Στο Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης” με τους Νίκο Ορφανό, Μιχάλη Ιατρόπουλο, Αλέξανδρο Μπαλαμώτη και Θάνο Γρίβα
Ο Θοδωρής Αθερίδης σκηνοθετεί στη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης σε παγκόσμια πρώτη το έργο «Άσπρο Πάτο» (“Druk – Another round”) σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου, μεταφέροντας στη θεατρική σκηνή την ομώνυμη κινηματογραφική επιτυχία του Τόμας Βίντεμπεργκ, η οποία απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2021, μεταξύ πολλών άλλων Ευρωπαϊκών βραβεύσεων.
Η ζωή, η «ενηλικίωση» τεσσάρων ανδρών.
Το αλκοόλ, το ψέμα, η αλήθεια, η ήττα, η νίκη…
Μια bitter κωμωδία… περίπου σαν ένα καλό negroni.
Ο Νίκος Ορφανός, ο Μιχάλης Ιατρόπουλος, ο Αλέξανδρος Μπαλαμώτης και ο Θάνος Γρίβας που επιλέχθηκε, μετά από ακρόαση, από τον σκηνοθέτη για τον ρόλο που υποδύθηκε ο Μαντς Μίκελσεν, θα πλαισιώσουν την παράσταση. Άλλωστε, ο Θοδωρής Αθερίδης αποφάσισε να κάνει οντισιόν και να δώσει λόγο στη νέα γενιά, να δημιουργήσει την επόμενη καλλιτεχνική ομάδα.
Το «Druk – Άσπρο Πάτο» θα κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2022, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η υπόθεση
Στον «Άσπρο Πάτο», μια ομάδα καθηγητών σχολείου, τέσσερις κολλητοί φίλοι, θέλουν να δοκιμάσουν μια καινούργια προσέγγιση στη ζωή και τη δουλειά: αποφασίζουν να πίνουν σταθερά, μόνο τις εργάσιμες ώρες και να διατηρούν ένα ελαφρύ επίπεδο μέθης σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Σκοπός τους, ν’ αποδείξουν, όπως ακράδαντα πίστευαν ο Χέμινγουεϊ κι ο Τσώρτσιλ, ότι μια λίγο μεγαλύτερη περιεκτικότητα αλκοόλ στο αίμα, ανοίγει τη σκέψη στον έξω κόσμο, κάνει τα προβλήματα να φαίνονται μικρότερα και αυξάνει τη δημιουργικότητα. Ένα πείραμα που θα αποδειχθεί εξαιρετικά πετυχημένο για μερικούς, αλλά όχι τόσο πετυχημένο για άλλους.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Θα προσπαθήσω να προβάλω την περιπέτεια τεσσάρων ενηλίκων στην μάταιη προσπάθεια τους να ξαναγίνουν παιδιά.
Ο βασικός σκηνικός χώρος είναι το προαύλιο του σχολείου με στοιχεία «παιδικής χαράς» τσουλήθρα, τραμπάλα, κούνια , γύρω- γύρω, για να επαληθεύουν με την χρήση τους αυτήν την «επιστροφή στην προηγούμενη ηλικία»
Η διαχείριση της ελευθερίας είναι το δυσκολότερο εγχείρημα στην ζωή των ανθρώπων. Η παραβίαση των κανόνων που οι ίδιοι βάζουν μεταξύ τους είναι το σημείο που η ανωριμότητα κερδίζει κατά κράτος την υπευθυνότητα.
Το μεγαλύτερο αγαθό, η ελευθερία καταντά ένα πραγματικό μαρτύριο. Μετά την πρώτη απώλεια τα πράγματα σταδιακά αλλάζουν. Επανέρχεται βιαίως το οριστικό κι αμετάκλητο τέλος του φίλου τους και αφαιρεί τον άμετρο ενθουσιασμό, αλλά όχι και την ελπίδα. Στην πραγματικότητα μετά το τέλμα ξαναρχίζει η επιστροφή προς την ενηλικίωση.