Εύχονται να τελειώσει ο εφιάλτης όσο πιο γρήγορα γίνεται
Ένα ηχηρό «όχι στον πόλεµο» λένε µέσω του «S» αρκετοί Ελληνες, που παρακολουθούν µε αγωνία τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Οι επώνυµοι µιλούν για το πόσο έχουν επηρεαστεί από τις τραγικές εικόνες και τις θλιβερές ειδήσεις που µεταδίδονται µέχρι και αυτήν τη στιγµή, ενώ παραδέχονται πως πολλές φορές λυγίζουν… Η δηµοσιογράφος Στέλλα Γκαντώνα ζητά να σταµατήσει άµεσα ο πόλεµος: «Προσωπικά, µε πονάει η απώλεια χιλιάδων αµάχων, αθώων πολιτών, και όλες οι σκληρές εικόνες απόλυτης καταστροφής που παρακολουθώ το τελευταίο διάστηµα.Πραγµατικά χάνω τα λόγια µου όταν συνειδητοποιώ το δράµα που ζουν εκατοµµύρια συνάνθρωποί µας, οι οποίοι µέσα σε λίγα λεπτά έγιναν πρόσφυγες, αποχαιρετώντας τους δικούς τους και αφήνοντας πίσω µια στρωµένη ζωή. ∆ίχως να ξέρουν αν θα ξαναδούν ζωντανά τα αγαπηµένα τους πρόσωπα. Είναι άµεση ανάγκη να πάµε σε κατάπαυση του πυρός».
Από την πλευρά του, ο παρουσιαστής ∆ηµήτρης Ουγγαρέζος ζητά βοήθεια από τον Θεό, καθώς του φαίνεται αδιανόητο αυτό που συµβαίνει: «Ολοι παγωµένοι παρακολουθούµε ό,τι συµβαίνει τις τελευταίες 25 ηµέρες στη “γειτονιά” µας. Πρόκειται για πόλεµο. Αυτό που µας περιέγραφαν όταν ήµασταν µικροί ως την απόλυτη έκφραση κακού, ως την κατάσταση που υποχρεώνει γονείς να θάβουν τα παιδιά τους. Ειλικρινά, δεν µπορώ να πιστέψω πως το 2022 έχουµε εισβολή µιας χώρας σε µιαν άλλη, ισοπέδωση πόλεων και νεκρούς αµάχους. Μακάρι να µας λυπηθεί ο Θεός, ο πόλεµος να λάβει τέλος και η ανθρωπότητα να σταµατήσει να αυτοκαταστρέφεται».
«Καταστροφή»
Ο δηµοσιογράφος Μιχάλης Κεφαλογιάννης ενηµερώνεται και από ξένα πρακτορεία για ό,τι συµβαίνει και αναρωτιέται: «∆εν µπορεί κάποιος άνθρωπος να µένει αµέτοχος, ασυγκίνητος και ψύχραιµος µπροστά σε όλα αυτά που περνούν κάθε µέρα από τις οθόνες µας, σαν από σκηνές µιας ταινίας που δεν έχει εφέ, αλλά πραγµατικά δράµατα, απώλειες και καταστροφή. Εγώ, πάντως, δεν µπορώ. Ζω την αγωνία όσων χάνουν τους δικούς τους, τα σπίτια τους, τη χώρα τους, τη ζωή τους, ακόµα αν καταφέρουν να επιζήσουν. Αποφεύγω τα social media για το ζήτηµα του πολέµου σε πολιτικό επίπεδο. Τα χρησιµοποιώ για τις δράσεις που σχετίζονται µόνο µε την παροχή βοήθειας και τους πρόσφυγες. Οταν γίνεται ο όποιος πόλεµος, µόνο µία συζήτηση έχει νόηµα: αυτή που οδηγεί το συντοµότερο στον τερµατισµό του».
«Γιατί δεν βάζουν φρένο στον Πούτιν οι δικοί του άνθρωποι;», αναρωτιέται ο δηµοσιογράφος Αντώνης Κατσαρός. «Είναι ανεξήγητο πώς µπορεί ένας ηγέτης της παγκόσµιας κοινότητας να λειτουργεί παρασυρόµενος από τα αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, χωρίς οι κοντινοί του άνθρωποι να τον σταµατούν. Οσο κι αν προοδεύει ο κόσµος, µε την εξέλιξη των ερευνών σε όλα τα επίπεδα, οι κοινωνίες πάντοτε θα επηρεάζονται από την ευάλωτη ανθρώπινη φύση. Κατά συνέπεια, µε θλίβει το ότι καλούµαι να εξηγήσω στην κόρη µου, στη διαδικασία της εφηβείας της, γιατί κάποιος επιλέγει να σκοτώνει αντί να συζητά και να διαπραγµατεύεται».
Για τον δικό του πόλεµο µιλά ο σχεδιαστής Βασίλης Ζούλιας, που κάνει λόγο για φόβο. «Τα shows στο εξωτερικό έγιναν όλα χωρίς καµία αναβολή µέσα στη δίνη του πολέµου, αν και κάποιοι σκέφτηκαν να τα αναβάλουν όπως ακριβώς σκέφτηκα και εγώ για το δικό µου. Οπότε στην αρχή υπήρξε φόβος µε το άκουσµα του πολέµου σχεδόν δίπλα µας και, αν όχι δίπλα µας, ας πούµε στη γειτονιά µας. Το επόµενο πρωί και µετά τον καθηµερινό µου διαλογισµό ξεκίνησα για τη δουλειά µου µε τη σκέψη ότι έπρεπε απλώς να συνεχίσω αυτό που κάνω κανονικά, όπως ακριβώς κάνω τα τελευταία είκοσι χρόνια».
Φόβος
Το δικό του µήνυµα στέλνει και ο σχεδιαστής Λάκης Γαβαλάς: «Θεωρώ ότι στην Ευρώπη του σήµερα το να επιτίθενται έτσι σε άµαχο πληθυσµό µε µπλοκάρει να πάω να προσευχηθώ µε ευλάβεια στην εκκλησία για την ειρήνη του κόσµου. Οσο ακούω για τον µοντέρνο εξοπλισµό οχηµάτων όπλων, που είναι πιο σπουδαία από µια υπέροχη κολεξιόν της δικής µου δουλειάς, θλίβοµαι, φοβάµαι και ευτυχώς που δεν έχω πολλά χρόνια στη ζωή µου ακόµη, ώστε να έχω µια ευθύνη του τι θα κάνω γι’ αυτά. Θέλω ειρήνη και ευηµερία. Φτάνει ο πόλεµος».
Με τη σκέψη στους φίλους του στο Κίεβο, ο ηθοποιός και συγγραφέας Κώστας Κροµµύδας λέει: «Μαθαίνω ότι τα πράγµατα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Ανησυχώ ιδιαίτερα, χωρίς να πανικοβάλλοµαι. ∆ιαβάζοντας τις ειδήσεις και τα γεγονότα, καταλαβαίνω πως όλο αυτό δεν θα τελειώσει γρήγορα. Χρειάζεται ψυχραιµία, διότι τα δύσκολα είναι µπροστά µας. Κυρίως για τους ανθρώπους στην Ουκρανία και για τους πρόσφυγες που έφυγαν από εκεί».
Η creative director Ζενεβιέβ Μαζαρί δεν ξέρει πια τι άλλο να πει στα παιδιά της. «Τα τελευταία δύο χρόνια κάνουµε µε την κόρη µου συζητήσεις για θέµατα που δεν τα περίµενα ποτέ. Πρέπει να εξηγήσω στα παιδιά µου ότι ο πολιτισµός της Ρωσίας είναι πολύ σηµαντικός και θα είναι πάντα για τη ζωή τους, αλλά αυτήν τη στιγµή η Ρωσία σαν υπερδύναµη επιτέθηκε σε µια αδελφή χώρα. Ο πόλεµος δεν ήταν ποτέ καλός για τους λαούς. Αυτή τη στιγµή σκοτώνονται άνθρωποι», τονίζει.
«Πρώτη φορά στη ζωή µου είµαι πάνω σε όλα τα ΜΜΕ για να ενηµερώνοµαι για το τι συµβαίνει. Στενοχωριέµαι για τα αθώα θύµατα, για τα παιδάκια, ως µάνα που είµαι τώρα. Η βαθιά µου ελπίδα κάθε µέρα είναι να τελειώσει αυτό τώρα», δηλώνει η Μαρίνα Ασλάνογλου, ενώ η Φωτεινή ∆άρρα αισθάνεται πως όλο αυτό που συµβαίνει σήµερα είναι σαν να γύρισε τον κόσµο 100 χρόνια πίσω: «Καταδικάζω τις επιθέσεις σε άµαχο πληθυσµό, σε νοσοκοµεία, σε θέατρα, στη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά και σε όλα τα µέρη όπου άµαχος πληθυσµός προσπαθεί να βρει στέγη για να σωθεί. Οι διαφορές δεν λύνονται µε τα όπλα».
Τέλος, η αθλήτρια στίβου Φανή Χαλκιά τονίζει: «Στη δίνη του πολέµου, ο ξεριζωµός είναι αυτό που µε συγκλονίζει. Πέρα από πολιτικές και παιχνίδια ισχύος των κρατών, η σκέψη µας θα πρέπει να είναι πώς θα διώξουµε τον φόβο από τα µάτια των παιδιών και τον φόβο της απώλειας από τα µάτια των µανάδων. Αν αυτό είναι ποτέ εφικτό…».
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά στις 26 Μαρτίου 2022
Πηγή: Parapolitika.gr
