Στον καναπέ της εκπομπής «Στούντιο 4» βρέθηκε σήμερα ο Μάκης Παπασημακόπουλος, όπου άνοιξε την καρδιά του στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
Με αφορμή τη συμμετοχή του στη σειρά «Έχω παιδιά» ο γνωστός κωμικός εξομολογήθηκε προσωπικές στιγμές από τη ζωή του, αποκαλύπτοντας τα προβλήματα κοινωνικής συμπεριφοράς που είχε και τα οποία κλήθηκε να διαχειριστεί πρόσφατα.
Με χιούμορ και ειλικρίνεια, μίλησε για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και τον τρόπο που κατάφερε να ξεπεράσει δυσκολίες στην προσωπική του ζωή.
Μάκης Παπασημακόπουλος: «Από μικρή ηλικία ένιωθα κοινωνικά άβολος γιατί δεν λειτούργησε σωστά η κοινωνική μου συμπεριφορά»
«Ήταν εύκολο στη διαχείριση για μένα, γιατί εγώ κρατούσα πάντα μία έντονη απόσταση από αυτά που κάνω, και για να μην νιώθω την πίεση του virality, και για να μην νιώθω την πίεση ότι πρέπει να είμαι κάπως με το κοινό.
Τα τελευταία χρόνια με αναγνωρίζουν περισσότερο στον δρόμο, μέχρι τώρα ήταν πολύ σπάνιο να με αναγνωρίσει κάποιος. Η τηλεόραση έχει τεράστια δύναμη, παρόλο που ακούω από κάποιους ότι δεν βλέπουν τηλεόραση.
Με βλέπω κοινωνικά άβολο, πάντα έτσι ήμουν. Οφείλει κάθε άνθρωπος που κάνει κάτι σε δημόσια θέα, οφείλει να το δουλέψει μέσα του, πώς τον αντιμετωπίζει ο κόσμος», είπε αρχικά ο Μάκης Παπασημακόπουλος.
Και πρόσθεσε: «Από μικρή ηλικία ένιωθα κοινωνικά άβολος γιατί δεν λειτούργησε σωστά η κοινωνική μου συμπεριφορά με τα πιτσιρίκια της ηλικίας μου. Είχα μια ασθένεια και η μητέρα μου ήταν αρκετά προστατευτική, δεν έκανα πολλές εξόδους, ούτε έπαιζα με παιδάκια της ηλικίας μου. Μέχρι το Δημοτικό το πέρασα προστατευμένος και κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο. Δεν έζησα την παιδική ηλικία που παίζεις με άλλα παιδιά.
Πρόσφατα έλυσα τα προβλήματα κοινωνικής μου συμπεριφοράς. Γενικά δεν μπορούσα ούτε να με ακουμπάνε. Η δημόσια έκθεση με ανάγκασε να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημά μου».
«Τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει καλούς φίλους»
Στη συνέχεια, ο κωμικός, ραδιοφωνικός παραγωγός και δημοσιογράφος μίλησε για δυσκολίες που αντιμετώπισε και πώς τις ξεπέρασε.
«Kαταφέρνεις να βρεις ένα μέρος όπου μπορείς να θάψεις σε τόπο χλοερό τους δαίμονές σου και να πεις ότι “δαίμονες από τη μία και κομμάτι του εαυτού μου από την άλλη, δεν τους μισώ”. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από το να βρεις τον τρόπο να μην κρύβεσαι από τα κακά σου.
Με ζόρισε περισσότερο ότι υπήρχε ένα μεγάλο μίσος για τον εαυτό μου, για το πώς ήμουν, για την ίδια μου τη σάρκα και την πέτσα, για το πώς με άκουγα μέσα στο κεφάλι μου, για το πόσο κρυβόμουν πίσω από τις καταχρήσεις, για παράδειγμα πίσω από το αλκοόλ, και για το πόσο χρειάστηκε να δω τον εαυτό μου στα χειρότερα και να πω ότι πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω.
Ξεκίνησα να πηγαίνω σε μια ψυχίατρο και μου έκανε καλό. Νομίζω ότι βρήκα τη ρίζα αυτών των προβλημάτων. Τα τελευταία χρόνια έχω αποκτήσει καλούς φίλους. Μπήκα σε ένα δρόμο αυτοκαταστροφής και με ταρακουνήσαν τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς μου», εξομολογήθηκε, μεταξύ άλλων.
