Καλεσμένη στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε η Σταυρούλα Χριστοφιλέα και αναφέρθηκε στην απόφασή της να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία αλλά και τις πρώτες δουλειές που έκανε.
Όσα δήλωσε η Σταυρούλα Χριστοφιλέα
«Σπούδαζα νομική γιατί δεν υπήρχε σχολή δημοσιογραφίας τότε. Ήξερα ότι ήθελα να κάνω αυτό. Ο πατέρας μου δεν το έβλεπε ως επάγγελμα και έπρεπε να βρω τρόπο να σπουδάσω σε σχολή δημοσιογραφίας. Είχα πάρει μια υποτροφία για σχολή δημοσιογραφίας. Η πρώτη δουλειά που έκανα ήταν 16 χρονών ως υπάλληλος βιβλιοπωλείου. Μετά σαν φοιτήτρια ήμουν σερβιτόρα στην Πλάκα. Ήταν σχολείο, εμβληματικές εποχές! Είχα πετύχει τους σερβιτόρους με τις στολές τους, με την παραμάνα (σσ δίσκος). Άσχετα με το τι θα κάνεις στο τέλος, ό,τι και αν κάνεις στη ζωή σου πρέπει να το κάνεις καλά. Γνωρίζεις, παίρνεις. Έφτασα να καταλαβαίνω τι άνθρωπος είναι αυτός που μου μιλάει και τι καφέ πίνει», είπε ηΣταυρούλα Χριστοφιλέα.
Το ραδιόφωνο είναι ένα άλλο μεγάλο σχολείο. Συνάντησα ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσα! Έχοντας μεγαλώσει στη Λακωνία, πατούσα το “νι” και το “λι” και έκανα μαθήματα ορθοφωνίας. Στην τηλεόραση μπήκα το 1993 με δελτίο. Έκανα έτσι και αλλιώς ειδήσεις και ήμουν σαν διαδήλωση. Με κατσαρά, μακριά μαλλιά και γυαλιά. Τη θυμάμαι την πρώτη μέρα στην τηλεόραση, δεν είχα άγχος. Όταν είναι κρίση, όταν είναι ένταση, είμαι ψύχραιμη. Μπορεί μετά να καταρρεύσω. Δεν είχαμε οτοκιού τότε! Πρόλαβα και τις πομπίνες που είχαμε στο ραδιόφωνο. Εκείνα τα χρόνια που καπνίζαμε, τα χρησιμοποιούσαμε σαν μεγάλα τασάκια», ανέφερε η Σταυρούλα Χριστοφιλέα.
Τώρα είμαι στο ERTNews, κάνουμε ειδήσεις, επικαιρότητα. Είναι οι ειδήσεις που δεν μπορείς να γελάσεις. Πλέον μαθαίνουμε πιο γρήγορα πράγματα που γίνονται, δεν ξέρω από πού να πιαστούμε. Ξεκινάμε να λέμε “καλημέρα” και χαμογελάς γιατί σε βάζει ο άλλος στο σπίτι του και ντρέπεσαι να γελάσεις. Μου κάνει εντύπωση η βία που απλώνεται στα παιδιά, δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Δεν φταίνε τα παιδιά αλλά είναι συνεχώς και πολύ θυμωμένα. Στεναχωριέμαι πολύ με τα θύματα. Λυπάμαι και τους θύτες γιατί είναι χαμένες ψυχές γιατί με βοήθεια θα μπορούσαν να στρίψουν το τιμόνι.
Είμαι και κλαψιάρα! Θέλω πολύ και ντρέπομαι όσες φορές δεν μπορώ να συγκρατηθώ αλλά δεν είμαστε ρομπότ. Ντρέπομαι και πρέπει να το διαχειριζόμαστε. Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο, αλλά προσπαθώ!», κατέληξε η Σταυρούλα Χριστοφιλέα.
