Καλεσμένος στην εκπομπή, Πρωίαν σε είδον, βρέθηκε ο Νίκος Καραγιώργης τον οποίο και απολαμβάνουμε μέσα από τη σειρά, Η παραλία, στον ρόλο του αστυνόμου Αρβανιτάκη.
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στην εποχή που έπαιζε στις βιντεοκασέτες αλλά και τον πατέρα του, Κώστα Καραγιώργη, που τον υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία στη σειρά, Τα καλύτερά μας χρόνια.
«Η κριτική για την βιντεοκασέτα είναι σωστή και δίκαιη. Θεωρώ ότι πάρα πολλές ταινίες γίνονταν στο πόδι, τα σενάρια ήταν γραμμένα στο πόδι, τα πλάνα ήταν γρήγορα για να τελειώνουμε και τα λοιπά.
Υπήρχαν φορές που οι ταινίες τελείωναν κυριολεκτικά μέσα σε πέντε ημέρες. Δηλαδή από την Δευτέρα έως την Παρασκευή την είχαμε τελειώσει. Αυτό το πράγμα ήταν απίστευτο.
Προσπαθούσα, όσο γίνεται βέβαια, να κάνω επιλογές γιατί ταυτόχρονα στο θέατρο έπαιζα σε έργα κλασικού ρεπερτορίου με πολύ καλούς θιάσους.
Θυμάμαι δηλαδή να κάνω το πρωί βιντεοταινία και το απόγευμα να κάνω πρόβες για τον Φιλοκτήτη.
Ξεκίνησα την τηλεόραση από το κρατικό κανάλι, η πρώτη μου δουλειά ήταν “Ο δικός μας άνθρωπος” με τον Λάκη Κομνηνό.
Όταν δουλεύεις με σημαντικούς ανθρώπους στις πρώτες σου δουλειές και μετά γειώνεσαι απότομα στη συνθήκη της βιντεοκασέτας, πονάει πολύ.
Δηλαδή ήταν φοβερό αυτό ».
«Δεν φοβήθηκα το όνομα του μπαμπά μου. Όταν μου ζήτησαν να παίξω τον πατέρα μου δεν μου φάνηκε περίεργο. Η ιδέα ήταν καταπληκτική και ήταν του Απειρανθίτη. Με παίρνει μια μέρα τηλέφωνο και μου λέει “κάθεσαι;”, λέω “όχι”. Μου λέει “κάτσε αναπαυτικά, πάρε και ένα ποτήρι νερό”. Μου λέει “Πώς θα σου φαινόταν να παίξεις τον πατέρα σου όταν έπαιζε στον Άγνωστο Πόλεμο;”. Μου έπεσε το ποτήρι από τα χέρια. Υπήρχε μεγάλη ευθύνη να παίξω. Υπήρχε διαφορετική ηλικία γιατί ήταν νεότερος όταν έπαιζε στον Άγνωστο Πόλεμο, ήταν διαφορετικά τα κιλά. Η φωνή μας είναι ίδια, τα χαρακτηριστικά ίδια, οι εκφράσεις μας.
Στην πρόβα σκεφτόμουν πώς θα μιλούσε ο πατέρας μου και έκανα μαζί του ένα διάλογο. Έλεγα τα λόγια του άλλου και έβλεπα τον πατέρα μου να λέει τα δικά μου λόγια. Έχουμε παίξει μαζί στο θέατρο, έχουμε πάει καλοκαιρινή περιοδεία. Ήταν μια πολύ ωραία στιγμή γιατί ο Κώστας (σσ ο πατέρας του) ήταν και ωραία παρέα».
