Γιώργος Παπαγεωργίου: Σκέφτεται να κάνει παιδί με την Δανάη Μιχαλάκη;

Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στην καλλιτεχνική οικογένεια την οποία μεγάλωσε και απάντησε αν πήρε ερεθίσματα και ευκαιρίες: «Από όλα μου έδωσε. Αρχικά πήρα ερεθίσματα στο σπίτι μου, στην Καλαμαριά, στη Θεσσαλονίκη, από σπουδαίους καλλιτέχνες που μπαινοέβγαιναν, όπως ο Ανδρέας Βουτσινάς και ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος ήταν στενός φίλος του πατέρα μου, και μου άφησαν πολλά ως μνήμες, εικόνες, μυρωδιές, τα πάντα.

Από την άλλη, στο σπίτι μας σύχναζαν πολλοί ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Η αίσθηση του θεατρίνου έχει γράψει μέσα μου από παιδί, αν και βρισκόμουν σε μία ηλικία που δεν καταλάβαινα ποιοι ακριβώς ήταν. Η έννοια των παρασκηνίων και των υποσκηνίων, όλων των χώρων που απαρτίζουν την πίσω πλευρά του θεάτρου, είναι κάτι που έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου ως μνήμη, την οποία ανακλώ πολύ συχνά στις σκηνοθεσίες μου.

Όπως θα συμβεί και στον «Αυτόχειρα», που ετοιμάζω τώρα, όπως συνέβη και στον «Αρίστο». Είναι σαν να αφιερώνω κάθε μου παράσταση στους θεατρίνους. Απλά, καθαρά και μαγικά, είναι ένα εργαλείο που μπορεί να πάρει διάσταση σε μια παράσταση. Βυθιζόμουν κάτω από μία σκηνή στο Κρατικό Θέατρο και άκουγα την παράσταση να παίζεται από πάνω μου και τα σανίδια να τρίζουν από τα τακούνια των πρωταγωνιστριών. Αυτή είναι η ατμόσφαιρα που προσπαθώ να επαναφέρω στις σκηνοθεσίες μου. Σίγουρα, στην αρχή της καριέρας μου, αποτέλεσε εμπόδιο ή προσπάθειά μου να πείσω τους άπιστους πιο άπιστους ότι επιχειρώ τα δικά ου βήματα. Προσπαθούσα α κάνω αυστηρά προσωπικές δουλειές, με το ρίσκο της αποτυχίας, προκειμένου να πείσω ότι είμαι εδώ, ότι θέλω να κάνω αυτήν τη δουλειά ανεξάρτητα από το ποιοι είναι οι γονείς μου».

Για τη συνεργασία του με τη μητέρα του και το γεγονός ότι την σκηνοθέτησε είπε: «Δεν ήταν σαν να σκηνοθετούσα οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό, υπήρχε μια πολύ ειδική συνθήκη. Δεν θα το χαρακτήριζα ως ορόσημο. Θα έλεγα πως ήταν ένα πολύ ωραίο προχώρημα για τη σχέση μας. Νομίζω πως και οι δύο μοιραστήκαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία».