Της Ντονατέλλας Αδάμου
Ο Γρηγόρης Βαλτινός μαθαίνει από το παρελθόν και κοιτάζει μπροστά, μιλώντας σταράτα και με πάθος.
Έχετε κάποια ξεχωριστή ανάμνηση από τα Χριστούγεννα; Τι σημαίνουν για εσάς Γιορτές;
Έχω μια ανάμνηση που δεν θα ξεφτίσει ποτέ, προέρχεται από τα πιο σκληρά μου χρόνια – του στρατού. Ήμουν στη σκοπιά και από τα μεγάφωνα ακούστηκε το «Ας κάνουμε απόψε μια αρχή». Μου έφερε δάκρυα, γιατί τότε ήμουν παιδί, δεν είχα δουλειά, ήμουν μόνος μου. Συγκινήθηκα. Θυμάμαι και πολλά, ατελείωτα Χριστούγεννα, με φίλους, οικογένεια… Γενικότερα, πάντως, οι Γιορτές μου προκαλούν αλλεργία, επειδή οι μισοί τις συνδέουν με το πού θα φάει τη μαχαιριά η γαλοπούλα τα Χριστούγεννα και το αρνί το Πάσχα και οι άλλοι μισοί με τη θρησκοληψία. Υπάρχουν θρησκόληπτοι -και τώρα το διαπιστώσαμε- που δεν πίστευαν ότι θα κολλήσεις π.χ. κορωνοϊό από τη Μετάληψη. Το νόημα των Χριστουγέννων πρέπει να εφαρμόζεται πάντα, όχι μόνο αυτές τις μέρες. Ο καθένας να φροντίζει να γίνεται θεός: να μη βλάπτει τον άλλο, να μην κάνει ό,τι δεν θέλει να του κάνουν. Το «αγαπάτε αλλήλους» δεν είναι μόνο για τις Γιορτές. Όταν ωστόσο κολλήσεις κορωνοϊό από τη Θεία Κοινωνία και τον μεταδώσεις, προφανώς δεν αγαπάς το διπλανό σου.
Ας μιλήσουμε κι άλλο για COVID λοιπόν…
Είναι εγκληματίες όσοι λένε πως δεν υπάρχει και γελοίοι όσοι πιστεύουν πως θα μας τοποθετήσουν τσιπάκια. Γιατί, δεν ήμασταν ανέκαθεν «τσιπαρισμένοι»; Τώρα που μιλάμε, πιστεύετε πως δεν μας ακούει ο Μπιλ Γκέιτς; Τα περί τσιπ είναι αστειότητες και φυσικά θα κάνω το εμβόλιο, γιατί έτσι έχω μόνο μία πιθανότητα να μη ζήσω. Αν δεν το κάνω όμως, οι πιθανότητες είναι αρκετά περισσότερες. Αυτοί που διαδίδουν ότι είναι ανύπαρκτος ο ιός, πρέπει να
συλληφθούν. Ναι μεν οι «ψεκασμένοι» αποτελούν ένα ποσοστό, αλλά οι πολλοί απαίδευτοι είναι η καλύτερη λεία τους.
Βρίσκετε κάτι θετικό στην καραντίνα;
Είναι πρόβα για τα γεράματα, κυκλοφορείς με φόρμες εκτός και με πιτζάμες εντός. Με την καραντίνα, είδαμε πράγματα στην καθημερινότητά μας τα οποία, με τις ταχύτητες που τρέχαμε, δεν προλαβαίναμε. Είτε αντικείμενα είτε σχέσεις, είτε αραχνιασμένα βιβλία. Έχω διαβάσει τα 2/3 από τα βιβλία που έχω στο σπίτι. Θα ήθελα, προτού
«φύγω», να διαβάσω και τα υπόλοιπα.
Έχετε δύο γιους, τον Νικηφόρο και τον Γιάννη, που λατρεύετε. Ποιος ο βαθμός δυσκολίας τού να είσαι σωστός γονιός;
Τα παιδιά, μεγαλώνοντας, χρειάζεται να μη νιώσουν ότι τα πρεσάρεις προς την κατεύθυνση που εσύ θέλεις γιατί μπορεί να αντιδράσουν αντίστροφα απ’ ό,τι υπολόγιζες. Παράλληλα, επιβάλλεται να τα προστατεύεις από τις
παγίδες της δουλειάς, του έρωτα, των σχέσεων. Ο συνδυασμός είναι πολύ δύσκολος, χρειάζεται να τα συμβουλεύεις διακριτικά και στις σωστές δόσεις. Οι γονείς έχουν την αίσθηση ότι μπορεί να μην πετύχουν τη σωστή δοσολογία, να τους κυριεύουν τύψεις ότι δεν είναι καλοί γονείς. Ένα υγιές παράδειγμα είναι να βλέπουν τα παιδιά σου πράξεις. Έτσι, παραδειγματίζονται ανάλογα.
Η μητέρα σας σας έλεγε «μην ανησυχείς, παιδί μου, ζωή είναι θα περάσει»… Το χιούμορ τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Και οι δύο γονείς μου είχαν χιούμορ και αν δεν αντιλαμβανόμουν τα πράγματα με χιούμορ, θα είχα εγκαταλείψει αυτή τη ζωή: κάποιες φορές δεν είναι ευχάριστη, η ευτυχία είναι στιγμές. Οι δυσκολίες ωστόσο μας κάνουν πιο δυνατούς. Η αθανασία είναι το άθροισμα, το απαύγασμα της ανθρώπινης σοφίας και προσφοράς και το θέατρο κατεξοχήν ανθρωποκεντρική τέχνη. Αυτή είναι η υπεροχή του.
Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός και ποια η πλέον αγαπημένη σας δουλειά;
Είχα δει τον Μάνο Κατράκη στο Ηρώδειο ως «Οιδίποδα». Αυτό το συγκλονιστικό κείμενο, όπου ο ήρωας, ενώ χάνει τα μάτια του, βλέπει ποιος όντως είναι, με οδήγησε στο θέατρο. Επιδιώκω να ασχολούμαι με τα αξεπέραστα
προβλήματα των ανθρώπων, μπας και είμαι τυχερός και αφήσω κάτι πίσω μου. Ο Οιδίποδας μού χάρισε την εμπειρία του Κολοσσαίου, του West End, την Αμερική, τη Λατινική Αμερική. Ξεχωρίζω επίσης την «Πρόβα νυφικού» και το «Βιολιστή στη στέγη».
Πώς βλέπετε τα πιτσιρίκια που, μέσω ριάλιτι, επιδιώκουν να γίνουν αναγνωρίσιμα για να προωθήσουν τη δουλειά τους; Πόσο ρόλο κιόλας παίζουν τα social media;
Μιλώντας για ηθοποιία, το ζητούμενο δεν είναι να γίνεις γνωστός, αλλά ηθοποιός. Αν τα ριάλιτι -επειδή είναι συχνά «στημένα»- σε κάνουν καλύτερο ηθοποιό, αξίζουν… για κάνα δυο μήνες. Τα ριάλιτι είναι η ανθρώπινη κατάντια. Για τέτοιου είδους προγράμματα, πρέπει να επιληφθεί το ΕΣΡ: προάγουν χαμερπή ένστικτα, προβάλλουν το κουτσομπολιό σαν μέσο επιβίωσης, την υποκρισία. Αν οι παίκτες στη διάρκεια ή αφού τελειώσει ο κύκλος τους κυκλοφορήσουν και πέντε κιλοτάκια και γίνουν γνω στοί, αποτελούν «χρυσό» παράδειγμα για τις επόμενες γενιές. Αν κιόλας οι κοπέλες φωτογραφηθούν σε λουσάτο κότερο λ.χ. ή παντρευτούν κανέναν πλούσιο επιχειρηματία, «δένει το γλυκό». Το ότι οι συμμετέχοντες σε ριάλιτι μπορεί να γίνουν παραδείγματα για νεότερους είναι το χειρότερο. Και όχι, δεν πιστεύω στην αυτοπροώθηση μέσω social media, δεν με αφορούν γιατί το ταλέντο έτσι κι αλλιώς ξεχωρίζει. Εκεί κάτι γυμνές βλέπω, όχι ηθοποιούς! Ο ανταγωνισμός της κιλότας με ξεπερνάει. Κανείς δεν προάγει
την τέχνη του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και βέβαια, από τη στιγμή που έχεις δημόσιο λόγο, βήμα, οφείλεις να πεις δυο χρήσιμα πράγματα στον κόσμο που σε διαβάζει. Το θεωρώ «επιστρεπτέα προκαταβολή» προς το κοινό.
Η απάντησή σας σε όσους υποστηρίζουν πως η ιντερνετική προβολή των παραστάσεων γίνεται ως αντιστάθμισμα στα κλειστά θέατρα;
Δεν είναι μόνο ότι μ’ ένα κινητό/ τάμπλετ βλέπεις θεατρικό απαξιώνοντας την οντότητα, την υπόστασή του. Το θέμα αυτό έχει πολλές διακλαδώσεις. Αφενός, την υποτίμηση του θεάτρου. Αφετέρου, η κινηματογράφηση πρέπει να είναι σούπερ, να αντικαταστάσεις το έργο μπροστά στα μάτια του θεατή (viewer) με σύγχρονη λήψη, κάτι που συνήθως δεν συμβαίνει. Eπιπλέον, δεν ξέρω αν τα κέρδη είναι τόσο ικανοποιητικά συγκριτικά με το κακό που κάνεις στο θέατρο με αυτή την επιλογή. Δεν ξέρω καν αν ωφελούνται οι ηθοποιοί οικονομικά. Τίθεται και ζήτημα σχετικά
με τα δικαιώματα των έργων που πρέπει να πάρεις από το εξωτερικό. Στο κάτω-κάτω, δεν θα πάθει και τίποτα ο κόσμος αν για το διάστημα της συμφοράς που ζούμε δεν δει θέατρο. Μήπως, εξάλλου, ήταν κατάμεστα ως τώρα; Η καραντίνα θα το ωφελήσει γιατί, όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα, το κοινό θα έχει περισσότερη δίψα.
Η προτροπή σας στην επόμενη φουρνιά;
Να δουλεύουν, να παρουσιάζουν την αλήθεια τους, να έχουν πάθος. Να κρατάνε τα μάτια τους ανοιχτά, γιατί όταν κανείς κοιμάται, ο άλλος γράφει ιστορία. Και την ιστορία μου αρέσει να τη γράφω εγώ. Πολλοί με διαμόρφωσαν, τους κουβαλάω μέσα μου –απ’ τους δασκάλους στη Δραματική Σχολή μέχρι τη Μελίνα, τον Ντασέν. Βουγιουκλάκη, Καρέζη, Καζάκος, Αλεξανδράκης, Φέρτης, Λάσκαρη, Δανδουλάκη… Απ’ όσους θαυμάζεις, χρειάζεται να «κλέψεις» τα καλά στοιχεία τους και να τα υιοθετήσεις προκειμένου στη συνέχεια να πορευτείς.
Να κλείσουμε με μια ευχή;
Να τελειώσει αυτή η περίοδος. Να ξαναζήσουμε!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα OnTime το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου