Η Έλενα Τοπαλίδου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή Πρωίαν σε είδον και μίλησε για την προσωπικότητά της, την υποκριτική, τον γιο της και το μπαλέτο.
Η ηθοποιός μίλησε για την υψηλή της μυωπία αλλά και το πόσο αυστηρή είναι με τον εαυτό της:
«Εμείς οι χορευτές έχουμε αυτό το σκληρό της καθημερινότητας να είμαστε απέναντι σε ένα καθρέφτη, χωρίς ρούχα, εννοώ με κολάν όποτε είναι σαν να αντιμετωπίζεις τις ατέλειες και τον εαυτό σου κάθε μέρα. Εγώ προσωπικά ήμουν ο πιο πιεστικός άνθρωπος στη ζωή μου από όλους τους υπόλοιπους. Δεν κατάφερε κανείς να με πιέσει περισσότερο από ότι πίεσα εγώ τον εαυτό μου. Αγάπησα την μυωπία μου, δεν ήθελα ποτέ να μην την έχω γιατί σου δίνει την εκδοχή του να μην βλέπεις το περίγραμμα της πραγματικότητας ακριβώς όπως είναι».
«Βλέπω τον εαυτό μου ως ηθοποιό σαν ένας άλλος, σαν ένας θεατής. Η ακρίβεια και η τεχνική και όχι το τι νιώθω δεν αφορά τον θεατή. Ο θεατής πρέπει να συγκινηθεί επειδή εγώ θα ερμηνεύσω τον πόνο όχι επειδή εγώ θα πονάω. Όταν ερμηνεύεις ένα ρόλο δεν μπορείς να αποφασίσεις τι είναι ή τι δεν είναι ο ρόλος. Εμένα μου αρέσει να μην αποφασίζω τι είναι ο ρόλος».
Μιλώντας για τον έφηβο γιο της, είπε:
«Ο γιος μου είναι δεκαέξι ετών, ζούμε μια πολύ ωραία “παρεξήγηση”. Μας μιλάει, λέει τι νιώθει, δεν κρύβει πράγματα. Καμία φορά είμαι αυστηρή μαζί του όταν χρειαστεί ας πούμε στα μαθήματα. Είμαι πολύ τρυφερή και επιβεβαιωτική, επιβραβεύω την προσπάθεια».
«Δεν είμαι αυστηρή με τους μαθητές μου. Αναμετρήθηκα πολύ με το μπαλέτο, με πολύ διαφορετικό τρόπο για να μπορώ να μπω στη φιλοσοφία του, με πόνεσε και το πόνεσα. Έφτιαξα έναν τρόπο για να λειτουργώ ως δασκάλα για να μπορεί το μπαλέτο να είναι μια ομπρέλα και το κάθε παιδί να προσεγγίσει το μπαλέτο με πολύ δουλειά βέβαια. Δεν λειτουργώ το μπαλέτο ως κάτι φασιστικό».