Την κορυφαία Λυδία Κονιόρδου φιλοξένησαν στο Στούντιο 4 η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος με τη γνωστή ηθοποιό να αναφέρεται στην αναγνώριση που έχει λάβει, στην καλλιτεχνική της διαδρομή, καθώς και στη γνωριμία της με τον Κάρολο Κουν.
«Αυτή η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ είναι όπως ξεφλουδίζουμε ένα κρεμμύδι. Έχει κι άλλο, έχει κι άλλο. Κάθε φορά που ξεκινάω έναν νέο ρόλο λέω “την πάτησα. Εγώ δεν είμαι ηθοποιός”».
«Τα καλά λόγια πάντα μας ευχαριστούν αλλά δεν μπορώ να δεθώ στο κατάρτι της σπουδαίας ηθοποιού».
Λυδία Κονιόρδου :«Ο Κουν ήταν φαινόμενο»
«Δεν ήταν γενναιόδωρος στα κομπλιμέντα, είχε έναν δικό του τρόπο να σε κάνει να νιώθεις πότε αυτό που έκανες του άρεσε, πότε το δεχόταν και πότε όχι, έναν ζωικό τρόπο. Δεν μιλούσε πολύ, ούτε επαινούσε. Ο Κουν ήταν ένα φαινόμενο, δεν ήταν ένας απλός σκηνοθέτης ή δάσκαλος. Τον θεωρώ δάσκαλό μου παρόλο δεν ήμουν στο Θέατρο Τέχνης, ήμουν στη σχολή του Εθνικού».
Λυδία Κονιόρδου «Πίστευα ότι πρέπει συνέχεια να κάνω δίαιτα»
Παράλληλα, αναφέρθηκε στα πρότυπα ομορφιάς που επικρατούσαν στο παρελθόν και στο πώς προσπαθούσε η ίδια να χωρέσει σε αυτά.
«Ίσως επειδή μεγάλωσα σε μία εποχή που το ιδανικό ήταν η Τουίγκι, πετσί και κόκαλο, εγώ δεν ήμουν λόγω φτιαξιάς και αυτό μπήκε στο κεφάλι μου, ότι πρέπει συνέχεια να κάνω δίαιτα».
«Τα πρότυπα καταπιέζουν τα παιδιά που δημιουργούν τραυματικές και συμπλεγματικές καταστάσεις στους ανθρώπους και ευρύτερα στην κοινωνία δημιουργούν μία υποκρισία».
«Υπήρχαν διακρίσεις»
Στο σχολείο έζησε από πρώτο χέρι τι εστί διάκριση. Ακόμη θυμάται το τραυματικό περιστατικό με την τιμωρία που δέχτηκε από τη δασκάλα της επειδή πήγε στο σχολείο με φθηνά τετράδια.
«Υπήρχαν διακρίσεις επί Χούντας, υπήρχαν φτωχά παιδιά και από την άλλη από ευκατάστατες οικογένειες. Επειδή υπήρχε ποδιά κάπως τα πράγματα ήταν πιο ήπια. Υπήρχαν διακρίσεις το ένιωσα και εγώ. Πρώτη τάξη δημοτικού έπρεπε να φοράμε συγκεκριμένα πράγματα, να έχουμε συγκεκριμένα τετράδια συγκεκριμένης εταιρείας και εγώ πήγα με τετράδια από το χαρτοπωλείο της γειτονιάς. Η μαμά μου πήρε αυτά επειδή δεν έφταναν τα λεφτά Η δασκάλα μου με τιμώρησε. Μου κάρφωσε το τετράδιο στην πλάτη με μία παραμάνα και με έβγαλε στον διάδρομο για τιμωρία. Ένα είδος διαπόμπευσης για να βλέπει ο κόσμος ότι δεν πήρα το σωστό τετράδιο».
