Ο Γιάννης Κακλέας συνάντησε τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, το απόγευμα της Τετάρτης, στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ. Ανάμεσα σε άλλα, μάλιστα, ο έμπειρος σκηνοθέτης μίλησε από καρδιάς για την μάχη που έδωσε στο παρελθόν με την κατάθλιψη και όσα αυτή του έφερε στην επιφάνεια.
Πιο συγκεκριμένα, ο Γιάννης Κακλέας εξομολογήθηκε αρχικά πως «ο σκηνοθέτης έχει μεγάλη εξουσία στις πρόβες και στην παράσταση. Είναι ένας μεγάλος κίνδυνος. Εγώ έχω υπάρξει από τέρας έως άγιος, όχι σε φάση σεξουαλικών καταστάσεων αλλά πολλών νεύρων. Απογοητεύσεις έντονες και καταθλίψεις. Μετά από κάποια χρόνια αποφάσισα να χαλαρώσω γιατί «υπάρχει και άλλος δρόμος, πιο ήσυχος». Αυτό μου το επιβεβαίωσε η κατάθλιψη».
«Μου είπε δηλαδή, «φίλε, εντάξει με το εγώ. Την κάναμε την δουλειά τώρα. Για κοιτάξου λίγο καλύτερα μέσα σου». Γιατί με τη δουλειά που κάνουμε, δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Είμαστε συνέχεια σε ένα ταξίδι ρόλων και έργων. Δηλαδή εμένα η καλύτεροι μου φίλοι ήταν ο Άμλετ, ο Σαίξπηρ και ο Τένεσι Ουίλιαμς. Δεν είχα φίλους, δεν είχα τίποτα. Όταν κάνεις επιτυχίες και μεγάλες παραγωγές, δεν θέλει και πολύ να την ψωνίσεις. Το κατάλαβα γιατί άρχισα να σπάω από μικρά πράγματα. Δηλαδή ένιωθα ότι έχασα ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού μου συναισθήματος και ήμουν ένας επαγγελματίας της προσωπικότητας μου».
«Ευτυχώς όλο αυτό οδήγησε σε κατάθλιψη, ξέσπασε το ναρκισσιστικό εγώ, χαλάρωσα και άλλαξα. Εδώ και 25 χρόνια έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Θύμωσα ανθρώπους, ενόχλησα, ήμουν κακότροπος ορισμένες φορές αλλά είχε να κάνει και με τα πρότυπα μας» συμπλήρωσε, επίσης, ο Γιάννης Κακλέας στο καθημερινό ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της δημόσιας τηλεόρασης.
«Την κατάθλιψη την βίωσα άσχημα, θανατερά. Ήθελα να πεθάνω. Η αδελφή μου με ζούσε με ένα κουτάλι μέλι εκεί, είχα χτυπηθεί άσχημα, άσπρισαν τα μούσια και τα μαλλιά μου. Όταν συμβεί κάτι, ας πούμε μια απόρριψη, λες «σε μένα;» και αρχίζει τότε η τρέλα γιατί… σε σένα δεν μπορεί να συμβεί τίποτα στην επαγγελματική και στην προσωπική σου ζωή».
