Καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε η Μαρία Πολύζου την Παρασκευή 8/3.
Η Ελληνίδα πρώην πρωταθλήτρια δρόμων αντοχής, Μαρία Πολύζου, μεταξύ άλλων, μίλησε για τη κακοποίηση που είχε δεχτεί από τον πατέρα της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στον αθλητισμό, αλλά και για τον καρκίνο. Έμαθα για τον καρκίνο τη μέρα που η κόρη μου πέτυχε στις πανελλήνιες
«Γεννήθηκα στην Πάτρα σε μια φτωχική οικογένεια, ήμασταν 5 παιδιά. Είναι από αυτά που ακούμε στην τηλεόραση και θέλουμε να κλείσουμε την τηλεόραση για να μην πονέσουμε και να μην σταθούμε απέναντι σε κάτι που δυστυχώς συμβαίνει στην κοινωνία μας.
Υπήρχε πάρα πολύ βία, ο πατέρας μου αλκοολικός, οπότε ήρθε κάποια στιγμή που εκεί που ήμουν ένα ευτυχισμένο παιδί στα 11, ξαφνικά άρχισε να μαυρίζει ο τόπος, η κοινωνία, η ζωή η ίδια. Δεν ξέρεις τι ακριβώς γίνεται, έχεις στην αίσθηση ότι κάτι κακό συμβαίνει. Μέχρι τα 11 δεν υπήρχε σεξουαλική κακοποίηση. Εκεί ένα παιδί χάνει το σύμπαν όλο. Δεν ένιωθα ενοχές, ήταν ξεκάθαρο για εμένα ποιος φταίει», περιέγραψε αρχικά η Μαρία Πολύζου.
Και συνέχισε: «Εκείνη τη στιγμή δεν μιλάς, δεν θα σε ακούσει κανένας. Σκέφτεσαι ότι δεν έχει νόημα η ζωή. Μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα από το σπίτι. Μπορεί να μου διέλυε τα όνειρά μου το σώμα, αλλά τα όνειρά μου και το μυαλό μου δεν τα πείραξε κανένας. Είχα όνειρο να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Μαρία Πολύζου εξομολογήθηκε: «Η μοναδική κούραση που έχω νιώσει, είναι η ψυχική. Η σωματική περνάει, η ψυχική κούραση είναι δύσκολη. Στα πρώτα μου χρόνια για να συντηρηθώ έχω κάνει τα πάντα. Έχω καθαρίσει σπίτια, έκανα διάφορες δουλειές για να επιβιώσω. Τις περισσότερες φορές δεν είχα να φάω ενώ ήμουν πρωταθλήτρια. πρωταθλήτρια».
Όσον αφορά την περιπέτεια με τον καρκίνο, η Μαρία Πολύζου σημείωσε: «Έμαθα για τον καρκίνο την μέρα που η κόρη μου πέτυχε στις πανελλήνιες. Μου ζήτησε η γιατρός να με δει από κοντά και δεν πίστευα ότι μπορεί να έχω κάτι. Εκείνη τη στιγμή λες “ρε ζωή, μου την φέρνεις και εκεί;”. Είχα να διαχειριστώ την επιτυχία του παιδιού μου, αλλά από την άλλη τον φόβο και πολλά άλλα. Όταν είχα καρκίνο η μαστογραφία μου έδειχνε ότι δεν έχω, ενώ ο υπέρηχος έδειχνες ότι έχω. Ο καρκίνος μου είχε προχωρήσει, απλά εγώ γλίτωσα».