Καλεσμένη στην εκπομπή, Όλα για τη ζωή μας, βρέθηκε η Κατερίνα Γκαγκάκη και μίλησε για την κατάθλιψη με την οποία και συμπορεύεται από την παιδική της ηλικία.
Η ίδια μίλησε ανοιχτά για τις στιγμές που δεν μπορούσε να διαχειριστεί αλλά και τι ήταν αυτό που τη βοήθησε για να μπορέσει να είναι λειτουργική.
«Είναι τόσο λάθος η έγνοια που έχει ο κόσμος με την κατάθλιψη. Σου λέει τέτοια εξωστρέφεια, τέτοια χαρά, μα κατάθλιψη; Κανένας δεν φαντάζεται ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με αυτό που δείχνεις προς τα έξω. Για πολλά χρόνια και από πολύ μικρή και είχα την τύχει να έχω γονείς που το αποδέχθηκαν όταν τους το είπε ένας άνθρωπος που με παρακολουθούσε. Πήρα φαρμακευτική αγωγή και ανά περιόδους παίρνω.
Είναι κάτι που δεν το έχω πει δημόσια. Από πολύ μικρή και πήραν αργά χαμπάρι οι γονείς μου, ήμουν βουλιμική με όλα τα συμπτώματα, για τα ζητήματα βάρους. Το έκρυψα για πολλά χρόνια. Και όταν έγινε μη λειτουργικό, για παράδειγμα δεν πήγαινα σχολείο, τότε ζήτησαν τη βοήθεια κάποιου. Είναι κάτι που παρακολούθησα χρόνια και με δική μου ευθύνη και εκτίμηση το σταμάτησα γιατί θεώρησα ότι τελείωσα. Το ξαναείδα και το ξαναβλέπω μπροστά μου!
Επειδή σπούδαζα ψυχολογία, ήταν ο λόγος αυτός για να το σπουδάσω. Αυτή η βοήθεια και η αποδοχή που μου δόθηκε να τη μεταδώσω αλλά μετά το γύρισα σε έναν άλλον κλάδο. Αποδοχή είναι αυτό που θα σου πω. Η αποδοχή είναι τεράστιος παράγοντας. Ο άνθρωπος που με αποδέχθηκε αφού είπα όλα όσα φανταζόμουν ήταν ο άνθρωπος που ήταν απέναντί μου και μου έδωσε την ανάσα. Ήταν αυστηρός! Ως μοναχοπαίδι και καλομαθημένο – κακομαθημένο, δεν είχα επίγνωση των ορίων. Μου έβαλε όρια που με κλόνισαν γιατί θεώρησα ότι έπρεπε να μου κάνουν πατ πατ.
Ήταν μια περίοδος πριν από δύο καλοκαίρια που ενώ βρισκόμουν σε φαρμακευτική αγωγή και θεωρούσα ότι θα την παίρνω μια ζωή, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Είδα έναν άνθρωπο και κάναμε μια αλλαγή και πλέον είμαι κανονικά. Υπήρξε περίοδος που έκλεινα το φως στο μπάνιο».