Όταν ένα ζευγάρι τσακώνεται επειδή και οι δύο αρνούνται να πλύνουν τα πιάτα, σπάνια ο καβγάς είναι αποκλειστικά για το πλύσιμο των πιάτων.
Συνήθως τροφοδοτείται και από βαθύτερες πλευρές της σχέσης, παράπονα, παλιές έριδες ή επίκαιρες διαφωνίες, που δεν έχουν ουσιαστικά καμιά σχέση με το «θέμα». Έτσι, η συνεννόηση γίνεται δύσκολη, η συναισθηματική φόρτιση εντείνεται και μια απλή ασυμφωνία εξελίσσεται σε «ανατολικό ζήτημα». Oι τόνοι ανεβαίνουν και ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο που έχει μάθει να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους στριμώγματα: Φωνές, επιθετικότητα, ακραία ξεσπάσματα έως και βιαιοπραγίες, ή -αντίθετα-μούτρωμα, απομόνωση και επιδεικτικά σιωπηλή δυσφορία.
Oι αιτίες των «ατέλειωτων» καβγάδων:
• Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσονται οι έριδες που προέρχονται από ένα «αντικειμενικό» γεγονός, όταν δηλαδή και οι δύο «αντίπαλοι» συμφωνούν τουλάχιστον στο ότι κάτι έχει συμβεί, ότι υπάρχει αντικείμενο διαφωνίας. Όταν, για παράδειγμα, ένα ζευγάρι τσακώνεται επειδή ο ένας απ’ τους δύο ξέχασε να πάει σε ένα σημαντικό και για τους δύο ραντεβού ή έκανε ένα υπερβολικό για τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας έξοδο, τότε υπάρχει όντως ένα αντικειμενικό συμβάν, όσο διαφορετικά και αν το αξιολογεί ο καθένας.
• Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται αιτίες τσακωμών οι οποίες συχνά δεν γίνονται και από τους δύο «αντιπάλους» αντιληπτές ως τέτοιες. Aυτό συμβαίνει όταν ο ένας σύντροφος θεωρεί θεμιτή μια συμπεριφορά, η οποία όμως για τον άλλον αποτελεί παραβίαση των ορίων της σχέσης: Aν, π.χ., ο ένας σύντροφος θεωρεί δικαίωμά του να βγαίνει συχνά με τους φίλους του, ενώ ο άλλος ενοχλείται απ’ αυτό. Πρόκειται για διαφορετική αντίληψη των άγραφων κανόνων της σχέσης.
• H τρίτη κατηγορία προκύπτει από την ύπαρξη καθαρά ατομικών ευαισθησιών, οι οποίες θίγονται από κάποιες συμπεριφορές του συντρόφου, ή επιθυμιών και αναγκών οι οποίες δεν εκπληρώνονται με ικανοποιητικό -κατά την άποψη του θιγμένου συντρόφου βέβαια- τρόπο. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να απαιτεί περισσότερη προσοχή ή αναγνώριση από αυτή που του παρέχει ο σύντροφός του και να αισθάνεται ότι «κάτι τού λείπει». H μεγάλη δυσκολία της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι ότι σχεδόν ποτέ οι συγκρούσεις δεν προέρχονται αμιγώς από μία απ’ αυτές τις κατηγορίες.
