Το άλμπουμ του περιλαμβάνει πολλά διαμάντια, ωστόσο το πιο γνωστό είναι τραγούδι των Pink Floyd «Wish You Were Here» και το οποίο είναι εμπνευσμένο από την τραγική ιστορία ενός πρώην μέλους του συγκροτήματος, του Syd Barrett
Σαράντα επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κυκλοφορία ενός από τα σημαντικότερα μουσικά άλμπουμ όλων των εποχών. Το Wish You Were Here κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1975, κι έγινε ορόσημο της ροκ μουσικής.
Το άλμπουμ του περιλαμβάνει πολλά διαμάντια, ωστόσο το πιο γνωστό είναι τραγούδι των Pink Floyd «Wish You Were Here» και το οποίο είναι εμπνευσμένο από την τραγική ιστορία ενός πρώην μέλους του συγκροτήματος, του Syd Barrett.
Το γενικότερο θέμα του είναι οι άνθρωποι που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν θαρρετά τον κόσμο και αποτραβιούνται σωματικά, διανοητικά ή συναισθηματικά.
Ο Roger Waters έχει πει ότι το εμπνεύστηκε από τον Syd Barrett και τη δοκιμασία που περνούσε με τη σχιζοφρένεια και ότι βασίστηκε σε ένα ποίημα που έγραψε σχετικά με τη διαφυγή του από την πραγματικότητα.
O Roger Keith «Syd» Barrett (6 Ιανουαρίου 1946 – 7 Ιουλίου 2006) υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Pink Floyd αλλά αποχώρησε το 1968 λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε και αντικαταστάθηκε (ουσιαστικά) από τον David Gilmour.
Σπάνια συνεργασία
Ο Gilmour ήταν αυτός που μαζί με τον Waters υπέγραψαν το Wish You Were Here. Και ήταν αυτή μια σπάνια περίπτωση που οι δυο τους συνεργάστηκαν αρμονικά σε ένα τραγούδι.
Ο Gilmour είχε γράψει το εισαγωγικό riff και το έπαιζε στο στούντιο με γρήγορο ρυθμό όταν το άκουσε ο Roger Waters και του ζήτησε να το παίξει πιο αργά. Το τραγούδι χτίστηκε από εκεί, με το ζευγάρι να γράφει τη μουσική και τον Waters να προσθέτει τους στίχους.
Ένα γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ήταν η επίσκεψη του ίδιου του Barrett στο στούντιο, στις 5 Ιουνίου 1975. Yπέρβαρος και με ξυρισμένο κεφάλι συνομίλησε για λίγο με τους πρώην συνεργάτες του. Το κλίμα ήταν βαρύ μετά την αποχώρηση του, αφού τα φανερά του προβλήματα στενοχώρησαν όλους.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ Wish you were here
Το τραγούδι διαθέτει διάφορα εφέ. Στο ξεκίνημά του ακούγεται ένα ραδιόφωνο κάπου στο βάθος, γεγονός που υποδηλώνει την απόσταση μεταξύ του ακροατή και της μουσικής.
Στο τέλος, όταν φυσάει ένας άνεμος, ακούγεται ο ήχος ενός βιολιού που έπαιξε ο Stephane Grappelli, ένας μουσικός της τζαζ που έτυχε να ηχογραφεί σε διπλανό στούντιο και οι Pink Floyd του ζήτησαν τη βοήθειά του.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ συζητήθηκε επίσης πολύ. Το σχεδίασε ο Storm Thorgerson και δείχνει δυο επιχειρηματίες να κάνουν χειραψία κι ο ένας να έχει πάρει φωτιά, θέλοντας να μιλήσει για μια ανέντιμη επιχειρηματική συμφωνία.
Στίχοι:
And disciplinary remains mercifully
Yes and um, I’m with you Derek, this star nonsense
Yes, yes
Now which is it?
I am sure of it
So, so you think you can tell
Heaven from hell?
Blue skies from pain?
Can you tell a green field
From a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
Did they get you to trade
Your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
Did you exchange
A walk-on part in the war
For a leading role in a cage?
How I wish, how I wish you were here
We’re just two lost souls
Swimming in a fish bowl
Year after year
Running over the same old ground
What have we found?
The same old fears
Wish you were here
