Στο podcast, Επιεικείς Έφηβοι, μίλησε η σκηνοθέτις της σειράς, Λαβ Σόρρυ, Ελένη Μαβίλη και μεταξύ άλλων αποκάλυψε από πού εμπνεύστηκε τον ρόλο που υποδύθηκε ο Τάσος Χαλκιάς.
Όπως είπε ήταν μια σειρά που έκανε τεράστια επιτυχία αφού ο κόσμος αναγνώρισε την ειλικρίνεια και την αλήθεια ιδίως ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους.
«Στην πραγματικότητα είχαμε ένα αταίριαστο ζευγάρι και στο Χάι Ροκ αλλά δεν ήταν ερωτικό. Ενώ στο Λαβ Σόρρυ ήταν ερωτικό. Μετά προέκυψαν, δύο στα τρία επόμενα σενάρια ήταν αταίριαστο ζευγάρι. Μα τη θρησκεία, μα την πολιτεία. Το δικό μου αταίριαστο ζευγάρι και για αυτό είχε επιτυχία, ήταν επειδή ήταν αταίριαστοι πολιτισμικά. Έχουμε μία κοπέλα που έχει βάλει σε κουτάκια τη ζωή, έχει προγραμματίσει τα πάντα και από την άλλη έναν γνήσιο που έχει παραμείνει ως είναι, λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Η εκπαίδευση είναι καλό πράγμα αλλά όταν γίνεται με σωστό τρόπο. Διαφορετικά είναι σαν να περνάει ένα τανκ και να σε ισοπεδώνει. Αυτός λειτουργούσε με το “γουστάρω, δεν γουστάρω” ενώ εκείνη με το “πρέπει, δεν πρέπει”. Επίσης είδαμε έναν άνδρα κανονικό. Αν ο εαυτός σου είναι γελοίος, καλύτερα να μην είσαι ο εαυτός σου. Είναι ένα ζευγάρι που προέκυψε χωρίς να διεκδικεί ο ένας κάτι από τον άλλον. Ήταν ένα βράδυ που για εκείνη ήταν έξω από τις προδιαγραφές της.
Κι αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι και οι πιο συμβατικοί θα ήθελαν να βιώσουν κάτι έξω από τις προδιαγραφές τους. Ο Σάκης ήταν ένας άνθρωπος έτσι το ένιωθε, έτσι το έκανε. Δεν ήθελε να κάνει κακό σε κανέναν ούτε στον εαυτό του. Ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσε να έχει όποια θέλει αλλά στάθηκε σταθερός σε μια κοπέλα. Γιατί ένιωθε ότι ήταν κάτι αληθινό. Παρουσίασα για πρώτη φορά παχουλές κοπέλες που δεν είχε ξαναγίνει. Και μάλιστα η αδελφή του Σάκη είχε σχέση, δεν είχε κόμπλεξ.
Όταν κάναμε τις οντισιόν και ψάχναμε για τους ηθοποιούς, έψαχνα για μια παχουλή κοπέλα και ανάμεσά τους είχα σημειώσει κοπέλες να τις ξαναδούμε. Τη μία που ήταν επικρατέστερη, όταν ξαναήρθε είχε αδυνατίσει. Η κοπέλα στεναχωρήθηκε αλλά τι φταίω και εγώ; Όλοι οι χαρακτήρες, λοιπόν, έδειχνε και αντανακλούσε τι ήταν. Ο πατέρας είχε ζήσει τη ζωή του και το χαιρόταν. Αισθανόταν ότι τι να το κάνω αν έχω μια αριστούχα κόρη και χωρίς να ζει;».
«Επέλεξα το επάγγελμα του υδραυλικού γιατί ήταν πολύ φυσικό. Εργατικά χέρια πάντα είχαν πέραση στις γυναίκες. Δεν μπορούσα να τον βάλω μπογιατζή, ήταν λογικό επόμενο να καταλήξω στον υδραυλικό. Υπάρχει ένας υδραυλικός αληθινός που ερχόταν σε μένα και του λέω μια μέρα “Έλα να πάρεις τα κλειδιά να μπαίνεις μόνος σου να μένεις στην ταράτσα. Και να έρθεις να με ξυπνήσεις όταν τελειώσεις”. Και μου λέει “Δεν είμαι κουβερνάντρα σου να σε ξυπνήσω”. Δεν το είπε με ασέβεια. Είναι ένα πρωί και έχουμε γύρισμα και μου χαλάει το αυτοκίνητο και που να πας στην Παιανία. Τον πήρα τηλέφωνο να με πάει και αφού φτάνουμε του είπα “έλα να πεις ένα γεια στον υδραυλικό τον δικό μας”. Πάμε στο καμαρίνι και ο Χαλκιάς βάφεται. Τον έχω ίδιο ντυμένο με τα καρώ πουκάμισα και λέει ο αληθινός υδραυλικός “Ναι αλλά δεν βάφομαι για να πάω στη δουλειά”. Είναι αληθινά περιστατικά! Ήταν μια τεράστια επιτυχία».
