Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος ήταν ιδιαίτερα εξομολογητικός για τον εαυτό του και τον χαρακτήρα του ως καλεσμένος του Στούντιο 4.
Όπως αποκάλυψε έχει πολλά ζητήματα να λύσει καθώς έχει πρόβλημα οικειότητας που όμως επεξεργάζεται.
«Έχω ζητήματα σύνδεσης, έχω εμπλοκές στην οικειότητα, έχω θέματα που έχουν να κάνουμε με όλη μου τη διαδρομή που με κάνουν να είναι πιο εύκολο να μην μοιραστώ και να κρατάω απόσταση γιατί είναι η ανασφάλειά μου αυτή, γιατί φοβάμαι να μην πληγωθώ. Αλλά όλα αυτά μετά από ανάλυση. Έχω θέματα εμπιστοσύνης που προκύπτουν από συνδέσεις που δεν έπρεπε να γίνουν.
Πρέπει να δημιουργήσεις βήμα βήμα τις συνδέσεις. Είναι σαν να μην έχεις μάθει να περπατάς με φυσικότητα χωρίς να έχεις πρόβλημα στα πόδια σου. Όμως δεν έμαθες, και πρέπει τώρα σιγά σιγά να μάθεις να περπατάς.
Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μια κατάσταση τραυματική. Η διαδρομή της ενηλικίωσης είναι λίγο ως πολύ μια τραυματική διαδρομή. Σε όλους υπάρχει, θα βγει διαφορετικά στον καθένα.
Tα ξέρω όλα όπως μου είπε πει ένας ψυχοθεραπευτής. Μπορεί γι’ αυτό να ήθελα να κάνω παιδιά νωρίς».
«Είμαι λιγότερο κλειστός, σκυθρωπός, σκοτεινός. Αυτά είναι κατακτήσεις μου»
«Είμαι πολύ πιο ανοικτός από παλιότερα και είναι μια κατάκτηση και είμαι περήφανος για όλες τις κατακτήσεις μου. Κατακτήσεις είναι αυτά που παρόλα το τι σου παραδόθηκε εσύ κάνεις αυτά που πρέπει για να το πας εκεί που επιθυμείς. Είμαι λιγότερο κλειστός, σκυθρωπός, σκοτεινός, επιφυλακτικός. Αυτά είναι κατακτήσεις μου.
Ο εαυτός μου είναι υπό εξέλιξη, δεν είναι αυτό που βλέπετε, θα γίνω όταν μεγαλώσω. Είναι υπό κατασκευή. Βλέπουμε ακόμα ένα στάδιό του. Κάθε μέρα αλλάζω λίγο. Λίγο λίγο κάτι θα συμβεί. Ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος που λέω όλα τα μυστικά μου. Πια υπάρχουν κοντινοί μου άνθρωποι. 2 ή 3. Παλιότερα όχι. Μέχρι πριν από μια δεκαετία ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Την τελευταία δεκαετία γίνονται πολλές αλλαγές. Κάποιες φορές πληγώνει, μου το είπαν, ζήτησα συγγνώμη και είπα ότι δεν είναι εκ προθέσεως. Δεν αποτελεί βέβαια δικαιολογία.
Με βοηθάει να μαρτυράω τον εαυτό μου εξωστρεφώς και με καθιστά υπόλογο σε αυτή τη μαρτυρία. Η βολή και η συνήθεια είναι πιο ισχυρές δυνάμεις» είπε χαρακτηριστικά για την εξέλιξή του σαν χαρακτήρας και κατέληξε λέγοντας ότι «όλα αυτά είναι ανασφάλειες, αγωνίες».
«Η δουλειά μας δεν θεραπεύει»
«Καμιά φορά κάποιος νομίζει ότι επειδή εκτίθεσαι στη δική μου δουλειά σου αρέσει να είσαι εκτεθειμένος. Στη δική μου περίπτωση δεν είναι καθόλου αλήθεια. Ίσα ίσα. Κρύβεσαι και επιλέγεις κάποιον άλλον να παριστάνει εσένα. Είναι μια προσομοίωση ζωής. Αυτό δεν σε θεραπεύει.
Η δουλειά μας δεν θεραπεύει. Η δουλειά αυτή εάν η πρώτη σου εκκίνηση είναι μια υγιής ισορροπημένη προσωπικότητα χωρίς ελλείμματα δεν είναι η πρώτη που θα θελήσεις να κάνεις. Το πιστεύω ακράδαντα. Αυτού του είδους η παραδοχή δημιουργεί επικίνδυνες παρεξηγήσεις που θέλω να διευκρινίσω.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι επιτρεπτέο να συμπεριφέρεσαι άσχημα ή ανισόρροπα ή ανθυγιεινά επειδή δεν είσαι υγιής ή ισορροπημένος. Όλα αυτά αφορούν τον εαυτό όχι τη σχέση με τους άλλους».
«Τα παιδιά είναι η μόνη περιοχή που αλήθεια πιστεύω ότι μπορεί να νιώσεις να επεμβαίνει πάνω σου τόσο μεγάλη δύναμη ικανή να σε βγάλει από το κέντρο ειδικά αν έχεις επιλέξει να είσαι το κέντρο. Όταν είσαι ένας τύπος που διαρκώς αναζητά την αποδοχή, ένα παιδί δεν σου επιτρέπει να είσαι το κέντρο και αυτό έχει κάτι λυτρωτικό» είπε για τα παιδιά του καθώς έγινε μπαμπάς στα 26 και πλέον ο ένας του γιος φοιτά στο Πανεπιστήμιο.