Η Μιμή Ντενίση η οποία είναι ηθοποιός, θεατρική συγγραφέας, σκηνοθέτις και θεατρική επιχειρηματίας βρέθηκε προσκεκλημένη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στο Κέντρο» με τον Γιώργο Κουβαρά. Συζήτησαν για την διεθνή απήχηση της ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη», η οποία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο που έγραψε η κ. Ντενίση. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν στη βαρύτητα των ιστορικών γεγονότων που πραγματεύεται η ταινία αλλά και στην αντίδραση των Τούρκων ηθοποιών που παίζουν σε αυτή.
Η ταινία προβλήθηκε σε 700 αίθουσες στις ΗΠΑ, με την κ. Ντενίση να τονίζει: «Ξεκίνησε από το Μετ, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, το οποίο δεν προβάλλει ταινίες και για μένα ήταν φοβερά τιμητικό. Το ότι δέχτηκε να παρουσιάσει την ταινία, ήταν μετά από πρόταση του ΟΗΕ».
Ερωτηθείσα πόσο διαφορετικό είναι να πηγαίνεις μια ταινία στην ελληνική ομογένεια η οποία σχετίζεται με την ελληνική ιστορία, απάντησε: «Η επιθυμία μου, που νομίζω ότι θα μείνει μόνο στον ύπνο μου, ως όνειρο, ήταν αυτό το θέμα πέραν της ίδιας της ταινίας να γίνει γνωστό διεθνώς. Είναι ένα θέμα, το οποίο είναι σαν να το κρύψαμε λίγο, σαν να φοβηθήκαμε για τις ισορροπίες – που καταλαβαίνω ότι οι πολιτικοί πρέπει να κρατάνε ισορροπίες. Όμως οι καλλιτέχνες δεν έχουν λόγο ύπαρξης αν δεν έχουν μια ελευθερία να ασχολούνται και με τέτοια θέματα. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι κάτι προσωποκεντρικό. Το θέμα είναι ένας καλλιτέχνης αν του έχει δοθεί τόσο μεγάλη δημοσιότητα και κυρίως δημοτικότητα από τον κόσμο να προσφέρει κάτι στη χώρα του. Όταν λοιπόν βλέπω άλλους λαούς που προβάλλουν τη Γαλλική Επανάσταση, έχει γίνει ακόμη και μιούζικαλ, δεν ξέρω πόσες διασκευές, εμείς που έχουμε τη μεγαλύτερη ιστορία σχεδόν του πλανήτη, είναι σαν να την σνομπάρουμε».
Συνέχισε, σημειώνοντας: «Με τη μεγάλη βοήθεια του ΟΗΕ, όπου είχα μιλήσει αρχικά γι’ αυτό το 2019, πριν ακόμα γίνει η ταινία, βρέθηκαν πάρα πολλοί πρέσβεις πολλών χωρών στην προβολή της ταινίας, που οι περισσότεροι δεν είχαν ιδέα και μιλάμε για καλλιεργημένους. Προσέλκυσε κοινό διαφόρων εθνών που ήταν για μένα πολύ βασικό. Τώρα οι Έλληνες της διασποράς τι διαφορά έχουν από εμάς; Ότι οι Έλληνες της διασποράς, επειδή είναι μακριά τόσα χρόνια από την πατρίδα τους, την οποία δεν ξεχνούν. Εμείς, για να λέμε την αλήθεια, έχουμε πάντα την τάση να βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος».
Αναφορικά με την Ολυμπία Δουκάκη, η οποία ήταν Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός, κόρη Ελλήνων μεταναστών και φίλη της κ. Ντενίση, αποκάλυψε ότι το βιβλίο «Σμύρνη μου αγαπημένη» το έγραψε και το αφιέρωσε σε αυτήν αλλά και «στη μητέρα μου που ήταν το μεγάλο της όνειρο και έφυγε πριν το πραγματοποιήσω, στην Ολυμπία, που ήταν η έμπνευσή μου μάλλον που με έσπρωξε πάρα πολύ να το κάνω αυτό και στον Κώστα Βουτσά που ήθελε τόσο να παίξει στην ταινία και έφυγε λίγο πριν».
«Την ταινία δεν την έγραψα με αφορμή την επέτειο από την καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Τότε που ξεκίνησα να το γράφω δεν είχα ιδέα ότι θα γίνει ταινία. Όλοι μου έλεγαν «Μιμή θα καταστραφείς. Τι θέμα είναι αυτό που θα πιάσεις τώρα; Είναι πολύ πολιτικό». Εκεί πάθαμε καταστροφή. Δεν θα έχει επιτυχία. Δεν συνειδητοποίησα ότι θα είχε μία τέτοια βαρύτητα κοινωνικοπολιτική. Εγώ θεώρησα ότι γράφω ένα ωραίο έργο που ήλπιζα ότι θα είχε επιτυχία. Το θέμα ήταν ότι όταν άρχισε να παίζεται, τότε συνειδητοποίησα ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι απόγονοι, καταρχήν πριν μπουν στο θέατρο άλλες ομάδες ας πούμε ελληνικού πληθυσμού, έχουν ένα τραύμα που δεν έχει επουλωθεί ποτέ. Αυτό δεν το είχα καταλάβει. Δηλαδή θα έπρεπε να είσαι από εκεί για να το έχεις καταλάβει. Έβλεπα λοιπόν αντιδράσεις οι οποίες δεν ήταν θεατρικές όσο καλή και να είναι μια παράσταση. Μπορεί να κάνεις το αριστούργημα του αιώνα και να μην κλαίνε οι θεατές και να λιποθυμούν στο θέατρο. Μπορεί να δακρύσουν, μπορεί να συγκινηθούν λίγο. Εκεί, οι αντιδράσεις ήταν αντιδράσεις ζωής».
Ερωτηθείσα εάν δυσκολεύτηκε να πείσει Τούρκους ηθοποιούς να παίξουν στην ταινία, απάντησε: «Όχι καθόλου. Έχω δει την ταινία. Νομίζω ότι είναι όσο πιο αντικειμενική μπορούσε να είναι». Μεταξύ άλλων, υποστήριξε ότι η ταινία δεν βρίζει πουθενά τον Κεμάλ και είπε ότι «ήμουνα πάρα πολύ προσεκτική στην απόδοση της καταστροφής της Σμύρνης», τονίζοντας ότι οι Τούρκοι θα συνεχίσουν την επιθετική ρητορική τους και την προπαγάνδα ανεξαρτήτως της ταινίας.
Σε διεθνή πλατφόρμα η ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη»
Αποκάλυψε μάλιστα ότι ύστερα από την τεράστια επιτυχία στη μεγάλη οθόνη σε πολλές πόλεις του κόσμου, όπως το Λονδίνο και ο Καναδάς, αφού ολοκληρωθούν οι προβολές θα υπάρξει η δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς την ταινία σε διεθνή πλατφόρμα. «Για μένα πιο σπουδαίο και από την αντίδραση των Τούρκων, ήταν η εφημερίδα Γκάρντιαν. Όχι το ότι έβαλε πρωτοσέλιδο και ότι έκανε μια καλή κριτική στην ταινία. Το σπουδαίο ήταν ότι η Γκάρντιαν αναδημοσίευσε», είπε χαρακτηριστικά η κ. Ντενίση.
«Έχω γράψει το δεύτερο μέρος και θα το παίξω το καλοκαίρι στα αρχαία θέατρα, αλλά θα το κάνω και σειρά, ελπίζω διεθνή», αποκάλυψε ακόμη. «Στο δεύτερο μέρος, εκτός από την υποδοχή και την αφομοίωση των προσφύγων στην Ελλάδα, έχει ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα, επίσης ξεχασμένο: τους Εβραίους, την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης».
Η κ. Ντενίση δήλωσε πως ως άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά πιστεύει ότι θα μπορούσε να είναι πολύ καλή στην πολιτική. Περιέγραψε την προβολή της ταινίας στο Χάρβαρντ και την ομιλία που έκανε εκεί, χαρακτηρίζοντάς την ως μια πάρα πολύ ωραία εκδήλωση γύρω από την πολιτιστική πολιτική. «Αν υπήρχε ένας όρος και λέγαμε ότι κάποιος κάνει να είναι κάτι σαν πολιτιστική πρέσβειρα, αυτό πιστεύω ότι είναι για μένα το πιο δυνατό, επειδή μιλάω και πολλές γλώσσες. Το ότι κάνω, ας πούμε, ένα άνοιγμα στο εξωτερικό της ιστορίας της Ελλάδας, αυτό είναι ένα δυνατό σημείο».
