόνια για να θυμάμαι αυτό που μου συνέβη και να μην πονάει η ψυχή μου. Κακοποιήθηκα στα 11 μου. Δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν για αυτό που σου έχει συμβεί. Ένα παιδί που έχει κακοποιηθεί είναι αόρατο, δεν γελάει, είναι σε σοκ. Πέρασε καιρός για να βρω τον εαυτό μου και να ονειρευτώ. Τα όνειρά μου να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες με κράτησαν ζωντανή. Έκανα δύο απόπειρες αυτοκτονίας», συμπλήρωσε.
«Συνάντησα τον πατέρα μου και τον οδήγησα στην δική του απελευθέρωση. 4 ημέρες πριν πεθάνει ήμουν κοντά του και είπαμε μαζί το Πάτερ Ημών», ανέφερε.
Η Μαρία Πολύζου μίλησε για το βιβλίο της με τίτλο «Μην τα Παρατάς», το οποίο χαρακτήρισε ως ολοκλήρωση της πορείας της, έχοντας περάσει πολλούς μαραθώνιους.
«Θα νικήσω τον καρκίνο»
Επίσης, η Μαρία Πολύζου αναφέρθηκε και στη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
«Η κόρη μου είναι ο άνθρωπός μου, ο δάσκαλός μου, είναι τα πάντα. Η κόρη μου με πήρε τηλέφωνο να μου πει πως πήγε καλά στις Πανελλήνιες κι εγώ μετά από 40 λεπτά έμαθα ότι έχω καρκίνο. Μπήκα στο χειρουργείο, είχε προχωρήσει αρκετά ο καρκίνος. Θα κάνω θεραπείες για τα επόμενα 10 χρόνια, είναι ένας μακρύς μαραθώνιος. Αυτόν τον Μαραθώνιο θα τον νικήσω. Συνέχισα να τρέχω, δεν θα τον αφήσω να με νικήσει. Ο καρκίνος φοβάται το χαμόγελο».
«Θέλω να πω στα παιδιά να μιλάνε και να μην φοβούνται, είμαστε όλοι εδώ», κατέληξε.
