Στα 51 του χρόνια ο Θανάσης Κουρλαµπάς είναι πια ένας ηθοποιός πρώτης γραµµής, έχοντας υποδυθεί σπουδαίους ρόλους στο θέατρο και στην τηλεόραση
Έναν από τους πιο ωραίους ρόλους του σύγχρονου ευρωπαϊκού θεάτρου, αυτόν του καθηγητή Φρανκ Μπράιαντ στο βραβευµένο έργο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» του Γουίλι Ράσελ, υποδύεται φέτος ο Θανάσης Κουρλαµπάς και µάλιστα υπογράφοντας και τη σκηνοθεσία, που για πρώτη φορά επιχειρεί.
Είναι µια παράσταση δύο προσώπων και διαδραµατίζεται στο γραφείο ενός µεσήλικου, αλκοολικού καθηγητή πανεπιστηµίου, όπου εισβάλλει µια νεαρή κοµµώτρια που θέλει να αλλάξει τη ζωή της σπουδάζοντας λογοτεχνία. Στο πλαίσιο της περιοδείας της, η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 20 και 21 Αυγούστου στο θέατρο «Χυτήριο».
«Λατρεύω αυτό το έργο, γιατί µου αρέσουν πολύ και οι δύο ρόλοι και η ιστορία που διαπραγµατεύεται», λέει ο ηθοποιός µιλώντας στο «Secret».
«Με την Αµαλία Νίνου γνωριστήκαµε πέρυσι, σε άλλη παράσταση που παίζαµε µαζί, και επειδή ταιριάξαµε καλλιτεχνικά, θέλαµε να επαναλάβουµε τη συνεργασία µας. Ουσιαστικά µαζί το σκηνοθετήσαµε. Ανεβήκαµε στη σκηνή και ξεκινήσαµε να διαβάζουµε το κείµενο. Και τα πράγµατα άρχισαν να βγαίνουν µόνα τους. ∆εν είναι µια απλή, ερωτική ιστοριούλα, αλλά έχει βαθύτερα νοήµατα για την αγάπη. Από τη µια, είναι η προσπάθεια ενός αλκοολικού καθηγητή να ξεφύγει από το τέλµα του και, από την άλλη, µια νεαρή κοµµώτρια, που δεν είχε την τύχη να γεννηθεί σε καλλιεργηµένο περιβάλλον, θέλει να αλλάξει τη ζωή της µέσω της γνώσης», αναφέρει ο ίδιος για το έργο και τη συµπρωταγωνίστριά του.
Στα 51 του χρόνια ο Θανάσης Κουρλαµπάς είναι πια ένας ηθοποιός πρώτης γραµµής, έχοντας υποδυθεί σπουδαίους ρόλους στο θέατρο και στην τηλεόραση. Το πρώτο του µεγάλο θεατρικό «σχολείο» ήταν οι συνεργασίες µε τον αείµνηστο σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο, ενώ στην τηλεόραση τον πρώτο του ρόλο του τον έδωσε ο Αλέξανδρος Ρήγας.
Οι ρόλοι
Μου αρέσουν πάρα πολύ οι δύσβατοι χαρακτήρες, γιατί μου δίνουν τη δυνατότητα να δουλέψω πολύ
«Είχα τη χαρά να συναντηθώ µε ρόλους που µε εξέλιξαν και ως ηθοποιό και ως άνθρωπο. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι δύσβατοι χαρακτήρες, γιατί µου δίνουν τη δυνατότητα να δουλέψω πολύ. Και όταν ακόµα και οι δύστροποι χαρακτήρες, µε τους οποίους ο θεατής ταυτίζεται αρνητικά, τελικά αγαπιούνται πολύ, είναι µεγάλη χαρά για έναν καλλιτέχνη», λέει ο ηθοποιός και συνεχίζει: «Ανέβηκα από την Καλαµάτα στην Αθήνα και σπούδασα Κοινωνιολογία στο Πάντειο. Παράλληλα, όµως, παρακολουθούσα και τη δραµατική σχολή “Θεµέλιο” του Βασταρδή και όταν τελείωσα το Πάντειο, µε είχε ήδη κερδίσει το θέατρο. ∆εν κατάλαβα πώς πέρασαν τόσα χρόνια.
Από όσα ονειρευόµουν στη δραµατική σχολή, έχω ζήσει τόσα και άλλα τόσα. Το 1996 πήγα στην ακρόαση του Ευαγγελάτου για την “Ερωφίλη”. Ηταν η πρώτη µας συνεργασία. Και από τότε µέχρι το 2010 ήµουν δίπλα του σε 29 παραγωγές. Τηλεόραση άργησα να κάνω. Το ξεκίνηµά µου το οφείλω στον Αλέξανδρο Ρήγα, ο οποίος το 2004 µε πρότεινε για το σίριαλ «Κανείς δεν λέει σ’ αγαπώ». Και εκεί ξεκίνησε ένα άλλο υπέροχο ταξίδι».
Ο ταλαντούχος ηθοποιός χρειάστηκε αρκετές φορές στην καριέρα του να υπερβεί τον εαυτό του για χάρη ενός ρόλου.
«Η δουλειά µας έχει πολλές απαιτήσεις. Δεν είναι εύκολη η προσωπική ζωή, χάνεις ωραίες στιγµές από την οικογένειά σου για χάρη των προβών και των γυρισµάτων. Εχω κάνει και ρόλους που τους βίωσα πολύ δύσκολα. Που είχαν µεγάλες απαιτήσεις, σωµατικές και ψυχολογικές. Και κάποιους ρόλους που ήταν αρκετά µακριά από τον εαυτό µου. Αλλά αυτά ήταν τα πιο µαγικά ταξίδια µου. Εχω βρεθεί σε στιγµές να υπερβώ τον εαυτό µου, κυρίως συναισθηµατικά. Αλλά πάνω στη σκηνή όλα ξεχνιούνται. Πρόσφατα έχασα τη µητέρα µου και το ίδιο βράδυ είχαµε sold-out παράσταση του έργου “Ο θάνατος του Ιβάν Ιλί τς”, που δεν µπορούσε να ακυρωθεί. Εκείνο το βράδυ και το επόµενο της κηδείας ήµουν πάνω στη σκηνή. Ηταν η πιο ακραία µέρα της δουλειάς µου από τότε που ξεκίνησα και τότε είπα ότι το επάγγελµά µου είναι ευλογηµένο, αλλά και ανελέητο!».