Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Πέτρος Ζούλιας και μιλά για την παράσταση που πρωταγωνιστεί η Νένα Μεντή, τις αντιδράσεις που έχει λάβει αλλά και τη συνεργασία του με τη Μαρινέλλα.
«Είναι μια ένδειξη τιμιότητας αυτό. Επειδή ήταν ένα κείμενο ανησυχίας και διαμαρτυρίας θα ήταν ύποπτο και περίεργο να μην ερεθίζει σκέψεις. Είπαμε ότι δεν θα φοβηθούμε! Στη Νένα Μεντή πριν διαβάσει το κείμενο της είπα “έχω γράψει ένα κείμενο που είμαι λιγότερο φοβισμένος αφού μπόρεσα να το περάσω στο χαρτί”. Ξεπέρασα τέτοιους φόβους, θα είναι αποδεκτό, μήπως θυμώσει κάποιος; Έχει έναν πόνο γενικά για την Ελλάδα και όλα αυτά που τα πιστέψαμε και μας πρόδωσαν, μας εγκατέλειψαν.
Φοβάμαι πάρα πολύ την αποτυχία. Όχι μόνο την εισπρακτική αλλά και τη μοναξιά. Κάτι που εγώ σκέφτομαι δεν αφορά κανέναν και τελειώνει σε εμένα. Αυτό δεν θέλω να το πάθω. Θέλω κάπου να ακουμπάει αυτό που κάνει ακόμα κι αν είναι σε λίγους. Ο χρόνος σου δίνει και σου παίρνει, είναι ένα θέμα. Υπάρχει ένας φόβος με τον χρόνο. Δεν είμαι στην πρώτη νιότη, βλέπω ότι ακόμη και βιολογικά δεν μπορώ να ανταποκριθώ το ίδιο. Κουράζομαι πιο εύκολα και η αλήθεια είναι ότι κάποια σου δίνει και κάποια σου παίρνει ο χρόνος».
«Δυσκολεύομαι πολύ, ντρέπομαι, κομπλάρω. Όταν γνώρισα τη Μαρινέλλα και που συνεργάστηκα μετά μαζί της, ένα τεράστιο πανεπιστήμιο. Όλοι αυτοί που δεν είναι τυχαίο που είναι τόσο σημαντικοί, όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου, υπάρχουν κομμάτια που τα κρατάνε ανοιχτά και για αυτό είναι σπουδαίοι.
Όταν κάναμε τη Βέμπο, ήρθε η Μαρινέλλα με μια τουαλέτα και της λέω “δεν μπορείς να πεις το Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά με αυτή την τουαλέτα”. Το είπε τελικά με ένα αμπέχονο. Και μάλιστα με ένα αμπέχονο από το βεστιάριο και μου λέει “που βρωμάνε; Εγώ; Η Μαρινέλλα;”». Οι άνθρωποι αυτοί γιατί ακούνε όταν κάτι θέλεις να τους πεις και πείθονται».