Τα τελευταία χρόνια το θέμα των realities έχει παραγίνει. Πάμε από το κακό στο χειρότερο – ξεκάθαρα. Είχαμε κάτι «Fame story», «Big brother» κ.λπ. και φτάσαμε στα «Bachelor», «Power of love»,
«Survivor, «Φάρμα» και δεν συμμαζεύεται…
Και αναρωτιέμαι: Αυτά είναι τα προγράμματα που προσδιορίζουν την τηλεοπτική ψυχαγωγία; Τότε που ξεκίνησαν τα realities δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ή να προβλέψουμε τι θα μας φέρει το μέλλον. Δεν φανταζόμασταν αυτή την εξαθλίωση και το τσιτσίδωμα κοριτσιών, τώρα και αγοριών. Κάποτε έγδυναν τα κορίτσια, γιατί έλεγαν ότι το γυναικείο γυμνό «πουλάει». Τώρα γδύνουν όσο πιο πολύ μπορούν τους άντρες. Για να «παίρνουν μάτι» οι τηλεθεάτριες, λέει. Εχουν, δηλαδή, τις τηλεθεάτριες για τόσο ξελιγωμένες; Τέτοιους άντρες ονειρεύονται οι τηλεθεάτριες;
Είναι τόσο απαραίτητο να δείχνουν αντρικό γυμνό στο «Survivor» ή στο «GNTM», που η παραγωγή αποφάσισε στον 3ο κύκλο να συμπεριλάβει και ημίγυμνα αγόρια στο show; Στα realities οι άντρες πια έχουν γίνει σεξουαλικό αντικείμενο. Με αποκορύφωμα το «Bachelor» του Alpha, είδαμε την trash TV να επιστρέφει δυναμικά. Εκείνο που χαρακτηρίζει αυτό το reality είναι ότι φέρνει σε δύσκολη θέση τις παίκτριες.
Δηλαδή, 20 κοπέλες συγκατοικούν σε μία βίλα και διεκδικούν τον ίδιο άντρα, ο οποίος θα αποτελέσει το έπαθλο όποιας καταφέρει να επικρατήσει. Και ο εκάστοτε bachelor ζητά από τις κοπέλες να προσαρμοστούν στα θέλω και τα στάνταρντ του. Ο άντρας ως τρόπαιο και η γυναίκα ως ο άνθρωπος που μόνο μέσω ενός άντρα μπορεί να έχει κάποια αξία. Ο,τι πιο εξευτελιστικό και σεξιστικό είδαμε ποτέ.
Πέρα όμως από το τσιτσίδωμα των αντρών, τελικά η ελληνική τηλεόραση χρειάζεται τόσο πολλά realities; Γιατί σκέφτομαι ότι παράγουμε περισσότερα realities απ’ όσα μπορούμε να καταναλώσουμε.
Το Mega πάντως χωρίς reality είναι το Νο1 κανάλι, τη στιγμή που κάποια άλλα επενδύουν σε αυτά, γιατί αποτελούν -λέει- ένα είδος φτηνού, ανάλαφρου προγράμματος για να παρακολουθήσει, χωρίς να σκέφτεται ιδιαίτερα, το τηλεοπτικό κοινό.
Ή, όπως είπε σε μια συνέντευξή της η Νένα Μεντή: «Βλέπω και reality. Κάποιες ώρες το βράδυ, αντί να πάρω ηρεμιστικό, παίρνω αποβλακωτικό»