“Με πήγαινε ο Γιάννης κάθε βράδυ με διαταραχή στο νοσοκομείο”, εξομολογείται η Δήμητρα Παπαδήμα.
Ηθοποιός, συγγραφέας, μάνα, γυναίκα. Αντισυμβατική, δεν (ανα) μασά τα λόγια της και δεν φοβάται να πει την άποψή της. Η Δήμητρα Παπαδήμα είναι ένα «αντράκι» με ευαισθησίες, μία καλλιτέχνης που δίνει την ψυχή της πάνω στο σανίδι και δεν μετανιώνει για τίποτα. Στη συνέντευξή της στο περιοδικό «ΕΓΩ» και τον Γιάννη Ξάνθο, η Δήμητρα Παπαδήμα αναφέρεται στα χρήματα που έχει πάρει από την τηλεόραση, αλλά και στις κακές συμπεριφορές που έχει βιώσει η ίδια στην επαγγελματική της ποτεία..
Υπήρξες ποτέ ακριβοπληρωμένη ηθοποιός;
Ναι. Στην τηλεόραση έπαιρνα πολύ καλά χρήματα. Και με αυτά τα λεφτά, ζω ακόμη και σήμερα. Παρ’ ότι σπούδασα το παιδί μου, κλπ. Κατάφερα να κρατήσω τα λεφτά, δεν τα έφαγα. Και τις δύο τελευταίες μου θεατρικές παραγωγές, με αυτά τα λεφτά τις έκανα. Το κεραμίδι κάτω από το κεφάλι μου, μου το εξασφάλισε ο πατέρας μου, αλλά τα λεφτά που έβγαλα, τα διαχειρίστηκα σωστά.
Έχεις πει «όχι» στην καριέρα σου, τα οποία στην πορεία μετάνιωσες;
Στην Ελλάδα όχι. Για το εξωτερικό ναι. Έχω μετανιώσει όταν μου πρότειναν να πάω για καριέρα στην Αμερική. Δεν πήγα, ήμουν φοβισμένη και δεν εμπιστεύομαι, ειδικά τους ανθρώπους αυτού του χώρου. Δεν υπάρχει αξιοκρατία. Ζητούν πράγματα από εσένα, που δεν ταιριάζουν στη δική μου ιδιοσυγκρασία. Τη ψυχή μου στο διάολο δεν την πουλάω, είτε αυτό είναι Ελλάδα, είτε εξωτερικό.
Έχει τύχει να φύγεις από δουλειά, λόγω κακής συμπεριφοράς συναδέλφου;
Αμέτρητες φορές έχω φύγει κι άλλες τόσες έχω παραμείνει κιόλας γιατί έπρεπε να δουλέψω για να ζήσω. Όταν το θέμα όμως ήταν σοβαρό με λεκτική βία, κακοποιητική συμπεριφορά, σεξουαλική παρενόχληση, κλπ. έφευγα. Δυο φορές μου στοίχισε κιόλας, γιατί μου άρεσαν οι ρόλοι, αλλά δεν γινόταν να μείνω γιατί θα είχαμε θέματα. Γυρνούσα σπίτι, έκλεινα το στόμα και είχα πολλά ψυχοσωματικά. Μου έπεφταν τα νύχια, έβγαζα έρπητα, κλπ.
Πώς διαχειρίστηκες όλες αυτές τις άσχημες συμπεριφορές μέσα στη δουλειά;
Αρχικά έγινα ένα νευρασθενικό άτομο. Για να προστατεύσω τον Γιάννη και το παιδί μου, εκείνες τις εποχές, η σκέψη μου ήταν ακατάπαυστη, αφού σκεφτόμουν πως θα συμπεριφερθώ. Έφτασα να είμαι 20 ημέρες άυπνη και να πηγαίνω στη δουλειά. Ή να με πηγαίνει ο Γιάννης κάθε βράδυ με διαταραχή στο νοσοκομείο. Αλλά έπρεπε να δουλέψω. Γιατί ήθελα το καλύτερο για την οικογένειά μου.
