Σε μια εξομολόγηση εκ βαθέων προχώρησε ο Γιώργος Αγγελόπουλος στον Τάσο Ιορδανίδη και την εκπομπή Μπαμπά-δες.
Ο Ντάνος μίλησε για την κόρη του, τον θάνατο της μητέρας και του πατέρα του, αλλά και στη σχέση του με τη Δήμητρα Βαμβακούση.
«Είναι κολλημένη στο μυαλό μου όλη μέρα»
«Στη Σκιάθο που μεγάλωσα, δεν ήμουν πάντα ο πιο καλός, γιατί υπήρχαν και πιο μεγάλοι, αυτό ίσως με πείσμωσε και μεγαλώνοντας μου έγινε και τρόπος σκέψης. Να θέλω να εξελίσσομαι σε πράγματα, είτε αφορά στον αθλητισμό, είτε στη δουλειά μου και να θέλω πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό», τόνισε αρχικά.
«Η μεγαλύτερη νίκη της ζωής μου είναι η κόρη μου. Κάθε φορά που την κρατάω νιώθω ότι είναι το μεγαλύτερο πράγμα που έχω καταφέρει και με αξίωσε ο Θεός να κάνω. Η μεγαλύτερη ήττα, είναι ότι δεν την έκανα νωρίτερα, για να το ζήσω και ενδεχομένως να ερχόταν κι άλλο παιδάκι. Δεν ξέρω, δεν βιάζομαι. Όσο υπάρχει το παιδί εγώ δεν κουράζομαι, δεν νυστάζω το ίδιο, δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Είναι κολλημένη στο μυαλό μου όλη μέρα και όλη νύχτα», τόνισε και συνέχισε:
«Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό που αισθάνομαι για την κόρη μου. Εύχομαι να είμαι γερή κι εγώ για να της σταθώ. Κάθε μέρα με κάνει να σκέφτομαι την επόμενη ή την προηγούμενη μέρα για άλλον λόγο».
«Δεν πήγαν στον Άγιο Δομίνικο για να αποκτήσω πολλά λεφτά»
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος μίλησε για το πέρασμά του από το Survivor.
«Η ζωή και αυτά που έγιναν τα τελευταία 7-8 χρόνια, με έκαναν να συνειδητοποιήσω δύο πράγματα. Το ότι δόξα τω Θεώ που μου συνέβη στα 35 και είχα κάποια χιλιόμετρα και μπόρεσα να καταλάβω ότι δεν πετάμε και ούτε έγινε και κάτι που με διαφοροποιεί από τους άλλους ανθρώπους. Σίγουρα βίωσα μια μεγάλη επιτυχία και μια πολύ μεγάλη ώθηση, αλλά ήμουν αρκετά έτοιμος για να χαμηλώσω κι άλλο το κεφάλι και να κοιτάξω την όποια κίνηση, πάντα έχοντας ως σκοπό να βοηθήσω εμένα και την οικογένειά μου.
Το άλλο είναι ότι δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που ήθελε πολλά πράγματα. Με ενδιέφερε να έχω μια καλή ζωή, αλλά συνειδητοποίησα ότι σημασία έχει ο άνθρωπος. Δεν αγάπησα ποτέ τα λεφτά. Ήμουν σε μια ζωή πριν το Survivor που δούλευα. Ήξερα ότι ακόμα κι όταν συνέβει, ότι μπορώ αύριο να φύγω και να συνεχίσω τη ζωή που έκανα. Δεν πήγα στον Άγιο Δομίνικο για να αποκτήσω πολλά λεφτά, προέκυψε, αλλά είχα ζητήσει στην Παναγία να κερδίσω για να βοηθήσω την οικογένειά μου».
Ο Θεός και ο πατέρας του
«Επέλεξα μεγαλώνοντας να πιστεύω στον Θεό, γιατί πέρασα κάποιες στιγμές στην εφηβική ηλικία πάρα πολύ δύσκολες και ίσως ο Θεός να ήταν το μόνο όρθιο πράγμα στη ζωή μου τότε», δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Έχασα τον πατέρα μου σε ηλικία 14-15 ετών. Είναι σαν να είναι ένα παιδί που χαμογελά και παίζει στην επαρχεία και ξαφνικά κόβεται το χαμόγελο. Σοβάρεψα. Γιατί βρέθηκα να πρέπει να συζητάω για θέματα που αφορούσαν μεγάλους, τις υποχρεώσεις του σπιτιού, να στηρίξω τη μάνα, τον αδερφό μου που ήταν μικρός και να αρχίσω να διαλέγω τι θα κάνω από αυτά που έλεγα ότι θέλω σαν παιδί. Είχαμε καλή σχέση και πρόλαβα να μάθω ότι τα παιδιά μαθαίνουν από το παράδειγμά σου και όχι από τα λόγια. Πάντα ερχόταν στο σπίτι με γεμάτα χέρια, το πιο σύνηθες ήταν μια σοκολάτα, μετά κατάλαβα τι σήμαινε. Σήμαινε ότι δεν μας ξέχναγε», πρόσθεσε.
«Όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι θα ήθελα στον γάμο μου και τη μάνα και τον πατέρα. Δεν εξαρτήθηκε από εμένα και μάλιστα έγινε με τόσο δύσκολο, κινηματογραφικό τρόπο όπου την ίδια μέρα που παντρευτήκαμε έφυγε η μάνα, που για άλλη μια φορά δεν μένω στο συναίσθημα. Δεν αλλάζει κάτι το να μένουμε στο κλάμα. Πρέπει να μην τους ξεχάσουμε, να τους μνημονεύουμε στην εκκλησία μας και από εκεί και πέρα να συνεχίσουμε. Αισθάνομαι καλά που ήμουν δίπλα της, με ό,τι είχα».
«Το παιδί μας ήρθε ξαφνικά»
Ο Ντάνος αναφέρθηκε στη ζωή μαζί με τη Δήμητρα Βαμβακούση
«Ακόμα περνάμε τεστ με τη Δήμητρα ο ένας τον άλλον. Είναι πολύ πρόσφατη η κατάστασή μας, είναι τόσα πολλά πράγματα, δεν είναι εύκολο. Αλλά, αξίζει νομίζω. Και ο άνθρωπος Δήμητρα, παρόλο που είναι νέα, είναι βαθύς άνθρωπος, έχει ευαισθησίες και αξίες που ταιριάζουν με τις δικές μου. Το δουλεύουμε καθημερινά. Το παιδί μας ήρθε ξαφνικά. Για να πάει το καράβι που λέγεται σπίτι πρέπει να συνεργάζεσαι και να δίνεις ελεύθερο χώρο και χρόνο στον άλλον», είπε.
«Είναι έρωτας…»
«Το συναίσθημά μου για την κόρη μου είναι έρωτα, πατρικού ενστίκτου, ευθύνης, δασκάλου, παρέας, μαθητή. Μας είχε πει ο γιατρός ότι είναι αγοράκι. Μόλις είπαν ότι είναι κοριτσάκι, χάρηκα γιατί είχα στο μυαλό μου ότι έφυγε η μάνα, οπότε επειδή θέλαμε να του δώσουμε το όνομά της, ήταν μια παράλληλη πορεία. Την ίδια μέρα που γεννήθηκε η μάνα μου, γεννήθηκε η μικρή. Θα ήταν αλλιώς τα πράγματα αν δεν ήταν η μικρή, γιατί ήταν πολύ δύσκολη χρονιά», εξομολογήθηκε.
«Οι συμπεριφορές των ανθρώπων ήταν ακραίες»
Για το Survivor και τον κόσμο, μίλησε ο Γιώργος Αγγελόπουλος.
«Οι συμπεριφορές των ανθρώπων ήταν ακραίες. Σε μια παράσταση, άφησαν οι κάμερες στη μέση συνεντεύξεις με άλλους ανθρώπους και ήρθαν σε εμέαν. Ντρεπόμουν. Κατάλαβα τη δυναμική και την ένταση που είχε το πρότζεκτ, αλλά από την άλλη, είχα πάντα στο μυαλό μου ότι αφήνουν ανθρώπους με πορεία για εμένα. Καταλάβαινα ακριβώς τι συμβαίνει. Εγώ όμως δεν την άκουσα. Δεν απαξίωσα ποτέ τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου. Ούτε είχα αγοραφοβία. Απλά είχα μεγάλ δυσκολία να κάνω πράγμα».
«Μου πήρε κανά δυο χρόνια για να δω τι θα κάνω. Μέσα σε αυτόν τον καιρό γράφτηκαν πράγματα, κάποιοι προσπάθησαν να πάνε αλλού το προφίλ μου. Βρέθηκα όμως και με ανθρώπους που τους είπε τι θέλω να γράψουν. Είχα φτάσει να λέω στη μάνα μου ότι είμαι στην Αθήνα κα να μου λέει όχι είσαι στη Σκιάθο αφού το γράφουν».
Για την υποκριτική: «Ήμουν ερασιτέχνης ηθοποιός κάποιες στιγμές στη ζωή μου. Θυμάμαι τότε που έφυγε ο πατέρας μου έπαιζα θέατρο. Όπως και στη μάνα μου για 17-18 χρόνια. Ξαφνικά βρέθηκα να έχω τη δυνατότηα να συμμετέχω ως εν δυνάμει ηθοποιός. Είχα μια καλή αρχή με το Τατουάζ τότε και στην πορεία έψαξα, ρώτησα γνώμες, με δίδαξαν κάποιοι άνθρωποι, κάποια σεμινάρια και μέσα από την ταχύρυθμή τριβή, βρέθηκε σε καλό επείπδ για να σταθώ καλύτερα».
