Της Σάσας Σταμάτη
Σήμερα θεωρείται ο «βασιλιάς» του «Just the two of us» και των μεγάλων τηλεοπτικών παραγωγών. Ο Νίκος Κοκλώνης όμως δεν μεγάλωσε στα πούπουλα, ούτε κατάγεται από κάποια πλούσια οικογένεια και δεν τα βρήκε όλα έτοιμα.
Βιοπαλαιστές οι γονείς του, δούλευαν μέρα νύχτα για να μη λείψει τίποτα στον ίδιο και στα τρία αδέρφια του. Ο Νίκος Κοκλώνης μιλάει αποκλειστικά στην «ΟΝ time» για τα παιδικά χρόνια στον Πειραιά, αλλά και την απώλεια του κολλητού του φίλου, που σημάδεψε την εφηβεία του. Όπως και για τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, όπου δεν πήγε ποτέ. «Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Πήγα σε δημόσιο σχολείο, οι γονείς μου ήταν απλοί άνθρωποι με τα καθημερινά τους προβλήματα. Ο μπαμπάς δούλευε πωλητής σε επιπλάδικο και μαζί του και η μητέρα μου, προσπαθώντας να μαζέψουν τις υποχρεώσεις του μήνα. Κάποιες φορές δεν τα κατάφερναν. Κατάγομαι από πολύτεκνη οικογένεια. Έχω τρία αδέρφια, ο αδερφός μου Άγγελος είναι μάγειρας και έχω και δύο αδερφές, η μία είναι η Ελένη -έχει εστιατόριο στη Νέα Υόρκη- και η Κωνσταντίνα ασχολείται με τα οικιακά».
Η πιο δύσκολη στιγμή O Νίκος Κοκλώνης, πάντα αισιόδοξος, δεν κρύβει ότι για να πάρει τότε καινούργια παπούτσια περίμενε να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά. «Σαν παιδί δεν ένιωσα να μου λείπουν υλικά αγαθά, μου έλειπαν οι δικοί μου γιατί δούλευαν και τις Κυριακές. Παρ’ όλα αυτά η μεγαλύτερή μου χαρά ήταν όταν ξεκινούσε η σχολική σεζόν, γιατί τότε έπαιρνα καινούργια παπούτσια, φόρμα και τσάντα».
Ο παρουσιαστής και παραγωγός μάλιστα μιλάει πρώτη φορά για την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, όταν έχασε τον αδελφικό του φίλο σε τροχαίο στα χρόνια της εφηβείας. «Στη Β’ λυκείου έζησα την πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μου. Ο κολλητός μου, ο Αντώνης, που ήμασταν φίλοι από την Α΄ δημοτικού σαν αδέλφια, είχε ένα τροχαίο με ένα μηχανάκι και σκοτώθηκε ακαριαία στον Πειραιά, στον Άγιο Νικόλα μπροστά. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, μέχρι που πήγα στην εκκλησία στον Άγιο Βασίλειο στον Πειραιά και είδα το φέρετρο ανοιχτό. Και όταν άκουσα τη μάνα του να λέει “Νίκο, κοίτα πώς σε κοιτάει ο Αντώνης μας”, λιποθύμησα». Τον παιδικό του φίλο όμως δεν τον ξέχασε ποτέ… Ένα χρόνο μετά το χαμό του, ήρθαν και οι πανελλήνιες εξετάσεις. «Πέρασα στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων στην Ύδρα, όπου δεν πήγα ποτέ και στη συνέχεια ξαναέδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στην ΑΣΟΕΕ».
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα OnTime την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου