Για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια μίλησε η Χάλι Μπέρι.
Η ηθοποιός μιλώντας στο podcast Fresh Air του NPR, αναφέρθηκε στις κακοποιητικές σχέσεις που παρουσιάζονται στην ταινία Bruised, την οποία σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί και στο πώς αυτές σχετίζονται με τη ζωή της.
«Υπάρχουν πολλά περιστατικά κακοποίησης στην παιδική μου ηλικία. Μεγάλωσα με έναν αλκοολικό πατέρα που ήταν πολύ κακοποιητικός, λεκτικά, συναισθηματικά και σωματικά» είπε η Μπέρι αναφερόμενη στον πατέρα της, ο οποίος πέθανε το 2003.
Η ηθοποιός έχει μιλήσει και στο παρελθόν για την κακή σχέση που είχε με τον πατέρα της, αλλά και στο ότι κατάφερε να τον συγχωρέσει. Σε μία ανάρτησή της στο Instagram, πριν από δύο χρόνια, στη γιορτή του πατέρα είχε γράψει: στο πώς ο εθισμός του στον αλκοολισμό «μάς έκλεψε τη σχέση που έπρεπε να έχουμε», ενώ συμπλήρωνε ότι της έλειπε και ότι ήταν «γεμάτη αγάπη» γι’ αυτόν.
Όταν ρωτήθηκε για το πώς έφτασε στο σημείο να συγχωρέσει τον πατέρα της, ο οποίος είχε εγκαταλείψει την μητέρα της όταν αυτή ήταν 3 χρόνων, η ηθοποιός είπε ότι έκανε «πολλές θεραπείες».
«Όταν πέθανε, μου δόθηκε το δώρο να μιλήσω σε έναν πνευματικό θεραπευτή, σε κάποιον που μου έκανε κάποιες πνευματικές ασκήσεις για να επουλώσω την πληγή μου με τον μπαμπά μου», συνέχισε, προσθέτοντας πως τη βοήθησε να δει ότι ο πατέρας της ήταν έτσι «σε μεγάλο βαθμό λόγω της ελλείψεις αγάπης και καθοδήγησης που δεν πήρε ως παιδί».
«Δεν γεννήθηκε στον κόσμο ως κακοποιητικός, αλκοολικός άνδρας που ήταν εκτός ελέγχου. Έγινε έτσι από αυτό που του έδιναν ή δεν του έδιναν», είπε. Έτσι, όπως συμπλήρωσε, «άρχισα να τον βλέπω ως ένα αθώο αγοράκι που μεγάλωσε από έναν αλκοολικό πατέρα και μία μητέρα που ήταν τόσο συντετριμμένη η ίδια» και μετά ανακάλυψε ότι το τραύμα αυτό πήγαινε ακόμα πιο πίσω, στα χρόνια της σκλαβιάς.
«Όσο ανακαλύπτω πράγματα, καταλαβαίνω ότι αυτό ήταν ένα τραύμα γενεών. Ότι ο πατέρας μου προσπαθούσε απλώς να επιβιώσει. Προσπαθούσε να βρει τον εαυτό του, να βρει τον ανδρισμό του. Και έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε… Όταν τον είδα με αυτός τον τρόπο, ένιωσα γεμάτη αγάπη και ενσυναίσθηση γι’ αυτόν. Ένιωσα λύπη για τη ζωή που έζησε. Συνειδητοποίησα ότι κατέφευγε στο αλκοόλ ως έναν τρόπο διαφυγής από το γεγονός ότι ένιωθε αποτυχημένος. Κοιτάζοντάς τον έτσι, γέμισα αγάπη για εκείνον», κατέληξε.
