Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η ίδια με ανάρτησή της στα social media
Βαρύ πένθος για την Ιωάννα Λίλη. Όπως έκανε γνωστό, ο πατέρας της έφυγε από τη ζωή τη Μεγάλη Παρασκευή. Η δημοσιογράφος και πρώην playmate μέσα από ένα μήνυμα στα social media αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη σχέση που είχαν και τόνισε ότι θα της λείψει.
Έγραψε χαρακτηριστικά:
«Μεγάλη Παρασκευή 22 Απριλίου 2022. Η απώλεια του πατέρα, είναι εντελώς μοναδική για τον καθένα ξεχωριστή. Για άλλους είναι πιο γρήγορη, από αυτό που νόμιζαν ότι έπρεπε. Για εμένα νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Περίεργα τα συναισθήματα. Δεν θα είμαι πλέον το παιδί του μπαμπά; Ή η «Γιαννούλα» όπως με φώναζες; Θα σταματήσω να είμαι η μικρή;
Ξέρω ταλαιπωρήθηκες πολύ, 25 χρόνια είναι αυτά ,με χειρουργεία, νοσοκομεία, γιατρούς, κέντρα αποκατάστασης, αγωγές και σε όλα αυτά, η μαμά δίπλα σου, λίγο πριν κλείσετε τα 53 χρόνια μαζί, άντεξε τα πάντα.
Αυτό που ίσως με ανακουφίζει λίγο, είναι τα λόγια του Πατήρ Φώτιου: «Τυχεροί, όλοι εκείνοι που φεύγουν στα Ουράνια Μεγάλη Παρασκευή, Μεγάλο Σάββατο, με την Ανάσταση του Κυρίου, απευθείας στην αγκαλιά του Παντοδύναμου». Και προς Θεού, μην παρεξηγηθούμε, δεν λέω ότι όλα είναι ωραία. Η στεναχώρια είναι εδώ, κανονικά στη θέση της. Αναμνήσεις που δεν καλείς. Χωρίς λόγο, έτσι απλά επειδή έτσι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Έφυγες μπαμπά. Απροειδοποίητα τελείως, σαν να αφέθηκες κι ας το έλεγες πολλές φορές τελευταία ότι κουράστηκες. Τώρα δεν θα χτυπάει το τηλέφωνο; Τι κάνετε; Τα παιδιά; Πότε είναι ο επόμενος αγώνας ΠΑΟΚ; Σε πιο κανάλι θα το δείξει; Γιατί βλέπετε, ο μπαμπάς έγινε φανατικός οπαδός της ομάδας, αλλά και του Ζαγοράκη, του γαμπρού που σου στάθηκε σαν υιός που ήθελες να έχεις. Και δεν το πίστεψε κι εκείνος σαν έφτασε στο σπίτι μαζί με την αδερφή μου Δάφνη και τους τραυματιοφορείς, προσπαθώντας να σε επαναφέρουν. Μου φαίνεται σαν ψέμα. Κυριακή θα συγκεντρωνόμασταν να ψήσουμε στο χωριό. Δεν πρόλαβα να σου πω ρε μπαμπά «Σ’ αγαπώ», έκανες την μεγάλη έξοδο.
Ναι οκ, έχω το υπερατού, ότι είναι καλύτερα να χάνεις τον πατέρα σου, από το να τον βλέπεις να τρώει ξύλο από διάφορες παθήσεις, καθηλωμένο τόσα χρόνια σε αμαξίδιο, αλλά πονάει όσο κι αν νόμιζες πως έχεις προετοιμαστεί. Κρατάω όλα τα θετικά, την αξιοπρέπειά σου μέχρι το τέλος. Ίσως να πήγαζε από αυτό που μου λέει και η μαμά: «ήταν εντάξει με τη ζωή του, δεν μετάνιωσε για καμία επιλογή», κι ας σε πίκραναν κάποιοι. Και αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη παρακαταθήκη για εμένα.
Αυτήν τη Γαλήνη σου. (θα σε δώ στα όνειρά μου). Καλό Παράδεισο μπαμπά μου….»