Ο Τάκης Νικολαΐδης, αδελφός της αείµνηστης Κάτιας Νικολαΐδου , µιλάει αποκλειστικά στο «Secret» και απαντάει σε φήµες που αφορούν στην απώλεια της αγαπηµένης του αδελφής.
Αναφέρεται στις τελευταίες της ώρες και βάζει σε σειρά τις αλήθειες για εκείνη.
Η Κάτια δεν είναι πλέον µαζί µας…
Είναι εδώ, δίπλα µας η Κάτια… Την αγαπάµε πάρα πολύ και την αισθανόµαστε κοντά µας.
Ακούσαµε πολλά όταν έφυγε από τη ζωή η αδελφή σας. Ποια είναι η αλήθεια;
Η αλήθεια είναι πως ξαναγύρισε ο καρκίνος πριν από έναν χρόνο και κάτι… Αυτό που έχει ακουστεί είναι πως ταλαιπωρούνταν 20 χρόνια, αλλά δεν ισχύει. Η Κάτια τα τελευταία 20 χρόνια ήταν υγιέστατη. Σχεδόν δεν έκανε εξετάσεις, ήταν πεντακάθαρη. Ο καρκίνος µάς θυµήθηκε ξανά τον τελευταίο ενάµιση χρόνο, αλλά δεν ήταν στους λεµφαδένες, ήταν στη γλώσσα. Αυτόν τον καρκίνο τον καταπολέµησε, απλώς έκανε µια µετάσταση µετά στον λαιµό και το τελευταίο 6µηνο που µπήκε στο νοσοκοµείο, ουσιαστικά εκεί ήταν η ταλαιπωρία της, 6-8 µήνες. Ηθελε να απέχει εκείνη από τα καλλιτεχνικά δρώµενα.
Βρισκόταν στην Ελλάδα;
Νοσηλεύτηκε στην Ελλάδα. Μια 6µηνη νοσηλεία στο νοσοκοµείο, όπου βγαίναµε, ψωνίζαµε, πήγαινε στο κοµµωτήριο και έφτιαχνε τα µαλλιά της, τα νύχια της… Ολα αυτά τα έκανε έξω από το νοσοκοµείο.
Το βράδυ επέστρεφε στο νοσοκοµείο;
Γύριζε στον θάλαµο του νοσοκοµείου το βράδυ και έκανε τις θεραπείες της. Στην ουσία, από τον Σεπτέµβριο του 2023 και µετά δεν βγήκαµε έξω από το νοσοκοµείο για καφέ. Το τελευταίο δίµηνο πριν από τον θάνατό της δεν έβγαινε από το δωµάτιο. Τέλη Ιουλίου βγήκαµε και πήγαµε και ψωνίσαµε το δώρο που ήθελε να µου κάνει για τα γενέθλιά µου. Πήγαµε σε µεγάλο εµπορικό κέντρο στο Μαρούσι.
Είχαν αλλοιωθεί τα χαρακτηριστικά της από την αρρώστια; Είχαν πέσει τα µαλλιά της, φορούσε περούκες;
Ηταν µια χαρά η εµφάνισή της. Δεν φορούσε περούκες, δεν υπήρχε καµία αλλοίωση. Μόνο το τελευταίο διάστηµα είχε χάσει κάποια παραπάνω κιλά – ήταν που ήταν αδύνατη… ∆εν ταλαιπωρήθηκε 20 χρόνια, δεν είχε χάσει τα µαλλιά της και το πρόσωπό της δεν ήταν παραµορφωµένο. Η Κάτια «έφυγε» όπως τη θυµάται ο κόσµος, απλώς µε λιγότερα κιλά.
Είχε επικοινωνία µε το περιβάλλον µέχρι το τέλος της;
Είχε 100%. ∆εν την έχασε ποτέ. Αυτή µας ενηµέρωνε τι γινόταν µε τους γιατρούς. Γνώριζε τα πάντα από τον πρώτο της καρκίνο, το 2001.
Θα ρωτήσω, ίσως ανόητα, πώς είναι η µητέρα σας.
Τηρουµένων των αναλογιών, είναι καλά, σχετικά. Κλαίει υπερβολικά και πηγαίνει κάθε µέρα στο νεκροταφείο. Εχει πει ότι θα ζήσει όσο µπορεί µε το «βάρος» που έχει για µένα και την κόρη µου.
Της γίνονταν προτάσεις;
Της γίνονταν προτάσεις από το θέατρο και την τηλεόραση. Εχω άπειρα σενάρια στο σπίτι, µέσα σε κούτες. ∆εν της έκαναν και δεν προχώρησε…
Αρα δεν είχε οικονοµικό πρόβληµα;
Κανένα απολύτως. Η οικογένειά µας δεν είχε οικονοµικό πρόβληµα ποτέ, από τον πατέρα µου. Η Κάτια δούλευε γιατί το αγαπούσε και όχι για τα λεφτά. Ηθελε να γίνει δικηγόρος. Μπήκε στην Πάντειο 2η ή 3η και δεν πήγε καθόλου. Είχε µέσα της το θεατρικό, µικρή έκανε τη Βουγιουκλάκη. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζούσε στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο. Είχε σχέση µε Βέλγο, εκεί ζούσε ο άνθρωπος αυτός, κι εκείνη αποφάσισε να µετακοµίσει εκεί.
Ο άνθρωπος αυτός της παρείχε άνετη ζωή;
Οχι, είχε η Κάτια λεφτά για να κάνει ό,τι γουστάρει. Πήγε να ζήσει στο Βέλγιο γιατί τον αγάπησε αυτόν τον άνθρωπο, πολύ. Είχαν πέντε χρόνια σχέση.
Ηρθε να της πει το τελευταίο «αντίο»;
Οχι, δεν ήρθε να την αποχαιρετήσει, δεν το άντεχε. Μιλάµε λίγο… ∆εν µπορούσε να έρθει στην Ελλάδα. ∆εν ήρθε ούτε κατά τη διάρκεια της 6µηνης νοσηλείας της. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο δούλευε σε εταιρείες των Βρυξελλών, όπως και στην Αµερική. Η Κάτια ήταν όµορφη γυναίκα και είχε προτάσεις από πολύ πλούσιους. ∆εν είχε κάνει σχέση µε κανέναν από αυτούς, δεν αγαπούσε το χρήµα.
Ησασταν δίπλα της στο τέλος;
Ναι, όλο αυτόν τον καιρό, όχι καθηµερινά, γιατί η δουλειά µου έχει ταξίδια, αλλά είχα κανονίσει να είναι µαζί της έξι φίλες της, που ήταν και οι µοναδικές που το δέχτηκαν αυτό, γιατί κολλητοί φίλοι δεν ήθελαν να τη βλέπουν να πονάει. Στο τέλος πονούσε και δεν ήθελε να το δείχνει ούτε σε µένα. Ηθελε σε όλους να δείχνει ότι είναι καλά. Κανείς δεν περίµενε ότι θα πεθάνει, ούτε ο γιατρός της, ότι θα επανέλθει ο καρκίνος µετά από 20 χρόνια. Την ηµέρα που «έφυγε» µόνο είχε «πέσει». Κοιµόταν περισσότερο και οι παλµοί της δεν ήταν καλά. Την προηγούµενη µέρα µού έλεγε να ετοιµάσω το αυτοκίνητό της για να βγει και να κάνουµε βόλτες… Η τελευταία της κουβέντα ήταν ότι µε αγαπάει… Κοιµόταν, ξύπνησε και µου είπε: «Τακούλη µου, σε αγαπάω».
*Της Σπυριδούλας Τριάντου / Δημοσιεύθηκε στο “Secret” της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 5/1/2024
