Για τους τρεις εξαιρετικούς ρόλους που ανέλαβε τη φετινή σεζόν, με τελευταίο αυτόν της «Ζωής», αλλά και τις σκληρές σκηνές στο Maestro, μίλησε η Μαρία Καβογιάννη στη Ναταλία Γερμανού και το «Καλύτερα δε γίνεται».
«Η κωμωδία είναι πολύ δύσκολη, να κάνεις τον άλλον να γελάσε, θέλει μια προσέγγιση άλλη. Θέλει έναν τρόπο. Στη σχολή που τελείωσα δεν έκανα κωμωδία, ήταν τυχαίο να βρεθώ στον χώρο της κωμωδίας. Τώρα που μεγάλωσα με έχει κερδίσει το δράμα», δήλωσε αρχικά η αγαπημένη ηθοποιός.
«Πιστεύω ότι παίζει ρόλο η συνεργασία, το έργο που υπηρετείς, οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης, έχουν μεγάλη σημασία όλα αυτά σε αυτή τη δουλειά», πρόσθεσε.
Για το Maestro: «Ο Χριστόφορος είναι οικογένειά μου, ένας άνθρωπος που θαυμάζω, εκτιμώ, αγαπώ και έχω μια τετοια προστασία και φροντίδα οπυ δεν θα μπορούσε να με αφήσει εκτεθημένη. Είναι ο δικός του τρόπος που θέλει να το κάνω και για εμένα αυτό που έχει σημασία είναι η υψηλή αισθητική που περιβάλλει η σειρά. Έχει πολύ ψηλά την αισθητική και μέσα από αυτό βοηθήθηκα πάρα πολύ. Ο ρόλος είναι γραμμένος με τέτοιο μέτρο που με βοήθησε πάρα πολύ. Ένας φίλος μου είπε ότι πρέπει να κάνω και μια κακιά».
Για τη σκηνή της κακοποίησης: «Είναι κάτι που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσεις, να πιστέψεις ότι υπάρχει αυτό, γίνεται στα αλήθεια. Είναι τραγικό, δεν μπορείς να πεις τίποτα, μόνο να αισθανθείς. Το ζούσαμε πάρα πολύ έντονα, ήταν τόσο αληθινή η σκηνή και το περιβάλλον. Νιώθαμε τον πόνο, τον εσωτερικό, που μπορεί να νιώθουν οι άνθρωποι όταν κακοποιούνται».
Για τη σχέση με τον γιο της στη σειρά: «Σε όλες τις επιλογές του αγαπάς το παιδί σου. Η μητρότητα για εμένα είναι το πιο σημαντικό πράγμα».
«Έχω πολλούς φίλους από τον χώρο. Έχουμε όλοι μια παιδικότητα και διάθεση παιχνιδιού, το οποίο επεκτείνεται στη ζωή μας. Αυτό μας έχει ενώσει πάρα πολύ», τόνισε η Μαρία Καβογιάννη.
«Φέτος είχα τη χαρά και την τύχη να συμμετέχω σε τρεις πάρα πολύ ωραίες συνεργασίες. Πρώτα ήταν η Ζωή Σγουρού, καμάρωσα πάρα πολύ αυτή τη γυναίκα που έκανε αυτή τη δουλειά, με τέτοια ευαισθησία και λεπτομέρεια στο συναίσθημα. Βρέθηκα με εκπληκτικούς ηθοποιούς και ήταν ένα πολύ ωραίο ταξίδι στο χρόνο. Μετά ήταν ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης που είναι ο πρώτος και μετά ο ρόλος της “Ζωής”, της Δωροθέας Πασχαλίδου, υπάρχει και κωμωδία μέσα σε αυτό», εξήγησε.
Για τον ρόλο της «Ζωής»: «Είναι μία γυναίκα καθημερινή, δουλεύει σε ένα σούπερ μάρκετ, καθαρίζει σκάλες για να τα καταφέρει. Μια γάστρα της πέφτει στο κεφάλι και πέφτει σε κόμμα. Στο νοσοκομείο η ψυχή της βγαίνει, πάει στον Παράδεισο, αλλά την επαναφέρουν κι αποκτά ένα χάρισμα. Οι άνθρωποι που έχουν φύγει ξαφνικά από τη ζωή και έχουν εκκρεμότητες, συναντούν τη “Ζωή” και της ζητούν πράγματα. Κλείνουν τους λογαριασμούς μέσα από αυτή και φεύγουν. Σε κάθε ιστορία έχει πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς. Ήταν πρωτόγνωρο για εμένα».
