Στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών και τη Σάσα Σταμάτη µίλησαν ο σκηνοθέτης της εµβληµατικής σειράς «Άγιος Παϊσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό», Στάµος Τσάµης, και ο σεναριογράφος, Γιώργος Τσιάκκας, για τα µικρά θαύµατα που έζησαν στα γυρίσµατα, αλλά και για το µεγάλο θαύµα του Αγίου, που φώτισε συντελεστές, ηθοποιούς και τηλεθεατές.
Πιστεύετε πως η µεγάλη επιτυχία της σειράς οφείλεται και στην προσωπικότητα και τη θαυµατουργή ζωή του Αγίου;
Στάµος Τσάµης: Θεωρώ ότι οι βιογραφικές σειρές παρουσιάζουν τη ζωή σηµαντικών προσωπικοτήτων. Ειδικά των αγίων προσελκύουν µεγάλο κοινό. Σε µια εποχή που είναι γεµάτη προκλήσεις, πολλοί άνθρωποι αναζητούν πνευµατική έµπνευση και καθοδήγηση, την οποία µπορεί να τη βρήκαν και στην ιστορία του Αγίου Παϊσίου. Εγώ θεωρώ ότι αυτή η σειρά ανακινεί τις ψυχές µας σε θαυµαστά συναισθήµατα, έχει ηχηρά µηνύµατα, που αγγίζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Γαληνεύει τις ψυχές και νιώθω ότι ξεκουράζεται το σώµα.
Γιώργος Τσιάκκας: Εννοείται. Εµείς κάναµε ό,τι µπορούσαµε, δουλέψαµε σκληρά, αλλά το αποτέλεσµα µας έχει ξεπεράσει, γιατί νιώθω από τις αντιδράσεις του κόσµου ότι µέσα από το αποτέλεσµα εκπέµπεται µε έναν θαυµαστό τρόπο η χάρη του Αγίου.
Τι είναι αυτό που σας εντυπωσίασε περισσότερο από τη ζωή του Αγίου Παϊσίου;
Στάµος Τσάµης: Τα χαρακτηριστικά του κυρίως. Το προορατικό του πνευµατικό χάρισµα, η αδιάκοπη άσκησή του, η ταπείνωση, η αγάπη, η εγκράτεια. Σκεπτόµουν πώς θα αποτυπώσω την αγιότητα. Ηταν ακούραστος, πρόσχαρος, εύστροφος, συνετός, µε καθαρά, λαµπερά µάτια. Το ψευδώνυµό του στα φαρασιώτικα ήταν γουµυσιά (πυγολαµπίδα). Ηταν ένα αγαθό γεροντάκι που, όταν έστρεφε το βλέµµα πάνω σου, σε παρέλυε. Ακόµα και όταν γνώριζε ότι η ζωή του θα τελείωνε, αντιµετώπιζε τον θάνατο ως λύτρωση.
Γιώργος Τσιάκκας: Αυτό που έλεγε συνέχεια. Η µεγάλη του ταπείνωση και η θυσιαστική αγάπη που είχε. Θυµάµαι µια φράση που έλεγε: «Ταπείνωση και αγάπη, σε αυτή τη συχνότητα εργάζεται ο Θεός». Επιστέγασµα της ζωής του ήταν ο τρόπος που αντιµετώπισε την ασθένειά του και τον θάνατο.
Παίζει ρόλο, πιστεύετε, το γεγονός πως άγγιξε βαθιά τον κόσµο επειδή υπήρξε ένας σύγχρονος άγιος και, όπως είδαµε και από τη σειρά, ασχολήθηκε µε προβλήµατα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο;
Στάµος Τσάµης: Σε µια εποχή που όλοι µας υποκρινόµαστε καθηµερινά, εκµεταλλευόµαστε καταστάσεις κυρίως από τους συνανθρώπους µας, έρχεται αυτή η σειρά, που υπενθυµίζει την αγάπη και την ταπείνωση και δίνει τροφή για σκέψη σε κάθε επεισόδιο. Είναι ασύλληπτο και µεγαλειώδες, αν αναλογιστεί κανείς την αφοσίωσή του στον Θεό και πώς ένας άνθρωπος γίνεται µέρος της αγάπης του Θεού και φτάνει στην αγιότητα.
Γιώργος Τσιάκκας: Ο ελληνικός λαός -και ο ορθόδοξος κόσµος γενικότερα- αγαπούσε τον Αγιο Παΐσιο και πριν κάνουµε εµείς τη σειρά, γιατί είναι ένας σύγχρονος άγιος, που µίλησε µε απλότητα και έδειξε τόση αγάπη στον κόσµο, αλλά έδωσε και ένα µεγάλο παράδειγµα πνευµατικής στάσης ζωής. Οµως, ίσως επειδή είµαστε στην εποχή της εικόνας, αυτό βοήθησε να περάσει µέσα από τη σειρά πιο εύκολα η πνευµατική πορεία του Αγίου. Θέλω, όµως, να πω ότι η αγιότητά του δεν µπορεί να αποτυπωθεί µε κανέναν τρόπο. Οσο πλησιάζεις, τόσο καταλαβαίνεις το τεράστιο πνευµατικό µέγεθος του Αγίου. Εµείς δώσαµε πολύ λίγα σε σχέση µε το τεράστιο αυτό πνευµατικό µέγεθος που είχε. Φαίνεται, όµως, ότι ήταν αρκετό για να συγκινήσει τον κόσµο.
Υπήρχε κάποιο ξεχωριστό περιστατικό, που χρήζει αναφοράς, κατά τη διάρκεια των γυρισµάτων;
Στάµος Τσάµης: Πολλά. Οι καιρικές συνθήκες. Οποτε θέλαµε ήλιο, είχαµε ήλιο, όποτε θέλαµε συννεφιά, είχαµε συννεφιά. Ανθρώπους που δεν πίστευαν καθόλου τους µαγνήτιζε το γύρισµα. Είχαµε την ευλογία του Παϊσίου και σε κάθε δύσκολη στιγµή µάς έδινε λύσεις. Και στο τέλος µάς έµαθε να συγχωρούµε, να κάνουµε υποµονή, να δίνουµε αγάπη και να σεβόµαστε την ελευθερία του συνανθρώπου µας. Να συνεχίζουµε τον αγώνα µας, ο οποίος δεν σταµατά ποτέ, αντιθέτως ενισχύεται.
Γιώργος Τσιάκκας: Οταν στηνόταν η σκαλωσιά για την ανοικοδόµηση της «καµένης» Μονής Στοµίου, δεν µπορούσε να ανέβει όλη η ξυλεία που χρειαζόµασταν, γιατί είχε φουσκώσει το ποτάµι. Φτάσαµε σε αδιέξοδο. Ο πατέρας Παΐσιος, που ήταν εκεί στη µονή, µας είπε: «Παιδιά, ας κοιτάξουµε στην αποθήκη, µήπως έχουµε εµείς κάτι» και βρήκαµε όλη την ξυλεία που χρειαζόµασταν, και µάλιστα κοµµένη στο µέγεθος που θέλαµε. Οταν κάναµε τα γυρίσµατα του πρώτου κύκλου, είχε αρχίσει η πανδηµία του κορονοϊού και πολλοί ήταν αυτοί που µας έλεγαν να µην ξεκινήσουµε.
Εµείς κάναµε τον σταυρό µας, πήραµε την ευχή του γέροντα Εφραίµ, παρακαλέσαµε τον Αγιο να µας προστατεύσει από όλο αυτό και ξεκινήσαµε. Ηµασταν ένα συνεργείο 50 ατόµων, πέρασαν από τη σειρά γύρω στους 180 ηθοποιούς και 1.300 βοηθητικοί ηθοποιοί. Κάναµε καθηµερινά τεστ όλοι. Αν αρρώσταινε έστω ένας, θα έκλεινε το γύρισµα για 15 µέρες. Αυτό θα ήταν καταστροφικό. Με τη χάρη του Αγίου ποτέ δεν κόλλησε κανένας κορονοϊό.