Καλεσμένος στην εκπομπή, Καλύτερα Αργά, βρέθηκε ο Αλέκος Συσσοβίτης και μίλησε για την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική αλλά και την ψυχική υγεία της μητέρας του.
«Όσο περνάνε τα χρόνια έχουμε ανάγκη και επικαλούμαστε το παρελθόν για να καταλάβουμε τι είμαστε στο τώρα. Μερικές φορές προγραμματίζουμε τη ζωή μας αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός, δεν είχα και τη δυνατότητα γιατί μεγάλωσα σε φτωχή οικογένεια. Είχα μια αγάπη για το σινεμά μελετώντας το από την πλευρά του σκηνοθέτη. Οπότε πήγαινα φανατικά στο σινεμά, μπορεί να πήγαινα και σε τρεις προβολές την ημέρα.
Πουλούσα φελιζόλ 10 ετών έξω από το γήπεδο της Τούμπας. Μετά δεν παρακολούθησα φανατικά τον αθλητισμό. Είχα μια παρέα που ήταν ιδιαίτεροι καλλιτέχνες, είχαν ένα πηγαίο ταλέντο. Ήταν καλοί στην εικόνα, δημιουργούσαν πολλά πράγματα.
Η οικογένεια μου έδινε πάντα το ελεύθερο να κάνω αυτό που θέλω. Ήμουν και είμαι Θεσσαλονικιός, κατέβηκα στην Μύκονο όπου δούλευα σε μπαρ για να βιοποριστώ. Γνώρισα τον στυλίστα Τιερί Μιγκλέρ και με κάλεσε στο Παρίσι. Όταν πήγα στο Παρίσι κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Δεν ήξερα το μέγεθος! Έψαχνα μια αφορμή να φύγω από αυτό που έκανα μέχρι εκείνη την εποχή. Μου έκανε ο Τιερί την πρόταση και μου είπε ότι θα με βγάλει με μια σταρ, ήταν η Νταϊάνα Ρος. Είχα την τύχη να δειπνήσω σε πριβέ δείπνο με τον Μπάουι. Ήταν ένας μεγάλος αλήτης που μου έχει μείνει στο μυαλό. Δεν μπορούσα να του μιλήσω, ήμουν πολύ αγχωμένος. Είχε κάτι γλυκό και απόμακρος ταυτότητα. Είχε αυτή τη διττή προσωπικότητα που εξέπεμπε κάτι πολύ ιδιαίτερο».
«Γινόμαστε οκνηροί και ο άνθρωπος δεν γίνεται σωματικός»
«Κάθε Τέχνη έχει την τεχνική της. Είναι ευχάριστη η διαδικασία αν βρεις αυτό που σε ενδιαφέρει και με έναν τρόπο μιλάω στο υποσυνείδητό σου. Για μένα ήταν η υποκριτική όταν έπεσα πάνω σε κάποια κείμενα και άρχισα να διαβάζω. Στον Αισχύλο βρήκα πράγματα που δεν έχω βρει πουθενά αλλού. Μου αρέσουν οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί. Εν γένει ο άνθρωπος υποφέρει από τα ίδια δεινά. Σαν να μελετάμε τον άνθρωπο των σπηλαίων πώς τρώει και τι κάνει. Γινόμαστε οκνηροί και ο άνθρωπος δεν γίνεται σωματικός. Δεν ασκεί το σώμα του, έχει εγκλωβιστεί μέσα από έναν μηχανισμό και γίνεται απόμακρος. Γυρνάμε την πλάτη και θα στείλουμε μήνυμα ο ένας τον άλλον».
