“Εγώ αισθανόμουν άβολα στις εκδηλώσεις που τα υπόλοιπα παιδιά είχαν και τους δύο γονείς τους παρόντες, όπως για παράδειγμα στις σχολικές γιορτές”, λέει χαρακτηριστικά ο Μάριος Αθανασίου.
Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε ο Μάριος Αθανασίου στο περιοδικό Hello και τον Γιάννη Βίτσα αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στην απουσία του πατέρα του και την επαφή που δεν έχουν. Πόσο τον δυσκόλεψε αυτό στα παιδικά του χρόνια;
Ήταν μια δυσκολία στη ζωή σου το γεγονός ότι μέχρι την εφηβεία δεν είχες γνωρίσει τον πατέρα σου;
Δεν το αντιμετώπισα σαν μια δυσκολία που είχα στη ζωή μου. Το αντιμετώπισα φυσιολογικά γιατί έτσι κάνουν τα παιδιά… Παίρνουν τις καταστάσεις ως δεδομένες και μέσα από αυτές προσπαθούν να χτίσουν τον κόσμο τους. Έτσι έκανα κι εγώ.
Η απουσία του πατέρα από τη δική σου ζωή, τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία σου, βοήθησε στο να είσαι εσύ καλύτερος πατέρας;
Ναι, ήταν μεγάλο στοίχημα και μπορεί να είναι αδόκιμη η λέξη αλλά ένιωσα ότι είχα μια παραπάνω ευθύνη να κάνω τα πράγματα καλύτερα για τα παιδιά μου απ’ ότι τα είχα βρει εγώ.
Δέχτηκες ρατσιστικές συμπεριφορές στο σχολείο εξαιτίας του γεγονότος ότι μεγάλωνες χωρίς πατέρα;
Αισθανόμουν λίγο περίεργα, αλλά δεν είχα πρόβλημα με τα παιδιά. Εγώ αισθανόμουν άβολα στις εκδηλώσεις που τα υπόλοιπα παιδιά είχαν και τους δύο γονείς τους παρόντες, όπως για παράδειγμα στις σχολικές γιορτές. Όταν ήμουν μικρός, αυτό με δυσκόλευε.
Σήμερα σε ενοχλεί που δεν έχεις ουσιαστική επαφή με τον μπαμπά σου;
Όχι, δεν με ενοχλεί καθόλου. Την περίοδο που με στενοχωρούσε και μου έλειπε την πέρασα.
