H Αντιγόνη Κουλουκάκου παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό “Beaute” με αφορμή την τρίτη σεζόν της καθημερινής σειράς “Γη της ελιάς”.
Μεταξύ άλλων, η ηθοποιός αποκάλυψε πως περιμένει το πρώτο της παιδάκι και πλέει εύλογα σε πελάγη ευτυχίας.
Ειδικότερα, η Αντιγόνη Κουλουκάκου εξομολογήθηκε αρχικά πως “μεγαλώνει η οικογένεια μου! Θα έρθει ένα ακόμη παιδάκι, υπάρχουν ήδη δύο. Αισθάνομαι μητέρα τριών παιδιών. Ωστόσο, επειδή είναι λεπτό θέμα δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ. Ο πατέρας του παιδιού μου δεν έχει καμία σχέση με τον επαγγελματικό μου χώρο και δεν επιθυμεί τη δημοσιότητα. Επίσης, τα δυο παιδιά δεν είναι βιολογικά μου παιδιά, υπάρχει η μητέρα τους, η οποία είναι παρούσα. Σε μια τέτοια οικογένεια, λοιπόν, με το δεδομένο πως εγώ είμαι το δημόσιο πρόσωπο, διαφοροποιούνται τα δεδομένα. Φέρω την ευθύνη άλλων τεσσάρων ατόμων, αλλά και της υπόλοιπης οικογένειας μου που δεν επιθυμεί τη δημοσιοποίηση των δεδομένων της, είναι πιο ιδιωτική, έτσι θα τη χαρακτήριζα. Θα πω λοιπών εγώ πώς το βιώνω και το νιώθω”.
Πως βιώνεις λοιπόν την αναμονή του νέου μέλους της οικογένειας;
Πριν από το ευχάριστο γεγονός της εγκυμοσύνης μου, είχε προηγηθεί ένα μεγάλο roller coaster συναισθημάτων. Έχω προβληματιστεί πάρα πολύ για τη θέση μου και για το ποια πρέπει να είμαι απέναντι στα δυο παιδιά του συντρόφου μου, που τα αισθάνομαι πολύ παιδιά μου. Και αναρωτιόμουν: μήπως τα νιώθω υπερβολικά παιδιά μου, μήπως είμαι πιο πολύ φίλη τους, μήπως είμαι απλώς κηδεμόνας τους ή απλώς σύντροφος του μπαμπάς τους; Τελικά κατέληξα ότι όλα αυτά είναι μπούρδες.
Με όλο τον σεβασμό απέναντι στη βιολογική τους μητέρα, με την οποία έχουμε άριστες σχέσεις, αισθάνομαι και μαμά τους. Νιώθω τέτοια αγάπη προς αυτά τα παιδιά και δέσιμο μαζί τους, που ο ερχομός του τρίτου μας παιδιού μας συνδέει ακόμη περισσότερο, είναι το αδελφάκι τους. Αυτό μόνο να ενισχύσει μπορεί και να κάνει και τη δική μου θέση ακόμα πιο ξεκάθαρη. Αισθάνομαι απενοχοποιημένο τον ρόλο της μητέρας. Είμαι λοιπόν μια μαμά τριών παιδιών που τα λατρεύω.
Είχες επιθυμία να αποκτήσεις δικό σου παιδί;
Όχι. Παρ’ όλο που θεωρώ πως είμαι γεννημένη μαμά. Τα αγαπάω πολύ τ6α παιδιά. Από μικρή έλεγα πως θα υιοθετήσω. Δεν είχα το κόλλημα πως πρέπει να είναι βιολογικό μου παιδί για να το αγαπήσω. Πονάει η καρδιά μου για τα παιδιά όλου του κόσμου και κάποια στιγμή στη ζωή μου εύχομαι να μπορέσω να ασχοληθώ με παιδιά που έχουν ανάγκη.
Πως σου προέκυψε τώρα η εγκυμοσύνη; Είναι θέμα ηλικίας ή συγκυριών να πει κάποια γυναίκα πως «ναι, βρήκα τον ιδανικό μπαμπά για να κάνω παιδί»;
Καλώς ή κακώς, έχω μεγαλώσει με μια πολύ ισχυρή μαμά, δεν ξέρω τι θα πει πατριαρχία. Λάτρευα τον μπαμπά μου, όμως ουσιαστικά η μαμά έκανε κουμάντο. Με έχει μεγαλώσει με πολλά συν, αλλά και με κάποια χαρακτηριστικά που ενδεχομένως να ενοχλούσαν τους συντρόφους μου, γιατί ποτέ δεν είχα ανάγκη κανέναν. Υπήρξα θρασύτατη στο να πω «δεν σε έχω ανάγκη». Προσπαθούσα να αναδεικνύω διαρκώς πως είμαι ανεξάρτητη, δεν έχω ανάγκη κανέναν. Παλιότερα, που ήμουν πιο μικρή και ατίθαση, τους γείωνα άσχημα. Είναι τελικά ωραίο όμως να πεις «ναι, σε έχω ανάγκη».
Επίσης, δεν θα έπρεπε να αποτελεί άλλοθι για τη στάση ζωής μας το πως έχουμε μεγαλώσει γιατί με τα χρόνια τι αποτάσσουμε. Δεν λέω στα 20, αλλά στα 30 εσύ διαλέγεις τον δρόμο σου. Κι αν θέλεις να προχωρήσεις, να εξελιχθείς και να συνυπάρξεις, κάτι που ναι μεν είναι δύσκολο αλλά και ανθρώπινη ανάγκη και σημάδι ωριμότητας, παύεις να ρίχνεις τις ευθύνες στο πως έχεις μεγαλώσει και προχωράς. Εύκολο είναι να ζεις μόνος σου, δύσκολο και ενδιαφέρον είναι να συνυπάρχεις.