Με άκρως εξομολογητική διάθεση ο Δημήτρης Ουγγαρέζος μίλησε στο περιοδικό ΟΚ! και στον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλου για τα συναισθήματα που βιώνει σκεπτόμενος του γονείς του που έχουν φύγει από τη ζωή.
«Με τους γονείς μου είμαι στη φάση που τους έχω ξεχάσει φατσικά. Βλέπω φωτογραφίες και τους θυμάμαι. Και ταυτόχρονα μου λείπουν πιο πολύ από ποτέ. Βουρκώνω για πλάκα όταν τους σκέφτομαι. Λέω συνέχεια ατάκες της μάνας μου. “Θα πηδάμε από τα παράθυρα” μου έλεγε όταν ξόδευα. “Μου έπεσαν τα μούτρα” όταν ντρεπόταν. Ο πατέρας μου, όταν πηγαίναμε κάπου να φάμε και το φαγητό δεν ήταν value for money, φεύγαμε και έλεγε: “Άμα μας ξαναδείτε, να μας ξαναγράψετε”. Νομίζω ότι γίνομαι οι γονείς μου. Αυτό που νιώθω είναι πολύ περισσότερο από το “μου λείπουν”. Είναι μέσα μου, είμαι η καινούρια έκδοσή μου μαζί με τον Γιώργο και τη Γεωργία. Ζω με αυτό, δεν ξεπερνιέται. Ούτε όταν κάνεις οικογένεια, ούτε αν βγάλεις το παιδί σου Γιώργο ή Γεωργία» είπε αρχικά ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
«Πιστεύω πολύ στον Θεό. Η χριστιανική θεωρία εξακολουθεί να είναι πολύ επαναστατική για τον απλούστατο λόγο ότι δεν εφαρμόζεται από την πλειοψηφία των ανθρώπων που αποτελούν τους εκπροσώπους του Θεού. Πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή, οι γονείς μου με βλέπουν, χαίρονται, στενοχωριούνται και είναι εκεί για μένα αλλά δεν μπορούν να επέμβουν, ούτε να επικοινωνήσουν μαζί μου. Ακούν τις προσευχές μου, ακούν όταν τους μιλάω, με καθοδηγούν με ό,τι έχουν φυτέψει μέσα μου, αλλά δεν μπορούν να μου δώσουν ένα σημάδι. Πηγαίνω κάθε μήνα στο νεκροταφείο, τώρα τους έχουν στο οστεοφυλάκιο. Εν τω μεταξύ, ήμουν ένας άνθρωπος που του απαγόρευαν οι γονείς του να πηγαίνει σε κηδείες για να μη φρικάρει. Η μητέρα μου έβρισκε πάντα δικαιολογίες για να το αποφύγω» πρόσθεσε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
