Η Πέγκυ Ζήνα έδωσε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Κατερίνα Καινούργιου και μίλησε για τη συμμετοχή της στον ελληνικό τελικό της Eurovision το 2002 και τον χαμό που είχε προκληθεί μετά την ανάδειξη του Μιχάλη Ρακιντζή ως εκπροσώπου.
«Ίσως να έχω μετανιώσει για τον τρόπο μου. Αφού δεν μπορώ εγώ. Μου περνάνε μετά από 3 λεπτά τα νεύρα και λέω τώρα γιατί μίλησα έτσι; Λες να του φέρω κακοδαιμονία και να το γρουσούζεψα; Γιατί να το κάνω; Από την άλλη αισθάνθηκα πολλή αδικία εκείνο το βράδυ. Ήμουν και μικρή. Λέω τι να κρατήσω. Ότι ήμουν πολύ αληθινή κι αυθόρμητη και μάλλον δεν το έχασα και πολύ για να βγήκαν άνθρωποι σαν τον Αντώνη Βαρδή και τον Χρήστο Νικολόπουλο και με υποστήριξαν τότε χωρίς να έχω ακόμα σχέση μαζί τους. Λέω καλά έκανα τώρα ή το παράκανα;» είπε η Πέγκυ Ζήνα και συνέχισε:
«Η Ναταλία Γερμανού η καημένη μου έλεγε να ηρεμήσω κι ότι θα βγω να μιλήσω στις ειδήσεις και να μην είμαι πολύ αυστηρή και με το δαχτυλάκι έτσι. Τώρα το σιχαίνομαι όταν βλέπω ανθρώπους να μιλάνε στην τηλεόραση με το δαχτυλάκι, ακόμα κι αν είναι σπουδαίου. Εγώ ήμουν μικρή τότε, μόνο για αυτό με συγχωρώ. Όχι, δεν μου αρέσει αυτή η συμπεριφορά στην τηλεόραση και δεν το παίρνω πίσω, απλά μεγαλώνοντας πρέπει να αναθεωρούμε και να παίρνουμε κάποια μαθήματα. Τώρα γελώ με αυτό το κοριτσάκι, που ακόμα δεν βγήκες από το αυγό σου και μιλάς έτσι ότι ήταν playback κύριε Καψή.
«Βεβαίως και ήταν manager μου ο Γιώργος Λύρας τότε. Μαζί με τη Ναταλία Γερμανού προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου με τη Ναταλία Γερμανού. Μου έλεγε να είμαι ευγενική. Είπα «Εύχομαι καλή επιτυχία στην Ελλάδα, να πάρουμε καλή θέση, όμως…». Ακούει αυτό το «όμως» ο Γιώργος και τον βλέπεις ανάσκελα με τη Ναταλία. Το θυμόμαστε και γελάμε.» κατέληξε η Πέγκυ Ζήνα.