Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα παρακολουθώντας τα δύο πρώτα επεισόδια της νέας, θαυμάσιας σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη είναι ότι αυτή η σειρά είναι εντελώς διαφορετική απ’ όσες έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση.
Για πρώτη φορά ο Καπουτζίδης βάζει έναν gay ήρωα ως πρωταγωνιστή της ιστορίας του και για πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε κατάματα την τοξικότητα της ελληνικής οικογένειας.
Σε όλες του τις σειρές είχε gay χαρακτήρες, αλλά εδώ τον έκανε πρωταγωνιστή.
Οι «Σέρρες» είναι η ιστορία ενός gay νεαρού, του Οδυσσέα, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αλλά επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του για το μνημόσυνο της μητέρας του, όπου ο απόμακρος πατέρας του έχει ένα ατύχημα και ο Οδυσσέας αναγκάζεται να παρατείνει τη διαμονή τουγια να τον βοηθήσει, πράγμα που δεν κάνουν τα straight αδέρφια του.
Κρίμα που ο AΝΤ1 το δείχνει στη συνδρομητική πλατφόρμα του και δεν το ενέταξε στο κανονικό του πρόγραμμα, γιατί θα ήταν μια ευκαιρία να συζητηθεί ευρέως μεταξύ των τηλεθεατών και επίσης θα ήταν μια ευκαιρία να αλλάξει και η νοοτροπία της επαρχίας απέναντι στους gay. Μια ευκαιρία ακόμα και για τους γονείς να δουν τα gay παιδιά τους με άλλο μάτι. Να καταλάβουν ότι τα gay παιδιά τους δεν είναι «τέρατα» και να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τους οποιουσδήποτε φόβους τους.
Ο Οδυσσέας του Καπουτζίδη δεν είναι καρικατούρα, δεν είναι ξεφωνημένη, δεν είναι η «τρελή του χωριού», αλλά ένας κανονικός άνθρωπος, με σκέψη και αισθήματα.
Και ξαναλέω είναι κρίμα μια σειρά που θα μπορούσε να λειτουργήσει εκπαιδευτικά για την ελληνική οικογένεια να περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, που θα αποφασίσει να πληρώσει συνδρομή στο ΑΝΤ1+, τη στιγμή που, για παράδειγμα, το «Super Mammy» του Σεφερλή, με τα αστεία για βιαστές, το τοποθέτησαν στο prime time του κανονικού προγράμματος του σταθμού.
Δεν ξέρω γιατί εν έτει 2022 τα κανάλια έχουν ακόμα τόσο απαρχαιωμένες αντιλήψεις για το ποια προγράμματα απευθύνονται σε «όλη την οικογένεια», για το τι ανήκει στο σήμερα και τι στο χθες…
