Ο απόλυτος ζεν πρεμιέ του κινηματογράφου γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1936 και έζησε 80 χρόνια γεμάτα περιπέτεια, λάμψη και έρωτα
Υπήρξε ένας από τους εμβληματικούς ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. O Ανδρέας Μπάρκουλης έζησε σχεδόν δέκα ζωές σε μία.
Παθιασμένοι έρωτες, ατελείωτες ώρες στα κινηματογραφικά σετ και στις θεατρικές σκηνές, καταχρήσεις αποτελούν κομμάτια της πολυτάραχης ζωής του διάσημου ηθοποιού που γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1936, στον Πειραιά.
Η Φίνος Φιλμ δεν τον ξεχνά και τον τιμά με ένα βίντεο στα social media.
«Με πολυδιάστατη ζωή, αστείρευτο ταλέντο και άκρως γοητευτική παρουσία, ο Ανδρέας Μπάρκουλης γεννήθηκε σαν σήμερα στον Πειραία, το καλοκαίρι του 1936. Έζησε 80 χρόνια γεμάτα περιπέτεια, λάμψη και έρωτα και τον θυμόμαστε μέσα από noir στιγμές του στην Φίνος Φιλμ. Βλέπουμε σκηνές από τις ταινίες Κοντσέρτο για Πολυβόλα, Όταν η Πόλις Πεθαίνει, Πολύ Αργά για Δάκρυα, Κοινωνία Ώρα Μηδέν και Ο Εχθρός του Λαού», γράφει στη λεζάντα της ανάρτησης.
Δείτε το βίντεο
Μια πολυτάραχη ζωή
O Ανδρέας Μπάρκουλης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Αυγούστου 1936. Οι γονείς Βασίλης και Μαρίκα ήταν δάσκαλοι. Σπούδασε υποκριτική και κατά την αποφοίτησή του χαρακτηρίστηκε εξαιρετικό ταλέντο. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1956 και στον κινηματογράφο το αμέσως επόμενο έτος με την ταινία Μαρία Πενταγιώτισσα.
Υπήρξε ένας από τους γοητευτικότερους ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’60. Ενδεικτικό της αίγλης του αυτής είναι το σλόγκαν: «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!».
Ένα μικρό διάστημα της ζωής του το πέρασε στις ΗΠΑ, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι. «Όταν ζούσα στην Αμερική έκανα παρέα σχεδόν αποκλειστικά με έγχρωμους. Τότε φορούσα ακόμα περούκα και όλοι με αποκαλούσαν «silver man»», έχει πει.
Η γνωριμία του με μία γυναίκα ήταν αυτή που τον οδήγησε να βγάλει την περούκα και να αισθανθεί αυτοπεποίθηση για το ποιος ήταν.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε να εμφανίζεται στο θέατρο, αλλά αντιμετώπισε προβλήματα υγείας, καθώς και πρόβλημα αλκοολισμού. Ο ίδιος δήλωνε ότι η αγάπη του για την σύζυγό του Μαρία ήταν εκείνη που τον οδήγησε να σταματήσει τις καταχρήσεις.
Εμφανίστηκε σε περισσότερες από εκατό ταινίες παίζοντας πρώτους ρόλους, σε δραματικές ταινίες όπως στην «Κοινωνία ώρα Μηδέν» (1966), «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), «Όλγα Αγάπη μου» (1968), αλλά και σε κωμωδίες, όπως στο «Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα» (1958), «Διακοπές στην Αίγινα» (1958), «Η Μουσίτσα»(1959), «Μην είδατε τον Παναή» (1962), «Το Δόλωμα» (1964), «Τζένη Τζένη» (1965), «Ησαΐα μη Χορεύεις» (1969), «Μια τρελή τρελή σαραντάρα» (1970) και στο «Η θεία μου η χίπισσα» (1970).
Στην βιογραφία της Βενετίας Μακρυνώρη «Κορίτσια ο Μπάρκουλης και άλλα δεινά», ο ίδιος υποστήριζε ότι είχε δεχθεί πρόταση για να ερμηνεύσει τον Τζέιμς Μποντ, πρόταση την οποία απέρριψε επειδή δεν γνώριζε καλά αγγλικά.
Αγαπημένη συμπρωταγωνίστριά του ήταν η Τζένη Καρέζη, ενώ για την Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε πει ότι οι ερωτικές σκηνές μεταξύ τους ήταν «πέρα για πέρα αληθινές».
Είχε παντρευτεί τέσσερις φορές και είχε αποκτήσει τρία παιδιά: τη Βίκυ, τον Ανδρέα και τον Νικόλαο-Γεώργιο.
Ζούσε με την τελευταία του σύζυγο, τη Μαρία, και τον γιο τους Νικόλα στο Νέο Ηράκλειο. Με πολιτικό γάμο το 2001 και το 2015 παντρεύτηκε με θρησκευτικό γάμο την τέταρτη σύζυγο του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Μετά από πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα», απεβίωσε από καρδιοαναπνευστικά προβλήματα στις 23 Αυγούστου 2016, σε ηλικία 80 ετών.
