Η Αγγελική Ηλιάδη μίλησε για τον θάνατο του πατέρα της αλλά και τη συμμετοχή της στη Φάρμα.
Η τραγουδίστρια ήταν καλεσμένη στο The 2night Show και αναφέρθηκε ακόμα στην βοήθεια που χρειάστηκε να ζητήσει μια δύσκολη στιγμή της ζωή της.
Όσον αφορά τη συμμετοχή της στην Φάρμα η ίδια δήλωσε: «Πολλά ακούστηκαν κι ειπώθηκαν για αυτό το γεγονός. Δεν με νοιάζει καθόλου τι λέει ο κόσμος. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει από τη στιγμή που δεν είσαι εκεί πέρα για να ξέρεις τι γίνεται. Το θεωρώ τελείως άκυρο. Μπορώ να δικαιολογήσω κάποια πράγματα γιατί αυτό που είδε ο κόσμος στις οθόνες ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που έγινε μέσα. Από την άλλη από τη στιγμή δεν είσαι εκεί πέρα και δεν ξέρεις, τι σχολιάζεις;».
«Αρχικά ήταν επιθυμία του μπαμπά μου να μην ενημερωθώ για την κατάστασή του γιατί τον είχαμε φέρει σπίτι. Πήγαινε καλά κι η κατάστασή του χειροτέρεψε όσο ήμουν μέσα. Ήξερε πόσο ήθελα να είμαι στην Φάρμα και πόσο ευτυχισμένη ήμουν. Ζήτησα από τη μαμά μου να μην με ενημερώσει και με ενημέρωσε αρκετές ημέρες αργότερα. Δεν τον είδα. Από τη στιγμή που ο μπαμπάς μου διασωληνώθηκε, η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Δυστυχώς περιμέναμε το μοιραίο» συνέχισε η ίδια.
«Είμαι σε φάση φυσικοθεραπειών και προσπαθώ να κάνω την ενδυνάμωση. Έπαθα ρήξη χιαστού, ο πόνος ήταν αφόρητος. Δεν περίμενα ότι μπορεί να έχω πάθει τόσο μεγάλη ζημιά», είπε για τον τραυματισμό της στη «Φάρμα».
«Μου στοίχισε που έφυγα, ήταν μοναδική εμπειρία, λάτρεψα αυτόν τον τρόπο ζωής. Θα το έκανα ξανά. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά είναι πιο εύκολο να τα αποχωριστείς για λίγο καιρό. Η μητέρα μου ήταν μαζί τους, οπότε ήμουν απόλυτα ήρεμη», πρόσθεσε και τόνισε ότι θα πήγαινε στο Survivor.
Για τις δυσκολίες στη ζωή της, απάντησε: «Νιώθω πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Δεν θα ήμουν δίκαιη αν έλεγα ότι τα κατάφερα μόνη μου. Είχα κατά καιρούς πολύ σημαντικούς ανθρώπους δίπλα μου. Σε ψυχολόγο δεν έχω πάει, αλλά έχω πάει σε ψυχίατρο. Ο λόγος που πήγα ήταν οι κρίσεις πανικού, βασικά διαταραχή πανικού και επειδή εργαζόμουν, δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι για να παώ στη δουλειά. Έπρεπε να το αντιμετωπίσω και πήρα αγωγή για τρεις μήνες. Δεν με βοήθησαν τόσο τα φάρμακα, όσο ότι τα βρήκα με τον εαυτό μου. Ήξερα από πού πήγαζε όλο αυτό».