ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΟΙ ΦΟΡΕΣ που από τούτη εδώ τη δημοσιογραφική γωνιά αποτολμώ να γράψω σε πρώτο ενικό. Ωστόσο, το σημερινό σημείωμα έχει για μένα ξεχωριστή αξία. Το αισθάνομαι πολύ δικό μου και δεν σας κρύβω ότι περιέχει ανθρώπινη οργή. Ακούγοντας προχθές τον απερχόμενο πρωθυπουργό κ. Τσίπρα να απευθύνεται στους συμπατριώτες μου Κρητικούς, δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι δεν θα πληρώνουν διόδια στο νέο οδικό δίκτυο που θα κατασκευαστεί στο βόρειο τμήμα του νησιού, ειλικρινά εξοργίστηκα. Σε μια προσπάθεια να κερδίσει λίγα ακόμη ψηφαλάκια, μήπως και αποτρέψει την εκλογική συντριβή, ο νεκροθάφτης της Αριστεράς δεν δίστασε να παίξει με τον πόνο χιλιάδων οικογενειών, που έχουν πληρώσει με τις ζωές δικών τους ανθρώπων πανάκριβα διόδια, επειδή κάτι τύποι, όπως ο κ. Τσίπρας, κατέβαιναν προεκλογικά και έδιναν υποσχέσεις ότι σε λίγο θα τελειώσει ο Βόρειος Οδικός Αξονας της Κρήτης.
Το άκουγα από μικρό παιδί, από την εποχή που, παρέα με τον μακαρίτη τον αδερφό μου, ακούγαμε τους «Τσίπρες» εκείνης της εποχής να «κατασκευάζουν» ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο στη λεβεντογέννα. Την 1η του Νοέμβρη του 1997 έχασα τον αδερφό μου πάνω σε μια στροφή ενός παμπάλαιου οδικού δικτύου. Ηταν μόλις 26 ετών και έκανε, όπως εσείς, κύριε Τσίπρα, όπως τα παιδιά σας, όπως τ’ αδέρφια σας, όνειρα για τη ζωή. Αγαπούσε την Κρήτη και είχε επιλέξει να ζει σε αυτήν. Στον δρόμο που είχε κατασκευαστεί την περίοδο της χούντας, σε μια επικίνδυνη στροφή, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και συγκρούστηκε με διερχόμενο λεωφορείο. Εκεί κόπηκε το νήμα της ζωής του δικού μου αδερφού.
Προχθές που σας άκουσα να υπόσχεστε δωρεάν διόδια στον Βόρειο Οδικό Αξονα, ένα έργο που δεν βρίσκεται καν στα χαρτιά, αντιλαμβάνεστε ότι εξοργίστηκα. Και μιλάμε για κανονικό θυμό και αληθινή οργή. Δάκρυσα μόνος μου στο γραφείο, σκεπτόμενος ότι η οικογένειά μου, όπως και χιλιάδες άλλες οικογένειες, έχει πληρώσει με ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει το τίμημα της ανυπαρξίας οδικού δικτύου στην Κρήτη: με μια ζωή. Που χάθηκε στην άσφαλτο.
Και έρχεστε εσείς, κύριε Τσίπρα, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, να μας πείτε ότι θα μας κάνετε δώρο τα διόδια σε έναν δρόμο που όχι μόνο δεν έχει ξεκινήσει να κατασκευάζεται, αλλά, επί των ημερών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε μαύρα χάλια. Ενα οδικό δίκτυο-καρμανιόλα, που κάθε μέρα περιμένει και νέα υποψήφια θύματα. Υποσχέσεις για την ανάγκη του τηλεοπτικού πλάνου και για λίγα ακόμη ψηφαλάκια.
Οχι, κύριε πρωθυπουργέ, δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες, ούτε μπορείς να λαϊκίζεις πάνω σε χαμένες ζωές, επειδή εσένα (και κάποιους άλλους) το μόνο που σ’ ενδιέφερε ήταν η καρέκλα. Το οδικό δίκτυο της Κρήτης, σήμερα που μιλάμε, θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Αν πα-ραμείνει έτσι, το καλοκαίρι θα χαθούν εκατοντάδες ακόμη ζωές και ο κ. Τσίπρας με την παρέα του θα έχουν μείνει στην υπόσχεση για τα δωρεάν διόδια.
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, κύριε Τσίπρα, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει καμία αξία για μένα η έκπτωσή σας από τη στιγμή που έχω χάσει στον Βόρειο Οδικό Αξονα τον αδερφό μου. Μου προκαλεί, δε, οργή ο κυνισμός σας, ενώ γνωρίζετε τη θλιβερή πραγματικότητα, να επιλέγετε τις εντυπώσεις από την ουσία. Το ζητούμενο για εμάς δεν είναι να γλυτώσουμε τα διόδια, αλλά τις δεκάδες ζωές που χάνονται κάθε χρόνο. Και είναι πολύ απλό αυτό, κύριε πρωθυπουργέ. Αν είχα δίπλα μου τον αδερφό μου, πιστέψτε με ότι δεν θα μ’ ενδιέφερε -όπως και καμιά μάνα, κανέναν πατέρα και κανέναν αδερφό αδικοχαμένου στην άσφαλτο της Κρήτης- να πληρώνω κάθε λεπτό διόδια προκειμένου να έχει ασφαλή διάβαση στη ζωή.
Οσο υπάρχουν, όμως, «Τσίπρες», που απλώς υπόσχονται τον δρόμο που δεν υλοποιείται, το τίμημα των διοδίων θα εξακολουθήσει να είναι πανάκριβο. Ο λαϊκισμός και η πολιτική υποκρισία, όταν μετράμε χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες στον οδικό άξονα της Κρήτης, ούτε ταιριάζουν ούτε είναι αποδεκτά. Και είναι κάτι χειρότερο από λαϊκίστικο όταν αποτολμάς, κύριε Τσίπρα, να κάνεις πολιτική μπροστά στα εικονοστάσια των αδικοχαμένων στην άσφαλτο ανθρώπων μας. Προκαλείς οργή στη μάνα μου, θυμό στον πατέρα μου και σε μένα επιβεβαιώνεις ότι είσαι ένας κυνικός τύπος, που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στον αυτοσκοπό της πρωθυπουργικής καρέκλας.
Ωστόσο, πίστεψέ με, σ’ αυτή τη ζωή υπάρχουν και πράγματα που σίγουρα έχουν μεγαλύτερη αξία από τις καρέκλες, τα αξιώματα, τους τίτλους και τα ψέματα. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα ζήσεις, ούτε και να τα αγοράσεις, γιατί ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ (για να μην ξεχνιόμαστε, κυβερνάς πέντε χρόνια και ο ΒΟΑΚ παραμένει ακόμη στα χαρτιά) δεν φρόντισαν να φτιάξουν έναν δρόμο της προκοπής στην Κρήτη, με αποτέλεσμα ΕΓΩ να έχω στερη-θεί την παρέα του αδερφού μου.
