Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Μαριάννα Ευστρατίου και μιλά για τις συμμετοχές της στην Eurovision αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
«Η πρώτη μου συμμετοχή στην Eurovision ήμουν με τους Bang και έκανα τα φωνητικά. Ήμασταν τότε όλοι μαζί παρέα, κάναμε διακοπές μαζί. Όταν κάποιος ηχογραφούσε κάτι, όλοι οι υπόλοιποι βοηθούσαμε. Και υπήρχε μια ωραία ατμόσφαιρα, μια αλληλεγγύη και στεναχωριέμαι που δεν υπάρχει. Κάναμε κάτι ηχογραφήσεις και μου λένε αν μπορώ να πάω να βοηθήσω στα φωνητικά. Αυτό το έστειλαν στην ΕΡΤ και πέρασε το τραγούδι αυτό να μας εκπροσωπήσει το 1987 στις Βρυξέλλες. Μετά αφού βγήκε το τραγούδι, μου είπαν “δεν έρχεσαι να τραγουδήσεις μια φωνή;”. Τότε δεν υπήρχε η ιδιωτική τηλεόραση, ήταν ακόμη τα πράγματα λίγο πιο… Ήταν ωραία εμπειρία. Όταν κάνεις φωνητικά δεν έχεις αυτό ότι πρέπει να πάνε σπουδαία όλα. Το έζησα μετά βέβαια, το 1989. Έγινε διαγωνισμός και τις δύο φορές που πήγα, το 1989 και το 1996, πήγα κατόπιν ψηφοφορίας επιτροπών», είπε η Μαριάννα Ευστρατίου.
«Είχαν στείλει πολλά τραγούδια εκείνη την εποχή γιατί με τους Bang πήραμε τη 10η θέση. Διάλεξαν τα 120 τραγούδια και μετά έφτασαν στα 6 μέχρι το πρώτο. Βγήκα πρώτη εγώ. Δεν ήταν κάτι που ονειρευόμουν αλλά μετά την εμπειρία του 1987 είχα μια έμπνευση, έναν συνεργάτη που θεωρούσα αδελφικό. Και είχα κάποια ευκολία στο στούντιο, έγραφα τραγούδια μόνη μου έτσι κι αλλιώς, με αγγλικό στίχο, πιο ποπ. Και μου βγήκε αυτό το κομμάτι που το έκανα σε ένα μόνο πιάνο στο σπίτι, σε κασετόφωνο, ανέφερε η Μαριάννα Ευστρατίου.
Ο σκηνοθέτης Ζερβάκης είχε κάνει ούτε ξέρω πόσες λήψεις. Γυρίζουμε στην Αθήνα ότι παντού υπήρχε ένα σημάδι στο φακό και χρησιμοποίησαν ελάχιστα πλάνα. Είχαμε γυρίσει όλη τη Μύκονο, στα γρασίδια. Και το βίντεο κλιπ έγινε από μία δύο λήψεις ενώ είχαν γίνει πάρα πολλές. Το τραγούδι το είχα γράψει για την Eurovision. Πήγε καλά, πήρα την 9η θέση χωρίς βοήθεια. Ήθελα να θυμίζει κάτι από Ελλάδα, το τραγούδησα στα ελληνικά. Ήθελα να είχα φλάουτο, το φόρεμα δεν φάνηκε. Ήταν ένα γυμνό φόρεμα από πίσω αλλά τέλος πάντων. Εγώ είχα εμπειρία από τον Μάνο Χατζιδάκι σε συναυλίες, στο θέατρο που ήμουν. Όμως, ήταν τελείως άλλο πράγμα. Ήταν λίγο τρομακτικό όλο αυτό τότε. Ήταν τέτοια η αγωνία μου που έλεγα “σε ποιο πόδι να σταθώ να μην τρέμει;”. Δεν είχαμε χορογράφο, ήταν όλα μόνοι μας και ρούχα και όλα. Η ΕΡΤ είχε κάποια μπάτζετ που ήταν αυτά που ήταν. Δεν είναι ότι δεν μας πρόσεξαν, δεν υπήρχαν περισσότερα λεφτά και μέσα. Ο Αχιλλέας Χαρίτος είχε έρθει μαζί μου», αποκάλυψε η Μαριάννα Ευστρατίου.
«Μετά ξαναπήγα στην Eurovision. Ο στίχος στο πρώτο κομμάτι ήταν της Βασιλικής Σανιάνου που σου κάνει την καρδιά να ζεσταίνεται. Τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Τότε δεν μπορούσα να κουνηθώ πέρα δώθε γιατί με έψαχναν. Αυτό το κομμάτι το έγραψα και έβαλα στη σύνθεση έναν τότε συνεργάτη μου χωρίς να έχει καμία σχέση με τη σύνθεση. Τότε υπήρχε μόνο στιχουργός και συνθέτης. Για να μπορέσει να πληρωθεί για το στούντιο κάναμε αυτό. Έμαθα ότι φέτος η σκηνή είναι πάλι 18 μέτρα, γιατί και η δική μας ήταν τόσο. Είχαν χωρίσει την σκηνή σε τρία μέρη και μας έβαλαν στο μικρό. Το 1989 το έγραψα το κομμάτι γιατί είχα μια αγάπη να το κάνω. Τους έδωσα το κομμάτι και μου είπαν ότι δεν θα γίνει τίποτα. Βέβαια μετά όταν πέρασε πρώτο ήθελαν να έρθουν μαζί μου στο ταξίδι από την εταιρεία»,κατέληξε η Μαριάννα Ευστρατίου.