Συνέντευξη στο περιοδικό Hello έδωσε ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και μίλησε, μεταξύ άλλων, για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε στο παρελθόν.
Πέρασες μέρες που δεν είχες ούτε ένα ευρώ. Τι θα έλεγες σήμερα σε έναν άνθρωπο που το βιώνει;
Ναι. Το πέρασα και θα ευχόμουν να μην το περάσει κανένας άλλος. Ξέρω πως τα χρήματα είναι μια πολύ μεγάλη ανάγκη της εποχής, γιατί δυστυχώς αυτά κυβερνούν και καθορίζουν τι μέλη θα είμαστε σε μια κοινωνία.
Εγώ θα συμβούλευα οποιονδήποτε το βιώνει να στραφεί προς τα μέσα του, να δει ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου. Θα μου πείτε… Δεν είναι αυτό λίγο ουτοπικό; Βεβαίως και είναι, γιατί μια οικογένεια που πεινάει δεν μπορεί να σκεφτεί αυτά που αναφέρουμε.
Αν φέρουμε όμως την καλλιέργεια από τα παιδικά μας χρόνια στα σχολεία, σίγουρα θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε αλλιώς τη ζωή μας και θα καταλάβουμε ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στα πολλά αλλά στα λίγα. Στην οικογένειά μου, οι γονείς μου μεγάλωσαν με το τίποτα τρία παιδιά. Δεν μας έλειψε τίποτα, αλλά και όταν συνέβαινε, πάλι ευτυχισμένοι ήμασταν.
Δείτε επίσης: Βλαδίμηρος Κυριακίδης: “Έχω βγάλει από πάνω μου την υστεροφημία και τον ναρκισσισμό. Δεν θέλω να με θυμούνται”
Στα πρώτα χρόνια του θεάτρου πώς διαχειριζόσουν την οικονομική ανασφάλεια;
Είχα βρει την πηγή. Όταν ανακάλυψα το θέατρο, ήμουν τρισευτυχισμένος. Δεν πληρωνόμασταν, αλλά έκανα πράξη αυτό που ήθελα.
Τρώγαμε ψωμοτύρι… Δεν πάθαμε τίποτα! Ποτέ δεν πήγαινα με τα κοινωνικά πρέπει, αλλά με τα θέλω μου…
