Δεν αγάπησε ποτέ τη δόξα, αλλά σχεδόν 55 χρόνια μεσουρανεί μουσικά έχοντας τραγουδήσει στίχους και μελωδίες των σημαντικότερων ελλήνων ποιητών και συνθετών. Η ζωή του όλη είναι ένα υπέροχο μωσαϊκό από στίχους του Οδυσσέα Ελύτη , του Νίκου Γκάτσου, του Γιάννη Ρίτσου, του Μάνου Ελευθερίου και μουσικές των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκη, Σταύρου Ξαρχάκου, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Θάνου Μικρούτσικου και πολλών ακόμα σπουδαίων.
Ο Μανώλης Μητσιάς στις 14 Ιουνίου θα παρουσιάσει στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τη συναυλία με τίτλο «50 χρόνια χρυσάφι», την οποία είχε χαρίσει ξανά στο κοινό πριν δύο χρόνια γεμίζοντας ασφυκτικά το Ηρώδειο.
Ο Μανώλης Μητσιάς μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά ανοίγει την καρδιά του για όλα όσα σηματοδοτούν τη μεγάλη καριέρα του περιμένωντας με λαχτάρα να ξανασυναντήσει το κοινό στο Μέγαρο την ερχόμενη Τρίτη.
Πως βιώνετε την πανδημία του Κορωνοϊού;
Πέρασα δυο φορές τον ιό και είμαι μια χαρά. Η τελευταία φορά που που νόσησα ήταν μεταξύ των δύο εμβολίων, δεν πρόλαβα το τρίτο. Την καραντίνα την πέρασα με τα εγγονάκια μου. Τα είχα για παρέα και παρηγοριά. Έκανα και κάποια studios. Δεν έπληξα, μου άρεσε και η μοναξιά, αλλά περίμενα να περάσουν τα δύσκολα για να ξανατραγουδήσω αλλά και να επανέλθει η ζωή μας στην κανονικότητα.
Έχει επανέλθει το κέφι σας μετά την παύση των δυο ετών;
Ναι έχει επανέλθει πολύ το κέφι μου. Και ο χώρος μας σιγά σιγά επανέρχεται στα καλά του. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Ετοιμάζουμε στο Μέγαρο μια μεγάλη συναυλία με παλιά μου και νέα τραγούδια.
Το κοινό είναι ενεργό; Το Καλοκαίρι θα πάει καλά καλλιτεχνικά;
Νομίζω πως το κοινό περιμένει το Καλοκαίρι για να το ζήσει με μια κανονικότητα.
Σε λίγες μέρες θα παρουσιάσετε τη συναυλία με τίτλο «50 χρόνια χρυσάφι». Πως νιώθετε σήμερα για τα 50 αυτά χρόνια της καριέρας σας;
Μαζί με την πανδημία μετράω 52 χρόνια. Γιατί και στην καραντίνα δεν καθόμουν. Νιώθω πολύ χαρούμενος και περήφανος γιατί όλα αυτά τα χρόνια γνώρισα τους σημαντικότερους Έλληνες. Και πλούτισα με τη σοφία και το ταλέντο τους. Δεν είναι εύκολο πράγμα να συνομιλείς με τον Γκάτσο, τον Ρίτσο, τον Χατζηδάκη και τον Θεοδωράκη και όλους τους άλλους μεγάλους Έλληνες καλλιτέχνες. Αυτοί ήταν άνθρωποι που με στιγμάτισαν και εμένα και όλους του Έλληνες και μας ανέβασαν ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά. Αυτά είναι τα πλούτη μου και τα παράσημα μου. Αυτή τη συναυλία την είχα παρουσιάσει ξανά πριν δυο χρόνια στο Ηρώδειο, όπου είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Και ήταν η πιο συγκλονιστική συναυλία της ζωής μου. Και ελπίζω να επαναληφθεί και τώρα.
Από τη μια η οικονομική κρίση και από την άλλη η πανδημία πήγαν πίσω την παραγωγή νέων τραγουδιών. Θα επανέλθει σε καλή κατάσταση το τραγούδι;
Το τραγούδι αποκλείεται να επανέλθει ξανά όπως ήταν πριν. Γιατί υπάρχει έλλειψη παραγωγής δίσκων, εταιρειών δηλαδή. Δεν υπάρχουν πια σήμερα αυτές οι συμπαραγωγές που υπήρχαν παλιά όπως η Colubia, η Minos, η Lyra. Καταργήθηκαν γιατί δεν πουλάνε πια τα cd. Πουλάνε πια μέσω του διαδικτύου. Δεν βγαίνει πια ένας δίσκος ως ενιαία δουλειά, να την πιάσεις στα χέρια σου. Τώρα βγαίνει κάποιο τραγούδι στη χάση και στη φέξη. Δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη δουλειά για να κριθεί κάποιος. Γιαυτό ευθύνεται το διαδίκτυο που σε λίγη ώρα ανακοινώνει ένα νέο τραγούδι σε όλον τον κόσμο. Δεν υπάρχει πια μια ομάδα να ελέγξει αν τα νέα τραγούδια είναι καλά ή όχι. Ο καθένας γράφει ότι θέλει από το σπίτι του και το ανεβάζει στο διαδίκτυο.
Πενήντα χρόνια που μετράτε στο τραγούδι η διαδρομή σας χαρακτηρίζεται από σταθερά βήματα, αλλά και από αρκετή τύχη. Γιατί σήμερα όποιος θέλει να γίνει τραγουδιστής, επιδιώκει να τα κάνει όλα γρήγορα; Να αποκτήσει μεγάλη φήμη μέσα σε ένα χρόνο χωρίς πολύ δουλειά;
Ναι, δυστυχώς τα νέα παιδιά δεν περιμένουν τη σειρά τους. Να ωριμάσουν σιγά σιγά. Κάποιος που θέλει να γίνει τραγουδιστής δεν θέλει να τραγουδήσει, αλλά να βγάλει κατευθείαν λεφτά. Εγώ αυτά τα τραγούδια που είναι το χρυσάφι μου και για τα οποία είμαι περήφανος δεν μου έφεραν λεφτά, ούτε ήθελα να μου φέρουν λεφτά. Υπήρχαν εποχές που τραγουδούσα στην Πλάκα Μάνο Χατζηδάκη και Γκάτσο και η μπουάτ δεν δούλευε καλά. Αλλά ήμουν περήφανος. Άσχετα αν στην πορεία μετά δικαιώθηκα και μου έλεγαν όλοι τι ωραία τραγούδια λες. Εγώ όμως κάποτε τραγουδούσα για πέντε και δέκα άτομα. Τα καλά τραγούδια θέλουν στήριξη, υποστήριξη και υπομονή για να δικαιωθούν.
Γιατί ενώ σας είχαν δοθεί ευκαιρίες να πάτε σε μεγαλύτερες πίστες, δεν πήγατε;
Δεν μου άρεσε η ατμόσφαιρα. Δεν μου άρεσε να μου πετάνε τα λουλούδια στο πρόσωπο ή στα πόδια μου. Ούτε να σπάνε πιάτα ενώ τραγουδούσα Χατζηδάκη. Στους μεγάλους συνθέτες δεν μπορείς να πετάς πιάτα. Αλλά ούτε και τα μπουζούκια ήθελαν εμένα.
Η ελληνική μουσική θα αποκτήσει ποτέ ξανά συνθέτες όπως ο Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, ή στιχουργούς όπως ο Γκάτσος και ο Ελύτης;
Λίγο δύσκολο. Αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση, είναι δύσκολο. Μόνο σε κάποιες πολύ μεγάλες πολιτικές και πολιτιστικές κρίσεις, που εύχομαι να μην έρθουν ποτέ, θα ανακαλύψουμε ξανά τις μεγάλες αξίες μας. Θα αναγκαστούμε.
Από τις καλές εποχές που είχε ο Έλληνας λεφτά να ξοδεύει στα μπουζούκια, μέχρι τώρα που δεν έχει όσα παλαιότερα, έχει προσαρμοστεί το κοινό σε αυτήν την κατάσταση ή του κακοφαίνεται;
Παλιά οι κυβερνήσεις έδιναν ασύδωτα τα λεφτά και μετά οι επόμενες έψαχναν να τα βρούνε. Πολλοί είναι γεγονός πως έπαθαν κατάθλιψη, όσοι είχαν μάθει στην καλοπέραση. Αλλά η ζωή έχει δύο όψεις, μια εύκολη και μια δύσκολη. Όσοι είχαν μυαλό και έκαναν καλό κουμάντο στη ζωή τους, δεν τους κακοφάνηκε. Παλιά τα μπουζούκια έκλειναν το πρόγραμμα τους στις 10.30. Τα τελευταία χρόνια κλείνουν στις 4.00 και στις 5.00 το πρωϊ, που είναι αφύσικο.
Πως μπορέσατε να κρατήσετε αυτόν τον αδαμάντινο χαρακτήρα μέσα σε αυτήν πολύ ανταγωνιστική και κουραστική δουλειά που κάνετε;
Παίζει ρόλο τι αγωγή παίρνεις από το σπίτι σου. Είχα πολύ καλούς γονείς. Ειδικά ο πατέρας μου με συμβούλευε πάντα για το καλό μου. Και έτυχε να έχω δίπλα μου μια γυναίκα πολύ σωστή, η οποία ποτέ δεν με οδήγησε στο εύκολο χρήμα. Πάντα στα τραγούδια επέμενε στα ποιοτικά. Όταν κάποιοι μου έλεγαν ότι τραγουδάω πολύ ποιοτικά τραγούδια, εκείνη μου έλεγε “καλά κάνεις”. Ήταν πάντα στήριγμα μου στα τραγούδια. Περάσαμε πολλές δύσκολες στιγμές οικονομικά. Και ο γιος μου είναι πολύ καλό παιδί, με στηρίζει. Και δεν ζητάγαμε ποτέ υπερβολικά πράγματα. Είμαστε άνθρωποι λαϊκοί. Και βέβαια κρατούσα πάντα την ηθική σε όλα γιατί είχα καλές παρέες. Είχα πάντα για καθρέπτη μου τον Γκάτσο και τον Χατζηδάκη. Είχα πάντα στο μυαλό μου τις κουβέντες που κάναμε τα μεσημέρια στο Floca. Και είχα τη ζωή τους για παράδειγμα. Ο Γκάτσος έπινε ένα καφέ, έτρωγε ένα φαγητό και αυτή ήταν η ζωή του. Το ίδιο και ο Ελύτης. Και έτσι δεν μπορούσα να παρεκτραπώ γιατί ντρεπόμουν. Τι θα έλεγα μετά σε αυτούς τους φίλους μου;
Ποιο τραγούδι σας περιγράφει ή χαρακτηρίζει με λίγα λόγια τη ζωή σας;
Όλα τα τραγούδια εμπεριέχουν τη ζωή μου. Αλλά αφορούν και όλον τον κόσμο. Το πρώτο μου τραγούδι η «Ελευσίνα» το έχω ως ορόσημο μου. Μου θυμίζει ακριβώς το ξεκίνημά μου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι το πρώτο σκαλοπάτι στο οποίο πάτησα γερά για να μπω στη δισκογραφία και γενικότερα στη δουλειά. Και μετά τα τραγούδια που εκτίναξαν την καριέρα μου ήταν το “Μη χτυπάς” του Κηλαηδόνη, η “Πυρόγα” του Μικρούτσικου και το “Ποτέ” του Κραουνάκη.
Το κίνημα me too στο χώρο του θεάτρου πως το βλέπετε; Γίνονται και στο χώρο της μουσικής αυτά;
Όχι εμείς δεν είχαμε τέτοια πράγματα. Σε όσες συνεργασίες έκανα, ποτέ δεν ακούστηκε κάτι τέτοιο.
Τι σας χαροποιεί και τι σας πληγώνει από την Ελλάδα του σήμερα;
Μου δίνει μεγάλη χαρά το αληθινό και το άξιο και με πληγώνει το ψεύτικο, το επίπλαστο που επιβραβέβεται χωρίς να είναι τίποτα. Πάντα ακολουθούσα την δημοκρατία και την ελευθερία. Και αυτό το πλήρωσα με φυλακίσεις και ξύλο. Πάντα έτσι ήμουν, ελευθερος.
Νιώθετε ότι σας έχει τιμήσει η χώρα σας; Το Υπουργείο Πολιτισμού, το Φεστιβάλ Αθηνών;
Όχι ποτέ δεν με τίμησαν. Ούτε με κάλεσαν στην Ολυμπιάδα να τραγουδήσω, ούτε το Υπουργείο Πολιτισμού, ούτε συναυλίες πήρα. Και στο φεστιβάλ Αθηνών μια συναυλία έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά ούτε και ζητάω τιμές. Δεν τραγουδάω για να με τιμήσουν. Τραγουδάω γιατί έτσι νιώθω. Αν νιώσουν όλοι αυτοί κάτι και για μένα έχει καλώς, αν όχι, και πάλι φίλοι είμαστε. Δεν έχω ανάγκη από τιμές και δόξες. Με τιμάει ο κόσμος 55 χρόνια. Αυτά είναι βραβεία. Όλα τα άλλα είναι ψεύτικα.
Πηγή: Parapolitika.gr