Η Λένα Ζευγαρά έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό “DownTown” και θυμήθηκε στιγμές από τα πρώτα της βήματα στη μουσική, την εποχή που εργαζόταν στη Χαλκιδική αλλά και τα φοιτητικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
“Αν με ρωτήσει κάποιος πώς είμαι σήμερα με όσα έχω στη ζωή μου, θα του πω ότι είμαι πάρα πολύ κοντά σε αυτό που ονειρευόμουν από παιδί. Από μικρή οραματιζόμουν τη ζωή μου, την έπλαθα σαν παραμύθι, με έβλεπα πάνω στη σκηνή να τραγουδάω και ο κόσμος να με χειροκροτεί. Μεγάλη λέξη η «πίστη», μπορείς να μετακινήσεις βουνά με την πίστη σου” δηλώνει η Λένα Ζευγαρά.
“Έπαθα ένα μικρό σοκ με τις καταστάσεις που έπρεπε ξαφνικά να αντιμετωπίσω”
“Όσο δουλέψεις τόσο θα πάρεις. Είχα πίστη στο όνειρο από τότε, ένα παιδικό θράσος-θάρρος. Συμμετείχα στις χορωδίες, έκανα πρόβες μόνη μου στο σπίτι και προσπαθούσα να εντυπωσιάσω τους πάντες. Στα 18 μου έφυγα από το χωριό μου στην Καρδίτσα για τη Θεσσαλονίκη, αφού πέρασα στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών. Ήμουν τελειομανής κι εκεί, ήθελα να τα καταφέρω. Βέβαια, φοιτητικά χρόνια δεν θυμάμαι να έζησα, γιατί ξεκίνησα να δουλεύω σχεδόν αμέσως στο τραγούδι. Εκεί αντιμετώπισα και τα πρώτα προβλήματα, κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος όπως πίστευα. Νόμιζα ότι όλοι είναι καλοί, εμπιστευόμουν τους πάντες, δεν ήξερα ότι δεν θέλουν πάντα όλοι το καλό σου” περιγράφει στη συνέχεια η τραγουδίστρια.
Δείτε επίσης: Λένα Ζευγαρά για Νίκο Μουτσινά: Βοήθησε γιατί μπήκε στα σπίτια του κόσμου κάθε μεσημέρι που άκουγε το “Αμάρτησε”
“Έπαθα ένα μικρό σοκ με τις καταστάσεις που έπρεπε ξαφνικά να αντιμετωπίσω, δεν ήμουν πλέον στο χωριό μου και γρήγορα άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος είναι πιο σκληρός απ’ ό,τι φανταζόμουν. Δούλεψα με τον εαυτό μου και γρήγορα εγκληματίστηκα, προσγειώθηκα στην πραγματικότητα” εξομολογείται η Λένα Ζευγαρά.
“Επαγγελματικά τραγούδησα για πρώτη φορά στα 20 μου, σε ένα ταβερνάκι της Χαλκιδικής, χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι ότι έπαιρνα 50 ευρώ τη βραδιά αλλά δεν με ενοχλούσε, γιατί σκεφτόμουν ότι είναι η αρχή για το όνειρό μου. Δεν είχα ρεπερτόριο, δεν είχα εμπειρία. Είπα: πάμε να το κάνουμε και ό,τι γίνει” αφηγείται η Λένα Ζευγαρά αμέσως μετά.
