Σε μία κουβέντα της στην ΕΡΤ με τον Γιώργο Κουβαρά, με αφορμή την επιστροφή της στη θεατρική σκηνή στην παράσταση του έργου του Τσέχωφ «Θείος Βάνιας» στο θέατρο Προσκήνιο, η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου δηλώνει πάρα πολύ ευτυχής που είναι στο συγκεκριμένο θέατρο παρά τα πολλά προβλήματα που έχει λόγω ηλικίας.
«Έλεγα δεν θέλω να ζήσω, δεν αντέχω να είμαι έτσι, αλλά κάτι άλλαξε»
Αναφερόμενη στο ζήτημα όρασης που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια είπε μεταξύ άλλων:
«Μετά τον κορωνοϊό δεν βλέπω καλά, για παράδειγμα τον απέναντί μου δεν τον βλέπω, τα μάτια του. Πρόσφατα έκλεισα τα 86 μου χρόνια και μου κάνανε πάρτι με κεράκια, έλεγα δεν θέλω άλλα γενέθλια, δεν θέλω να ζήσω γενικά, δεν αντέχω να είμαι έτσι, αλλά σιγά -σιγά κάτι άλλαξε γιατί άρχισα να δουλεύω, να κάνω πολλά πράγματα. Από εκεί που ήμουνα στο σπίτι κι έκλαιγα την μοίρα μου τώρα κάνω πολλά. Το βασικό βέβαια είναι η συμμετοχή μου εδώ πέρα, πρόκειται για έναν θίασο πάρα πολύ σπάνιο».
«Πέρασα πολύ μεγάλη μοναξιά από τότε που έχασα το φως μου» είπε η Ξένια Καλογεροπούλου «γιατί ήταν και φυσικό έχουν όλοι οι άνθρωποι δουλειές, έχουν παιδιά, έχουν προβλήματα. Πού να έρχονται να βλέπουν μια γριά τυφλή και να της κάνουν παρεούλα. Ημουνα πάρα πολύ μόνη. Τώρα όμως έχει συμβεί το αντίθετο, δεν προλαβαίνω» τόνισε μεταξύ άλλων η σπουδαία ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας.
