Η Δάφνη Καραβοκύρη βρέθηκε στο πλατό των «Weekenders» το Σάββατο και παραδέχθηκε, μεταξύ άλλων, πως πήγαινε με κλάματα στο σπίτι την περίοδο που συνεργάστηκε με την Τζένη Μελιτά και την Ξένια Ντάνια στην εκπομπή «Κυψέλη» της ΕΡΤ.
«Θέλει εμπειρία, γιατί οι αρχισυντάκτες είναι οι καπετάνιοι του τηλεοπτικού καραβιού, να μπορείς να είσαι διορατικός και να πεις ότι “αυτοί οι άνθρωποι εν δυνάμει θα ταίριαζα άρα πάμε λίγο να το χτίσουμε”. Θα έλεγα πως οι άνθρωποι που είχαν φτιάξει αυτή την εκπομπή δεν είχαν μεγάλη διορατικότητα και ήταν μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Έπεσε κλάμα, Θανάση μου, θα σου τα πει η μάνα μου. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη η χημεία μας. Είναι αυτό που έχω πει και το πιστεύω, με τον κίνδυνο να ακουστώ γραφική, η χημεία δεν εκβιάζεται. Δεν είναι συμφωνία, δεν είναι συμβόλαιο, δεν είναι μια συνθήκη που μπορείς να προδικάσεις ή να προβλέψεις ή να δουλέψεις» είπε αρχικά η δημοσιογράφος.
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να διαχειριστώ τα όσα προέκυπταν από την έλλειψη χημείας, να τα συνδυάσω με την εικόνα μου που έπρεπε να βγω μπροστά, γιατί πιστεύω ότι ο κόσμος δεν φταίει σε τίποτα. Δεν οφείλει ο κόσμος να ακούσει τον πόνο σου, την δυσκολία σου. Θέλει να σε δει, να του πάρεις λίγο το μυαλό, να μάθει πέντε πράγματα και να χαρεί τελοσπάντων» πρόσθεσε η Δάφνη Καραβοκύρη.
Δείτε επίσης: Δάφνη Καραβοκύρη για Ουγγαρέζο: “Όταν μεταφέρεις μια ψευδή είδηση δεν είναι άποψη, μου είπε ότι θα επανορθώσει”
«Φοβήθηκα πολύ, έκλαιγα, έβλεπα τα σχόλια και μου έγραφαν πολύ άσχημα πράγματα»
Ακόμα μίλησε για την επιτυχημένη σειρά podcast που παρουσίασε και τα συναισθήματα που βίωσε κατά τη διάρκεια αυτού του εγχειρήματος.
Ειδικότερα, η Δάφνη Καραβοκύρη εκμυστηρεύτηκε αρχικά:
«Η αλήθεια είναι ότι το pocdast βγήκε πολύ εύκολα. Δηλαδή 42 επεισόδια, 42 καλεσμένοι, 42 ονόματα ανθρώπων που έχουν δημόσιο βήμα και εκτίθενται στη δημόσια σφαίρα. Εννοείται πως μου είπαν όχι, εννοείται πως το σεβάστηκα, εννοείται πως από τα επεισόδια κόπηκαν αποσπάσματα όταν σε δεύτερο χρόνο οι καλεσμένοι σκέφτηκαν πως ήθελαν κάτι να ανακαλέσουν. Εννοείται πως το σεβάστηκα, δεν υπήρχε δεύτερη κουβέντα.
Το podcast δεν το έκανα για να ακουστώ μέχρι το διάστημα. Ήταν ένα κοινωνικό πείραμα. Δηλαδή ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να αγκαλιαστεί τόσο πολύ, όσο αγκαλιάστηκε, από τον κόσμο οπότε δεν είχα στο μυαλό μου το virality. Προέκυψε, αλλά ήταν ένα κοινωνικό πείραμα που κάποιους τους τσιρτσίρισε, άλλους τους προβλημάτισε, άλλους τους έκανε να γελάσουν, άλλους να ταυτιστούν.
Γιατί υπήρχαν και περιπτώσεις που έγιναν αποκαλύψεις για θέματα υγείας, για θέματα κακοποίησης. Θεωρώ ότι ήταν ένα κοινωνικό πείραμα το οποίο τέθηκε στο τραπέζι. Φοβήθηκα πολύ, είχε ρίσκο, δεν ήμουν σίγουρη, έκλαιγα στο πρώτο επεισόδιο. Έβλεπα τα σχόλια και έλεγα «δεν είναι δυνατόν». Μου έγραφαν πολύ άσχημα πράγματα».