Για τους γονείς του, τη σχέση του αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο Survivor μίλησε ο Ντάνιελ Νούρκα στην εκπομπή, Στούντιο 4.
«Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω τον πατέρα μου να το σηκώσουμε μαζί. Αλλά με τις κάμερες κτλ, είπα θα το σηκώσω μόνος μου. Τους θαυμάζω τους γονείς μου, ο μπαμπάς μου είναι ο ήρωάς μου. Έχω συζητήσει αλλά δεν μου τα έχει πει όλα! Καθόμασταν μια φορά και τα λέγαμε. Ένιωσα περίεργα γιατί απομυθοποιείς τους γονείς σου, ότι δεν είναι Θεοί, έχουν αδυναμίες, πονάνε. Χρειάστηκε να γίνει όλο αυτό για να φτάσουμε εδώ που είμαστε. Τα σκεφτόμουν όλα αυτά στο παιχνίδι. Από τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι τα κατάφεραν χωρίς κανένα μέσο, σκεφτόμουν ότι εγώ ήρθα με τη θέλησή μου, θα ανταμειφθώ από αυτό και θα έχω κάποιες δυσκολίες.
Υπενθύμιζα στον εαυτό μου ότι ήμουν εκεί με τη θέλησή μου, τον στόχο μου και κάπως προχωρούσα. Υπήρχαν στιγμές που είπα “δεν αντέχω άλλο”. Μεγάλο ρόλο έπαιξε το οικονομικό, η εμπειρία. Είχα αναρωτηθεί πώς θα ήμουν εκεί μέσα και είπα να πάω. Έκατσε και το timing τέλειο! Είχε σταματήσει το θέατρο, ήταν να το συνεχίσουμε αλλά ακυρώθηκε και τότε ήρθε η πρόταση. Δεν είχα σκεφτεί ότι θα το κερδίσω. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να φύγω στον μήνα πάνω και δεν θα έβρισκα δουλειά σαν ηθοποιός. Αν με ταυτίσουν με το Survivor; Αλλά περνώντας ο καιρός, το είχα συνηθίσει».
«Με την κοπέλα μου είμαστε μαζί ένα χρόνο. Μπαίνοντας στο παιχνίδι ήθελα να είμαι ο εαυτός μου, με τα καλά μου και τα κακά μου. Από εκεί και πέρα με αγαπήσει ο κόσμος ή όχι, θα ήμουν ο εαυτός μου. Μέσα σε όλα ήταν και η σχέση, δύσκολο! Γνωριζόμασταν περισσότερο αλλά ήμασταν 6 μήνες μαζί. Από το 100 πας στο μηδέν. Από εκεί που μιλάς κάθε μέρα, ζείτε, μηδέν τηλέφωνο. Στις αρχές λέω “θα το συνηθίσεις”. Περνώντας ο καιρός αρχίζει και σου έρχεται πολύ το να θες να μιλήσεις. Για αυτό λένε ότι το Survivor είναι ένα παιχνίδι μυαλού! Λαμβάνεις ένα έπαθλο επικοινωνίας, να είναι λίγο άρρωστοι και να ακούγονται περίεργα. Και μετά αναρωτιέσαι “έχει συμβεί κάτι;”. Τις έκανα αυτές τις σκέψεις στην αρχή αλλά μετά το έκοψα μαχαίρι. Τρελαίνεσαι!».